COOP heropend

Op 25 september stonden Piet en Helen Bremmer ‘s avonds bij de ingang van de winkel om iedereen persoonlijk welkom te heten in de vergrote en vernieuwde COOP-winkel .
Een winkel waar Zegveld trots op kan zijn en de complimenten waren dan ook niet van de lucht. Doordat de voormalige winkel van Uittenbogaard Mode bij de bestaande COOP-winkel kon worden getrokken, kon het assortiment worden uitgebreid en ruimer worden uitgestald. Tevens is in de winkel ruimte gecreëerd voor een servicepunt van Stichting Woonbelangen Woerden en de RABObank.
Wij wensen Piet, Helen, de ouders van Piet en het winkelpersoneel veel werkplezier en goede zaken in de vernieuwde COOP-winkel.

Leerzame IVN wandeling over Branderpad

In het kader van het thema van De Groene Maand ‘Natuur en Cultuur in ons landschap’ organiseerde het IVN Woerden e.o. op zondag 23 september een wandeling over het Branderpad. De wandeling vond plaats onder leiding van een tweetal IVN natuurgidsen.
De belangstellenden kwamen uit de directe omgeving van Woerden, maar er waren ook deelnemers uit Zegveld. De groep van ongeveer vijftien personen verzamelde rond het middaguur bij de Milandhof en wandelde gezamenlijk richting het Branderpad.
Tijdens deze wandeling stond met name het ontstaan van het veenweidelandschap centraal. De geschiedenis van de Lage en Hoge Broek werd door de gidsen aan de hand landschapskaarten en historische feiten uitgelegd. Vervolgens werd de huidige situatie van het gebied ter plaatse bekeken, waarbij met name aandacht werd geschonken aan de zichtbare veranderingen in dit gebied. De Zegveldse deelnemers konden de groep regelmatig van extra informatie over gebeurtenissen of situaties uit het verleden en heden voorzien.
Tijdens de wandeling werd ook veel aandacht geschonken aan de diversiteit van flora en fauna in en rond het Branderpad.
Na afloop van deze informatieve wandeling waren de Zegveldse deelnemers het met elkaar eens: zij lopen hun dagelijkse rondje Branderpad nu met ‘andere ogen’. 

‘Kopen is geen kunst, verkopen wel’
Bas den Hollander 50 jaar in de kaas

Op 25 januari 1957 stond hij voor het eerst op de markt met kaas in Bergen op Zoom. Een klein rekensommetje leert dat het inmiddels 50 jaar later is. Nog steeds is Bas den Hollander van de Hoofdweg 2 in de kaas actief, zij het op kleine schaal.

Bas is op 28 december 1935 geboren in Breeveld, Woerden. Als tweede van de tien kinderen die zijn ouders zouden krijgen. Zijn vader was boer en thuis werd er kaas gemaakt zoals iedere boer deed in de jaren dertig. Na de middelbare school is Bas tien maanden in de leer geweest bij de gebroeders Blok in de Eendrachtstraat om vervolgens vier jaar bij zijn vader op de boerderij te gaan werken. In deze periode deed Bas ondertussen allerlei avondcursussen, zoals Middenstand, Melk en Zuivel en de Middelbare Handels Avondschool. Bas was iemand die vooruit wilde en zelfstandig de kost wilde verdienen. Thuis molk vader Den Hollander 24 koeien met de hand, terwijl Bas in de krant had gelezen dat ze in Amerika wel 300 koeien met de machine molken. Dat had hem ook aan het denken gezet. Het liefst was hij minister van landbouw geworden of zeekapitein. Maar omdat de vervulling van deze wens er op dat moment niet in zat, vroeg hij in het voorjaar van 1956 aan zijn vader: ,,Pa, wanneer kan ik boer worden?” Het antwoordt was kort maar duidelijk. ,,Dat weet ik niet. Ik ben nu 52 jaar en heb nog zes kinderen om voor te zorgen.” Toen heeft Bas met zijn vader afgesproken dat hij in het najaar zou stoppen met het werken op de boerderij. ,,Toen het zover was, heb ik er voor gezorgd dat het land en de sloten er picobello bij lagen. Na controle door mijn vader heb ik afscheid genomen van de boerderij. Het eerste wat ik daarna deed was een advertentie plaatsen in de Woerdense Courant voor een kamer waar ik kon wonen en slapen. Al snel vond ik een kamer voor ƒ 35,= per week, inclusief eten. Een heel bedrag, want bij mijn vader verdiende ik ƒ 10,= per week. Binnen een paar dagen had ik een baan gevonden. Ik werd chauffeur bij Hoek voor het rijden van trouw en rouw buiten Woerden. Daarnaast ging ik helpen bij het lossen van schepen met stro, meel etc.”

Bas, genietend van zijn sigaartje, zit echt op zijn praatstoel. Hij vertelt verder, want we willen weten hoe hij nu toch in de kaas terecht is gekomen. Zelf zegt hij: ,,Ik ben van armoe in de kaas terecht gekomen.” En dan vervolgt hij zijn verhaal.
,,Op Tweede Kerstdag 1956 waren we bij Bram Verweij sr. bij elkaar en deze zei op een gegeven moment tegen mij: ‘Wat doe jij nu, babbelaar?’ ,,Ja, babbelaar, zo noemde hij mij. Ik vertelde wat ik deed waarop Verweij sr. tegen me zei: ‘Weet je wat jij moet gaan doen? Je hebt een mooie naam en een grote bek, je moet op de markt gaan staan.’ Ik ben met zijn zoon Bram jr. daarna markten gaan kijken, maar je kunt er niet zomaar gaan staan. Uiteindelijk vonden we een plek op de markt in Bergen op Zoom. En zo stond ik op 25 januari 1957 voor het eerst op de markt met kaas. Leuk om te vertellen is dat ik dit jaar in Bergen op Zoom in het zonnetje bent gezet vanwege mijn 50-jarig jubileum.”

,,Op 5 december 1957 had ik mijn tweede markt en wel in Utrecht. We verkochten gewoon Nederlandse kaas en niet al die vreemde buitenlandse kazen die je nu overal kunt krijgen. In het begin sneden we ook nog wel plakjes kaas met zo’n handsnijmachine. Daar ging veel tijd in zitten totdat ene meneer Van de Werf tegen me zei: ‘Dat ding moet je in de gracht gooien.’ Ik heb het diezelfde dag nog gedaan. In het begin heb ik ontzettend veel markten afgelopen om te kijken of ik er kon staan. Maar”, erkent Bas, ,,ik had de feeling niet. Wist niet hoe ik met de marktmeester moest om gaan.”
Bas besloot eind 1958 om, naast z’n markten, het met de kaas over een andere boeg te gaan gooien. Hij is aan het pionieren gegaan door met kaas langs de winkels te gaan
om daar te verkopen. ,,Ik ben in Apeldoorn begonnen. En overal waar je komt, vang je wel iets op van een adres waar ze mogelijk ook wel kaas willen kopen. Zo ben ik door heel Nederland gegaan. Tien jaar later, in 1968, vond mijn kaas vanuit het kaaspakhuis aan de Prins Hendrikkade in Woerden zijn weg naar de 200 klanten die ik had.”

In 1969 kwam er weer een ommekeer in zijn bedrijfsvoering. Een seminarium van vier weken in Amerika had Bas aan het denken gezet. Hij kwam tot de conclusie dat hij met zijn toenmalige bedrijfsvoering niet helemaal bij de les was. ,,Ik heb toen een brief naar al mijn klanten geschreven dat, in verband met een reorganisatie van het bedrijf, het alleen mogelijk was om kaas te bestellen. Beneden de 100 kg moesten vrachtkosten worden betaald, boven de 100 kg werd er gratis bezorgd. Dit besluit had niet het gewenste resultaat. De omzet ging terug van drie miljoen naar één miljoen gulden.”

Een ambitieuzer plan, ook meegenomen vanuit Amerika, werd ten uitvoer gebracht. Hierbij werd in 1973 Holland Kaascentrum (HKC) opgericht. ,,Vervolgens heb ik mensen van de straat ‘geplukt’ en ze opgeleid tot kaasboer. De een ging liever op de markt staan, de ander had liever een winkel. Ik zorgde er wel voor dat er op de markt maar één kraam van Holland Kaascentrum stond. Uitgangspunt hierbij was dat al deze markten en winkels bevoorraad werden door HKC.” Dus Bas oftewel HKC verzorgde de inrichting en reclame, en leverde het product. Een formule die liep als een trein. Voor HKC werd in 1977 een groot kaaspakhuis aan de Hoofdweg in Zegveld gebouwd, destijds het modernste van Europa. Inmiddels had Bas ook de oude boerderij van Adam Verduijn aan de Hoofdweg 2 van de gemeente gekocht en liet er een prachtig landhuis bouwen dat hij per 1 september 1977 betrok.
,,Toen in 1988 het bedrijf werd verkocht, had ik 320 markten en belang in 70 speciaalzaken. Tien procent van de kaas die in Nederland op de markt verkocht werd, kwam uit Holland Kaascentrum. De omzet vanuit HKC Zegveld bedroeg 30 miljoen gulden op jaarbasis.”
Alhoewel de zaak floreerde, is Bas in 1988 gestopt. ,,Ik was totaal op.”

Bas mijmert nog even door en overziet zijn 50 jaar in de kaashandel. “Ik ben eigenlijk in 1957 van armoe in de kaas terecht gekomen. Ik heb altijd gezegd: ‘Ik haat de handel.’ Maar ik heb de handel gebruikt als middel om mijn geld te verdienen.” En dan volgen de gevleugelde woorden: ,,Kopen is geen kunst, verkopen wel. Van één gulden één gulden tien zien te maken. Het is kaas geworden omdat Woerden een kaasstad was. Ik had net zo lief in het vlees of wat dan ook gezeten. Van de handel heb ik nooit een grap gemaakt; het was voor mij een serieuze zaak. Zo moet je in de handel ‘PPR’ buiten de deur houden, oftewel privé, politiek en religie.”
Twee jaar geleden heeft Bas een beroerte gehad. Hierdoor heeft hij zestig procent van zijn gezondheid moeten inleveren en nog steeds heeft hij problemen met zijn evenwicht. Dit is de reden dat hij nu praktisch niets meer in de kaas doe. Soms nog een kleine handel.
,,Maar”, zo besluit Bas, ,,Zoals ik al eerder zei, ik had eigenlijk minister van landbouw willen worden.”

Foto: Bas (links, ongeveer 40 jaar oud) onderhandelt met de heer Van Dijk uit Linschoten. 

Wisseling van de wacht bij HOKO

Na 23 jaar HOKO te hebben gerund, hebben Kees en Gerda Machgeels het stokje overgedragen aan Chris en Monique van Moorselaar uit Nieuwegein. Chris en Monique zijn voor veel Zegvelders geen onbekenden. Zeker Monique niet, want zij is in Zegveld opgegroeid en een dochter van Gerda en Koos Jansen.
Monique (38 jaar) en Chris (41 jaar) hebben twee zonen. Maico van 15 jaar en Chadney van 13 jaar.

Het bereiden van maaltijden en het zorgende karakter daaromheen is voor Chris niet onbekend. Alles bij elkaar heeft hij 25 jaar in de grootkeuken gewerkt van onder andere het Diaconessen Ziekenhuis in Utrecht en het Mesos Medisch Centrum (een combinatie van de ziekenhuizen Oudenrijn en Overvecht) in Utrecht. Hier verzorgde hij tweeduizend maaltijden per dag. Zijn laatste werkgever was Voedingsservice Heuvelrug, dat dagelijks versbereide maaltijden in heel Midden-Nederland aan zorginstellingen en thuiszorg organisaties levert. Hierbij gaat het om 3500 maaltijden per dag.

Officieel hebben Chris en Monique op 6 september 2007 HOKO overgenomen en zijn ze sinds 25 september open. De tip voor deze zaak hadden ze van de ouders van Monique gekregen. Kees en Gerda hebben bewust gezocht naar opvolgers die in hun stijl HOKO wilden voortzetten. ,,Het was en is een goed concept”, zegt Chris. “Daarom gaan wij voorlopig op dezelfde voet verder als onze voorgangers, maar met een eigen draai.” Op de vraag wat die eigen draai dan is, bedoelt Chris te zeggen dat geen twee mensen hetzelfde zijn. ,,Nu is het belangrijk om onze draai hier te vinden en gewenning te krijgen. In de toekomst zal ik wel wat meer gaan experimenteren.”
Voor wat Monique betreft houdt ze haar baan als postbode in Nieuwegein nog even aan, maar het voelt hier in Zegveld wel als een beetje thuiskomen.

De openingstijden zijn wat ruimer dan voorheen. HOKO is thans van dinsdag t/m zaterdag vanaf 12 uur open. Ook de vertrouwde ‘huismaaltijden voor alleenstaanden’ blijven gehandhaafd. Sinds jaar en dag komen zo rond half zes twee tot zeven personen eten van de nasi, bami, stampot, aardappelen met groenten en dergelijke. ,,Eigenlijk is dit kleine aantal geen haalbare kaart, maar het hoort er bij. Het is een sociaal gebeuren. Gezelligheid is voor ons heel belangrijk. Met de jongens aan de bar gezellig wat zitten te kletsen.” Meeluisterend op de achtergrond vult (schoon)moeder Gerda aan: ,,Voor Monique is dat zeker geen probleem. Dat heeft ze van haar vader en opa”.

Chris vervolgt: ,,De vrijdag en zaterdag, zeker tussen 17.00 en 19.00 uur, zijn stressdagen. Gerda en Kees hadden geen tijd om ons in te werken en dus moeten we zelf het wiel uitvinden. Maar we hebben het hier echt naar ons zin en ik denk dat dit alleen nog maar beter wordt. Ik houd van de voetbalcultuur hier. Het grappige is dat Monique vroeger helemaal niet van voetbal hield. Er werd bij haar thuis alleen maar over voetbal gepraat. Maar door onze kinderen, die ook voetballen, is ze nu wel geïnteresseerd.”

Ook wat de inkopen van de producten betreft gaan Chris en Monique op dezelfde voet verder als Kees en Gerda. Het zijn kwalitatief zeer goede producten die de Zegvelders in het verleden zelf gekozen hebben. Voor de frituur worden plantaardige, frituurverantwoorde vetten gebruikt. Ook voor de nieuwe eigenaars speelt hygiëne een belangrijke rol. ,,De controles op dat punt zijn zo streng en dat is maar goed ook.”
Chris is er trots op dat hij inmiddels z’n eerste grote klus binnen heeft. Het verzorgen van de hapjes voor een feestavond van 160 man.
De Berichtgever feliciteert Chris en Monique van harte met de overname van HOKO en wenst hen een hele goede tijd in Zegveld in een goed draaiende ‘toko HOKO’.
Uiteraard willen we vanaf deze plek Kees en Gerda bedanken voor 23 jaar HOKO. Jullie hebben het fantastisch gedaan en wij wensen jullie nog een hele goede tijd samen toe. 

Kerstkaarten bij Digoprint

Bij Digoprint in Woerden is het mogelijk om van uw mooiste foto een originele kerstkaart te laten maken. U kunt kiezen uit vele onderwerpen die alleen bij Digoprint verkrijgbaar zijn. Ook als u een eigen idee voor een kerstkaart heeft, kunt u bij Digoprint terecht.

Indien u geen mooie foto heeft hoeft dat geen probleem te zijn om met kerst een originele kerstkaart te versturen. In Zegveld heeft Digoprint onder de naam ‘Fotostudio 30’ een ruime fotostudio waar tegen een klein bedrag een leuke foto, al dan niet in kerstsfeer, kan worden gemaakt. De fotostudio werkt alleen op afspraak. Bij Digoprint kunt u ook kerstcadeaus laten maken, zoals fotokalenders, agenda, mokken en wijnkistjes met eigen foto, bedrijfslogo of kerstwens.

Corrie 121 gehuldigd

Het gebeurt niet vaak dat op een boerenbedrijf voor de tweede maal in één jaar een koe in het zonnetje wordt gezet vanwege een productie van 100.000 kg melk. Het overkwam Albert en Annemieke van Leeuwen van de Toegang 2 en ze zijn er bijzonder trots op.
Was het op 31 maart Hettie 14 die gehuldigd werd, op 13 oktober werden bij Corrie 121 de versierselen omgehangen. Uiteraard waren er de nodige toespraken en vele collega-boeren kwamen Albert en Annemieke gelukwensen met dit heuglijke feit.
Ook De Berichtgever feliciteert de eigenaren van harte en wenst hen nog heel veel geluk met Corrie 121. Blijft alleen de vraag, welke koe volgt?

Voor u gelezen:

Tweede hoofdwaterleiding Zegveld
Zegveld krijgt er een tweede hoofdwaterleiding bij. Daarmee wordt de waterleverantie aan het dorp gegarandeerd. Door verzakking van de veengrond bestaat er een kans dat er breuken in de leidingen optreden. Als er een tweede hoofdwaterleiding is, kan het water bij een eventuele breuk snel worden omgeleid en komt niemand zonder water te zitten. Er wordt een 3 kilometer lange transportleiding aangelegd tussen het pompstation aan de ’s-Gravensloot en de Molenweg.

Werkzaamheden Molenweg toch gestart
De reconstructie aan de Molenweg is toch begonnen. In overleg met de provincie is besloten twee bevoegde bedrijven in te schakelen die toezicht houden op de sanering van de wegondergrond. De gemeente moest half september de renovatie afblazen, omdat geen van de geselecteerde aannemers aan de milieuvoorschriften voldeed. Op dat moment hadden de nutsbedrijven al voorwerk gedaan waardoor delen van de Molenweg opgebroken waren. Voor de Kerst moet de Molenweg, al is het op een puinlaag, weer berijdbaar zijn. Begin januari maken de nutsbedrijven hun werk af en volgt de bestrating. Half februari 2008 moet de Molenweg klaar zijn.

World Servants: 'Bouwen aan jezelf door te bouwen voor een ander.'
India 2007 - (Een ingekomen bericht van Sandra van Uffelen)

World Servants is een christelijke organisatie die jongeren en volwassenen de kans geeft ontwikkelingswerk te doen, tijdens een vakantie in een derde wereld land.
Dit jaar ben ik in de zomervakantie drie weken naar India geweest om in Bangalore mee te helpen aan het bouwen van een school. Samen met nog 32 andere jongeren vanuit heel Nederland zijn we aan het werk gegaan en hebben we de school kunnen bouwen.

Op 7 augustus zijn we naar Bangalore vertrokken. We werden van het vliegveld opgehaald door de landcoördinatoren voor World Servants in India: Sam en Shoba.
We zouden drie weken lang in een schooltje slapen waar overdag nog gewoon les werd gegeven. Omdat we ‘s nachts aankwamen, hadden we geen idee in wat voor omgeving we terecht waren gekomen. Overdag werd dat wel heel duidelijk: wat waren we in een smerige vieze stad terechtgekomen!
De mensen gooien werkelijk alles op straat. Een vuilnisophaaldienst bestaat hier gewoon niet, de afvaldump is meestal de rivier. Vandaar dat wij ook gefilterd water dronken.

De eerste dag zijn we ‘s middags naar de bouw gaan kijken, zo konden we alvast zien wat er allemaal moest gebeuren. Beneden op de begane grond was een welkomstprogramma door de kinderen van de school in elkaar gezet. Er werden liedjes voor ons gezongen, we kregen jasmijn-bloemslingers en een zelfgemaakte boekenlegger. Na dit warme welkom en een rondleiding zijn we teruggegaan naar ons verblijf, waar we hebben gegeten.

Een gewone dag tijdens je project ziet er als volgt uit: kwart voor 7 opstaan, dan eten tot kwart voor 8, en van 8 uur tot kwart voor 9 heb je GMG. Een GMG (goedemorgen-gesprek) is een 45 minuten samenzijn met een klein groepje mensen, waarin je over van alles en nog wat kan praten. Over het geloof, hoe het met je gaat, of gewoon over iets dat je kwijt wil. Een heerlijk rustig begin van de dag dus. Dan van 9 uur tot 5 uur op de bouw, en om ongeveer 6 uur eten. ‘s Avonds heb je vrij of is er een avondprogramma.

Tijdens een bouwdag wordt er ook kinderwerk gedaan. Dit betekent dat je een programma van ongeveer twee uur voorbereidt. Meestal eerst een bijbelverhaal, daarna knutselen, spelletjes en we zingen wat liedjes. Het leuke was dat de kinderen ook een aantal Engelse liedjes kenden die wij ook zingen. Zo konden we dus samen zo hard mogelijk zingen.

In de weekenden ben je vrij. Het eerste weekend hebben we een oud World Servants project in buurt bezocht. We gingen er met de trein heen, die treinen zitten nog veel voller dan een Nederlandse bus. Om de vijf minuten komen er ook nog eens mensen langs die eten en of drinken willen verkopen. Wel weer een ervaring rijker, en ach, je moet alles toch een keer mee hebben gemaakt, toch?

We zouden dat weekend ook een paar dorpjes gaan bekijken. Heel leuk, dacht iedereen, dan zien we ook wat van het Indiase platteland.

Toen we aankwamen stormde iedereen het dorp binnen, met de camera’s in de aanslag. Het voelde toen al raar om een foto te maken omdat die mensen echt arm waren. Ze sliepen met zeventien mensen in een huisje en er was een vrouw die ons vroeg haar kindje mee te nemen, omdat zij het niet meer kon verzorgen.
Op een gegeven moment riep onze hoofdleider ons bij elkaar, en vroeg ook eens met ons hart en eigen ogen te kijken, en niet alleen door de camera.

Natuurlijk snapte hij wel dat je thuis alles wilt laten zien, van wat je mee hebt gemaakt, maar hij zei dat het ook goed is om de dingen met je eigen ogen te kijken.
Hij vertelde dit nogal emotioneel, dus na zijn praatje stond de hele groep te huilen. Dat vonden de mensen van het dorpje nogal raar. Die vroegen ons dus waarom wij huilden. Maar je kunt aan die mensen toch niet uitleggen dat je huilt omdat zij het zo arm hebben!Terwijl zij juist trots zijn op hun dorpje. Met gemengde gevoelens zijn we daar weggegaan.

De volgende week hebben we weer vijf dagen hard gewerkt en is het gebouw ver gevorderd.

Het tweede weekend zijn we naar een paleis in zuid India geweest, waar je op een olifant mocht rijden (een beetje cultuur krijg je dus ook nog mee).

De laatste week hebben we de bouw afgerond en is er nog veel geschilderd en gepleisterd. Op onze laatste zaterdag was de overdracht. Het gebouw werd overgedragen aan de mensen van de oude school.
World Servants bedankte de mensen van deze school, die opkomen voor de kinderen in dit land. Want ook al wordt het steeds beter, er zijn nog altijd kinderen in India die niet naar school gaan, maar worden geronseld als kindsoldaat voor de guerrillaoorlog, of moeten gaan bedelen.

Voor al die kinderen, en de kinderen in de sloppenwijken, hebben wij deze school gebouwd. Ook al lijkt het een druppel op een gloeiende plaat, één druppel kan al helpen. Het is gewoon zo mooi en gaaf om in drie weken tijd echt iets te kunnen betekenen voor mensen die het minder hebben. Je kunt dan wel zeggen: ‘waarom geef je niet gewoon wat geld?’ Maar als je die mensen geld geeft, weten ze niet eens wat ze er mee moeten doen. Dan geven ze het niet uit aan bouwmaterialen voor een nieuwe school. Bovendien heb je er ook een voorbeeldfunctie. Omdat mannen en vrouwen bij ons hetzelfde werk doen, zien de mensen daar dat het ook anders kan.

Eigenlijk is dit stukje nog veel te kort, want ik zou nog veel meer willen vertellen, maar dat gaat niet passen.
Ook dit jaar ben ik weer van plan om mee te gaan. Waarschijnlijk naar Zambia of Bolivia. Heb je zin om mee te gaan, kun je de website bezoeken om te zien hoe alles in zijn werk gaat.

Voor vragen of meer informatie kun je contact opnemen met Sandra van Uffelen, telefoonnummer (0348) 691953 of de website www.worldservants.nl  even bekijken. 

Expositie bibliotheek

In de maanden november en december wordt een aantal albast en speksteen beelden van Karin Vredenbregt geëxposeerd.

In 2003 is zij voor het eerst naar een workshop geweest bij atelier ‘De Blauwe Wereld’. Die eerste dag kwam ze er meteen achter dat ze het beeldhouwen ongelooflijk leuk vindt. Karin maakt beelden van verschillende soorten steen zoals serpentijn, Keniaans en Braziliaans speksteen en albast.

Meestal heeft Karin van tevoren al bedacht wat ze wil gaan maken. De laatste tijd zijn dat vooral vrouwenfiguren en jurkjes met veel plooien of ringen. Ze probeert nieuwe ideeën te halen uit tijdschriften of boeken over mode. Hoe het beeld uiteindelijk wordt, blijft altijd een verrassing omdat er tijdens het maken van alles kan gebeuren. Ook de uiteindelijke kleur is heel bepalend. Maar dat maakt het juist zo leuk!

De beelden die in de bibliotheek worden geëxposeerd zijn gemaakt van albast en Braziliaans speksteen. 

Senior brandweerwedstrijd

Zaterdag 29 september werd er vanwege het 70-jarige bestaan van de Zegveldse brandweer een senioren brandweerwedstrijd gehouden. Aan de wedstrijd deden acht teams uit de regio mee. De senioren zijn in dit geval 55+ brandweermannen die uit de actieve dienst zijn. Met een team van zes tot negen deelnemers moest er een parcours afgelegd worden. De jury gaf punten voor verschillende onderdelen. Het Zegveldse team ‘Uitgeblust’ eindigde op de zesde plaats.
Woerden werd eerste en ontving bovendien ook nog eens de originaliteitprijs.

De volledige uitslag is:

1 Woerden
2 Linschoten
3 Oudewater
3 IJsselstein
5 Kamerik
6 Zegveld
7 Bodegraven
8 Lopik

Foto: Jan Willem Timmerman
staand vanaf links: Henk Heemskerk, Paul Bremmer, Hans de Bruyn, Henk van Dam, Jan Muyt, Paul Kastelein, knielend vanaf links Wim Hoogendoorn, Bert Nap, Minicus Heemskerk 

Armbandje verloren (een ingekomen oproep)

Maaike is haar armbandje verloren.
Heeft iemand in de week van 20 t/m 26 september een zilveren kinderarmbandje (merk cool-kids) gevonden? Het armbandje heeft grote emotionele waarde.
De vinder wordt beloond!
Fam. Koster Broeksloot 22

Verbouwing Gasterij De Milandhof

Het zal menig voorbijganger niet ontgaan zijn dat Gasterij De Milandhof momenteel een flinke verbouwing ondergaat. Onlangs werd de buitenzijde aangepakt waarbij de hoofdentree van verlichting en nieuwe beplanting werd voorzien en de gevel van de tweede entree aan de rechterzijde naar voren werd verplaatst. De tandarts kreeg een eigen entree aan de korte zijde.
Op dit moment wordt de hand gelegd aan de binnenzijde van de Milandhof. Lauw vertelt dat met het resultaat van de huidige verbouwing getracht wordt de leegstaande ruimten achter de tweede entree rendabel en productief te maken. Alle binnenmuren van de voormalige kantoor- en praktijkruimten zijn verwijderd, waardoor er ruimte voor een zesde zaal is gecreëerd. ‘De Oude Herbergh’ is de naam voor de nieuwe feestzaal van de Milandhof. Dit wordt een zaal met een unieke combinatie van een sfeervolle oud-Hollandse omgeving met een hyper modern ‘live cooking’ concept. Alle gerechten voor het diner- of borrelbuffet worden door de koks ter plaatse bereid met behulp van een wok of bakplaat. In de zaal wordt tevens een podium en een dansvloer gecreëerd. ‘De Oude Herbergh’ is uitermate geschikt voor besloten feesten en partijen.
Op dit moment wordt de haalbaarheid voor het exploiteren van een terras aan de buitenzijde van de nieuwe zaal onderzocht. Alle voorzieningen hiervoor zijn bij de verbouwing wel alvast meegenomen.
De bar in de foyer is verdwenen en deze ruimte is gebruikt als uitbreiding van opslag ten behoeve van de keuken. De gehele foyer wordt van nieuw tapijt voorzien en tegenover de hoofdentree wordt een receptiebalie gemaakt zodat de gasten centraal van informatie kunnen worden voorzien. De entree van de raadszaal is vernieuwd en gerestyled. Tevens wordt een computergestuurde muziekinstallatie aangebracht, zodat iedere zaal van passende achtergrondmuziek kan worden voorzien.
De Milandhof verwacht met deze vernieuwingen ook in de toekomst te kunnen voldoen aan de vraag van zaalverhuur voor commerciële en dorpse activiteiten.
De verbouwing zal naar verwachting eind oktober 2007 gereed zijn. Alle Zegvelders en andere belangstellenden worden te zijner tijd uitgenodigd voor het Open Huis half november 2007.

Najaarsconcert KNA (een ingekomen bericht)

Muziekvereniging 'Kunst na Arbeid' geeft op zaterdag 3 november haar najaarsconcert. Alle onderdelen van de vereniging zijn weer present (drumband, fanfare en majorette). Dit keer is er een gastorkest uitgenodigd, namelijk harmonie Concordia uit Wijk bij Duurstede. Deze harmonie zal een aantal eigen stukken spelen én gezamenlijk met de fanfare van KNA optreden. KNA-dirigent Andries Faber is tevens dirigent van harmonie Concordia. Het belooft een bijzondere en uiteraard muzikale avond te worden! Iedereen is van harte welkom in de sporthal van de Milandhof waar het concert om 19.30 uur begint. De toegang is gratis.

Bloemetje van de maand

Het bloemetje brachten we deze keer bij het echtpaar Lauw en An Uittenbogaard–Roos aan de Julianalaan 9. Op 18 september 2007 mochten zij de dag herdenken dat zij zestig jaar waren getrouwd. Vanwege Prinsjesdag kwam koningin Beatrix niet persoonlijk, maar stuurde zij een brief met haar felicitatie. Burgemeester Schmidt kwam wel in hoogsteigen persoon het bruidspaar de hand drukken.

Het weekend voor de feestelijke dag zijn Lauw en An met kinderen, klein- en achterkleinkinderen naar Ameland geweest om daar hun diamanten huwelijk te vieren. Waarom Ameland? Lauw vertelt desgevraagd dat hij al vijftig jaar handel doet op het eiland, met name in schapen. Het bruidspaar viert er nog elk jaar vakantie, iets wat vroeger met het hele gezin gedaan werd. Ze zijn er inmiddels een bekend stel, daarom ook een interview in de Amelander en een toost met een ‘Nobeltje’.
Lauw (79) gaat iedere dag nog de boer op voor de schapenhandel en An (81) doet zelf nog haar huishouden, met af en toe een beetje hulp van derden. Tijdens de lange winteravonden spelen ze graag een potje yatzee of rummycup.
De Berichtgever wenst beiden nog vele goede en gezonde jaren toe. 

NIEUWS VAN DE SWO (een ingekomen bericht)

Heeft u wel eens gehoord ‘Graag Gedaan’?
Graag Gedaan is een hulpdienst van de Stichting Welzijn Ouderen in de gemeente Woerden. Hier valt dus ook de hulp aan ouderen in Zegveld onder.
Graag Gedaan biedt hulp op allerlei gebieden. Bijvoorbeeld bij het boodschappen doen, vervoer, samen wandelen, huisbezoek, kleine klusjes in en om het huis, administratieve hulp, klein onderhoud, tuin, enz. De vervoershulp is bedoeld voor mensen die naar Woerden moeten voor een bezoek aan de tandarts, de polikliniek in het Hofpoort Ziekenhuis enz.
Kunt u niet zelfstandig meer reizen, dan kunt u gebruik maken van GRAAG GEDAAN!
Het enige wat u hoeft te doen, is bellen met telefoonnummer (0348) 416888. Dit is het telefoonnummer van de Stichting Welzijn Ouderen in Woerden. U vertelt hoe laat u ergens moet zijn en vraagt of er voor vervoer gezorgd kan worden. Vervolgens wordt uw aanvraag door medewerkers van de SWO opgenomen en zij zoeken naar een vrijwilliger die u kan helpen.
Omdat u meestal al lang van tevoren weet wanneer u een afspraak heeft, is het verstandig tijdig contact op te nemen met SWO Woerden. Zij hebben dan voldoende tijd een vrijwilliger te vinden. Als u belt worden uw naam en telefoonnummer genoteerd en wordt u teruggebeld door een vrijwilliger.
De kosten voor het vervoer bedragen € 7,50 voor een retour. U kunt met de vrijwilliger afspreken hoe laat u weer terug naar huis wilt gaan.
De kosten voor het vervoer betaalt u rechtstreeks aan de vrijwilliger.
Tot nu toe wordt er van deze regeling jammer genoeg weinig gebruik gemaakt, waarschijnlijk omdat hij nog steeds niet algemeen bekend is. Vandaar dat wij deze mooie hulpverlening nog eens onder uw aandacht willen brengen. Bellen dus naar (0348) 416888, als u hulp nodig heeft!

Goede Doelen Dag

Op D.V. zaterdag 17 november zal de jaarlijkse GOEDE DOELEN DAG in het kerkelijk centrum ‘De Voorhof’ georganiseerd worden.
De diverse goede doelen zijn druk bezig met het organiseren en maken van allerlei leuke dingen. Wat het allemaal wordt, verklapt de organisatie nog niet. Wel staat vast dat er weer een kapsalon en een autowasstraat is. Houdt u deze dag alvast vrij, u wordt op de hoogte gehouden.
Om de levensmiddelenkraam te vullen, kan de organisatie van alles wat eetbaar is gebruiken. Kijkt u eens in uw keukenkastje, er staat vast wel iets wat u missen kunt. U kunt het inleveren op Dorpsstraat 1, Hoofdweg 179 of Rondweg 17.
Verdere informatie kunt u krijgen bij Emmy van Ingen, (0348) 691932.