Oranjevereniging Zegveld 75 jaar

Begin oktober 1933 vergaderde een voorlopig comité over het oprichten van een Oranjevereniging. Dit comité bestond uit Zegveldse notabelen, onder andere de toenmalige dominee, de dokter en het hoofd van de Christelijke School. Twee weken later was de Christelijke Oranjevereniging een feit ,met als doelstelling het organiseren van een feestje voor de schoolkinderen op nationale feestdagen, het laten komen van een spreker of het bijwonen van een radio-uitzending. 75 jaar later staat de doelstelling van toen nog steeds overeind en wordt ieder jaar weer gevarieerde activiteiten gepresenteerd voor jong en oud op Koninginnedag, dodenherdenking en Bevrijdingsdag.
Op zaterdag 8 november viert de Oranjevereniging haar verjaardag met een middag- en avondvullend feestelijk programma. Om 14.00 uur wordt er voor de Milandhof gestart met het oplaten van ballonnen met een wedstrijdelement. Waarna om 14.30 uur er theater is voor kinderen van de basisschool. (toegang gratis). Na de opening om 14.00 uur wordt er in de Milandhof een fototentoonstelling en een diapresentatie gestart van de activiteiten van toen tot nu. Uit het archief van wijlen de heer G. van den Ham heeft de familie oude films van ons dorp ter beschikking gesteld uit de jaren 1960, 1970 en 1980. Deze zullen ook getoond worden.

Om 19.00 uur gaat de zaal open voor de jaarlijkse toneeluitvoering. Het toneelstuk ‘Kamer 13’ (een vrolijke ziekenhuisklucht) begint om 19.30 uur. Hiervoor wordt een kleine bijdrage gevraagd ter bestrijding van de onkosten.
Aansluitend aan de toneelavond starten de film en dia’s weer en treedt in de Herberg het zeemanskoor Bravour op met het zingen van shanty’s en zeemansliederen.
Voorzitter van de vereniging Diana de Heer benadrukt dat wie jarig is, zorgt voor een traktatie en voor gezelligheid; alle reden om deze feestelijke dag bij te wonen. Kom dus naar de Milandhof op 8 november!
De Berichtgever feliciteert de jarige Oranje vereniging met het 75-jarig bestaan.

NB: Eind oktober wordt het bekende oranje programma boekje huis-aan-huis verspreid, met daarin de historie van de jarige Christelijke Oranjevereniging.

Nieuwe toestellen bij de Robbedoes

Na maanden van wachten en besprekingen met onder anderen wethouder Groeneweg is er uiteindelijk een aantal nieuwe speeltoestellen geplaatst in de speeltuin. Van de nieuwe kabelbaan wordt dan ook veel gebruik gemaakt door de kinderen.

Galerie Vermeije

Op zondag 12 oktober is de nieuwe expositie van Ido Vunderink in Galerie Vermeije geopend. Frans Lander, een vriend van Ido die hem op professionele wijze kritisch begeleidt, heeft bij de opening de inleidende woorden gesproken. Een opening met een feestelijke tint, want Galerie Vermeije mag alweer haar 20-jarig jubileum vieren.
Op de tentoonstelling is de nieuwe collectie schilderijen van Ido te zien. De expositie is nog te bezichtigen tot en met zondag 2 november, uitsluitend op zaterdag en zondag van 11.00 tot 18.00 uur of na telefonische afspraak, tel. 0172-685527.
Het adres van Galerie Vermeije is Meije 205, 3474 MB Zegveld.
 

Cok Hoogerbrugge lid van De Derde Kamer

Op zaterdag 13 september is onze dorpsgenoot Cok Hoogerbrugge, uit de Willem Alexanderstraat 5, geïnstalleerd als lid van De Derde Kamer. De installatie vond plaats door Jeltje van Nieuwenhoven, voormalig voorzitter van de Tweede Kamer.
Rijst direct de vraag: Maar wat is De Derde Kamer? De Derde Kamer is een schaduwparlement voor mensen die zich betrokken voelen bij internationale samenwerking. Het zijn vrijwilligers die weigeren zich neer te leggen bij armoede en onderdrukking in de wereld.

Net zoals de Tweede Kamer, bestaat De Derde Kamer uit 150 leden. Hiervan komen dertig personen uit de verschillende ontwikkelingslanden. Die dertig zijn uitgezocht vanwege hun deskundigheid op dit gebied. Zij zitten meerdere jaren in dit parlement. De andere 120 parlementariërs komen verspreid uit Nederland, van alle leeftijden, politiek achtergronden (of zonder politiek achtergrond) enzovoort en worden in principe voor één jaar benoemd.
Woerden is goed vertegenwoordigd in De Derde Kamer, want naast Cok zijn ook Jaap van der Does (raadslid D66) en Geertje de Wit (student internationale ontwikkeling) geïnstalleerd. De drie Woerdenaren hebben ieder op hun manier affiniteit met de wereldproblematiek. Zo is Jaap van der Does al twintig jaar lid van het Burgercomité Ontwikkelingssamenwerking Woerden, Geertje de Wit houdt zich bezig met Fair Trade en Cok Hoogerbrugge richt zich op oiko kredieten en scholing.

Het is de bedoeling dat zij dit jaar veel kennis opdoen op de bijeenkomsten, maar vooral dat zij (al dan niet gezamenlijk met andere leden) op het einde van het jaar komen met een motie, gericht aan de Tweede Kamer of andere overheidslichamen, over een bepaald verbeterdoel op het gebied van ontwikkelingssamenwerking. Ook dient er een actie georganiseerd te worden om bekendheid te geven aan de Derde Kamer én gericht op een bepaald doel. Daarbij zullen de pers en de burgers gezocht worden om het werk van De Derde Kamer te promoten.

Woerden Milleniumgemeente
Gelijktijdig met deze installatie loopt een verzoek uit de kerken aan de politieke partijen om Woerden Millenniumgemeente te maken. Dat wil zeggen dat ook de gemeente achter de acht millenniumdoelen van de Verenigde Naties – opgesteld in 2000 – om armoede en achterstanden uit de Derde Wereld te bestrijden. In de volgende (of mogelijk al de afgelopen) raadsvergadering zullen Jaap van der Does van D’66 en Cok namens het CDA daarover een motie in de raad indienen. Zij hopen hiermee nadrukkelijk een verbindende en versterkende schakel te zijn tussen het lidmaatschap van de Derde Kamer en de wording van de Millenniumgemeente Woerden. U zult hier in de regionale dagbladen vast meer over te weten komen.
Heeft u vragen, wilt u meer weten of wilt u Cok een bepaald idee over ontwikkelingssamenwerking aan de hand doen, dan kunt u dit doen via het volgende mailadres: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..

De Berichtgever wenst Cok heel veel succes en wijsheid binnen De Derde Kamer.
 

BERICHT UIT DE HUISARTSPRAKTIJK

Apotheek gecertificeerd
In januari dit jaar is een begin gemaakt met het ‘doorlichten’ van onze apotheek. Dit is gedaan door KEMA (een organisatie die onder andere ook veel openbare apotheken controleert). Alle onderdelen van zorg en dienstverlening die met medicijnen te maken hebben zijn onder de loep genomen. Een aantal dingen zijn inmiddels aangepast.
200 Patiënten hebben ons geholpen door een enquête in te vullen hoe zij de kwaliteit en de klantvriendelijkheid beoordelen. Hiervoor wordt u alsnog hartelijk bedankt! De suggesties van patiënten worden meegenomen.

Ook hebben we nog eens opnieuw met onze groothandel overlegd. Hoewel de voorraad medicijnen bij ons kleiner is dan bij een ziekenhuisapotheek of een openbare apotheek (dus wat ‘op de plank’ ligt), kunnen wij u garanderen dat we hetzelfde voorzieningennivo hanteren dan ‘gewone’ apotheken. Dit betekent dat wanneer u voor tien uur ’s morgens bestelt, wij de geneesmiddelen ’s middags (15.30 uur) voor u klaargemaakt hebben. Heeft u besteld na tien uur, dan wordt het in het algemeen de dag daarop ’s middags. ‘Ingewikkelde’ voorschriften kunnen meer tijd kosten, en daarbij overlegt één van de assistentes met u.

Concurrentie in de (geneesmiddelen)zorg
Het is beleid van onze overheid dat apotheken de concurrentie met elkaar aangaan. Dat kunnen wij ook goed merken. Enerzijds omdat het een huisarts verboden is aan anderen dan patiënten die hij zelf heeft gezien medicijnen te leveren; anderzijds omdat juist de openbare apotheken en ziekenhuisapotheken (politheken) dit weer wel mogen.
Juist om (u) te laten zien dat wij (met onze kleine apotheek) met de besten mee kunnen wat betreft kwaliteit hebben we het KEMA-onderzoek laten doen (en dat is een jaarlijks doorlopend gebeuren).
Absoluut voorop staat dat u als patiënt de vrije keus heeft bij welke apotheek u uw medicijnen haalt. U bent dus niet verplicht dit bij ons te doen omdat u als patiënt bent ingeschreven, maar evenmin bent u ‘verplicht’ dit te doen bij een ziekenhuisapotheek wanneer u een specialist bezoekt en deze u een recept meegeeft. Ook voor specialistenrecepten geldt dat wij u snel en goed van dienst kunnen zijn. Wanneer u de keus voor onze huisartsenapotheek zou willen (blijven) maken, wordt dat bijzonder door ons gewaardeerd.
Immers, dan blijven wij in staat om onze kwaliteit steeds te verbeteren. Dan kunnen we u goed en met voldoende tijd blijven helpen. Ook is dan het overzicht van (al) uw medicatie en eventuele interactie van medicijnen het meest volledig.

Telefonische bereikbaarheid
De omvang van onze praktijk neemt langzaam maar zeker toe. Voor een stukje omdat er wat meer mensen ingeschreven zijn, vooral omdat de gemiddelde leeftijd toeneemt en daarmee er meer zorgvragen zijn. In de spreekuren en visites kunnen we dit in het algemeen goed opvangen. Het telefonisch spreekuur is wat moeilijker. Al weer maanden geleden hebben we dit aangepast om de wachttijd te verkorten. Het gaat nu als volgt: is de dokter ‘vrij’ aan de telefoon, dan wordt u direct doorverbonden. Is dat niet het geval, dan wordt uw telefoonnummer waar u te bereiken bent genoteerd en belt hij/ zij u zo spoedig mogelijk terug. We hopen zo te ondervangen dat u onaanvaardbaar lang ‘in de wacht’ staat.

Ook is kortgeleden de slechte algemene (telefonische) bereikbaarheid van huisartspraktijken in het nieuws geweest. Onze praktijk maakt géén gebruik van een antwoordapparaat, behalve bij (lunch)pauzetijden en woensdagmiddagen. Op die momenten wordt de spoedtelefoon (692241) ALTIJD direct beantwoord. U wordt bij ons nooit naar andere praktijken doorgeschakeld. Ook in vakantietijden is de praktijk nooit gesloten. Mocht u toch klachten hebben, dan horen we dat graag.

Griepvaccinaties
Op 28 oktober (’s middags tussen 14.30 en 16.30 uur) en 30 oktober (’s avonds tussen 19.30 en 20.30 uur) worden de griepprikken weer gegeven. Dit jaar doet onze praktijk mee met een onderzoek naar een andere vaccinatie (het Capita-onderzoek). Mogelijk heeft u daarover bericht ontvangen. Mocht u om een of ander reden geen uitnodiging hebben ontvangen terwijl u meent daarvoor wel in aanmerking te komen; of wilt u (voor eigen rekening) op eigen verzoek een griepprik: neemt u dan contact op met één van de assistentes.

Henk Quaak

P.S. Bij de geboorte van onze Elise hebben we enorm veel gelukwensen, cadeaus, etc. ontvangen. Hartelijk bedankt!

De Berichtgever zegt het met bloemen

Het Bloemetje van de Maand brachten we ditmaal bij Wim en Magda van der Wind-Kemp aan de Hoofdweg 24. Op 25 september mochten ze gedenken dat ze 50 jaar getrouwd waren. Op zaterdag 27 september hebben zij dit met de 5 kinderen (+ aanhang) en de 17 kleinkinderen en familie gevierd met een boottocht van Avifauna over het Braassemermeer en de Kagerplassen. Tijdens de boottocht werd er een uitgebreide brunch geserveerd. Mede dankzij het prachtige weer is het een onvergetelijke middag geworden.
Wim is altijd boer geweest op boerderij ‘Vader’s wens’ aan de Hoofdweg 22. De boerderij had hij in 1957 overgenomen van zijn moeder, die al op jonge leeftijd weduwe was geworden. Magda had Wim leren kennen (of was het omgekeerd?) omdat zij via de huishoudschool in Woerden veel vriendinnen op Zegveld had.

Het bruidspaar is op hun jubileumdag erg verwend. Het begon met een ontbijt dat was verzorgd door de kinderen. Verder zij alle kinderen en kleinkinderen even langs geweest om te feliciteren. Voor de taart hadden ze zelf gezorgd. Verder hebben velen hen door middel van een kaart gefeliciteerd en staat het huis vol bloemen.

In verband met de gezondheid van de bruidegom konden helaas de vrienden en kennissen niet worden uitgenodigd voor het feest. Om hen niet te vergeten heeft het gouden echtpaar hun een leuke attentie laten bezorgen, die bijzonder op prijs is gesteld.
Wim kan zich prima vermaken met puzzelen en Magda mag naast het gymmen nog een dag ‘voor oppasoma spelen’ voor kleinzoon Kees.
De Berichtgever feliciteert het bruidspaar van harte met hun gouden jubileum en wenst hen nog goede en gezonde jaren toe. Uiteraard gingen de felicitaties gepaard met het Bloemetje van de Maand.

Afscheid Juf Sary van der Kooij

Op 25 september nam Juf Sary afscheid van De Jorai. Ze begon 23 jaar geleden in Zegveld als leerkracht handvaardigheid. Daarna werd zij remedial teacher en groepsleerkracht in de boven- en onderbouw. Het afscheid van Juf Sary is niet ongemerkt voorbijgegaan. De Juf werd ’s ochtends in een open auto thuis opgehaald en naar school gebracht. De leerlingen stonden de Juf op de parkeerplaats van de school met ballonnen op te wachten. Juf Sary ontving cadeautjes en werd verblijd met liedjes en heel veel lieve woorden. Voor de leerlingen was er een optreden van een goochelaar. ’s Avonds konden alle oud-leerlingen, ouders en andere belangstellenden persoonlijk afscheid nemen van de Juf en muziekvereniging Kunst Na Arbeid bracht Juf Sary een prachtige afscheidserenade.
Binnenkort trouwt Juf Sary met Bram Huisman en verhuist zij naar Puiflijk. De Berichtgever wenst Juf Sary veel geluk samen met Bram in haar nieuwe woonomgeving.

Leon Stoof heeft eigen Koikarper vijver

De hele winter is er gewerkt aan een schitterend nieuwe vijver achter het huis aan de Hoofdweg en het resultaat mag er zijn. Leon (16), zoon van Gert Jan en Rianka Stoof van fietsenhandel Stoof en werkzaam als hovenier bij Hoveniersbedrijf Cees de Kooter, is erg enthousiast over zijn hobby: Koikarpers.

De liefde voor de vissen is er al heel lang. Die is ooit ontstaan doordat zijn vader vroeger altijd al een vijver had in de tuin. Nadat Leon wat voer heeft gepakt komen de karpers meteen naar het wateroppervlakte om uit zijn hand te eten. Het is echt een heel apart gezicht om die grote vissen zo dichtbij te zien. Bovendien maken ze er een behoorlijk smakkend geluid bij. Bijten doen ze niet. In het voer zitten een aantal belangrijke ingrediënten: iets om de kleur mooi te houden, een stofje voor de groei en wat extra vitamines. De Koikarper is gevoelig voor allerlei ziektes vandaar de grote filterinstallatie bij de vijver. In deze filters zitten onder andere speciale matten en lavasteen om het water te zuiveren.

Leon heeft de karpers vooral voor zijn eigen plezier. Op dit moment heeft hij ruim veertig stuks; vissen met de meest schitterende kleuren en aftekeningen. Leon weet ook precies te vertellen welke soorten er zwemmen. Koikarpers met bijzondere namen zoals Benegoi en de Shiro-muji. Bij de Koikarper geldt hoe scherper de aftekening, hoe dieper de kleur, hoe beter en exclusiever én duurder de vis. Sommige exemplaren kunnen meer dan een meter lang worden.

Als de karpers in het voorjaar gaan paaien worden er eitjes afgezet tegen speciale paaiborstels. In de natuur doen de vissen dit in planten. De paaiborstels worden daarna apart gezet omdat de andere vissen anders de eitjes en de jonge karpers op zouden eten.
De Japanners zijn dé specialisten als het gaat om het kweken van Koikarpers. Oorspronkelijk werden de karpers gebruikt door Japanse rijstboeren, die ze als voedselvissen uitzetten in de rijstvelden. Zo konden ze in de wintermaanden hun rijstmaaltijd nog een beetje aanvullen. Na enige tijd bleken de vissen zich door inteelt te muteren en zo ontstonden de eerste gekleurde karpers.

De populariteit van de Koikarper is enorm. Wereldwijd worden er tentoonstellingen en wedstrijden gehouden waarbij de waarde van een vis soms op kan lopen tot gigantische bedragen. De Japanners hebben zich al generaties lang met de kweek en verbetering van de vis bezig gehouden. Zij mogen zich de echte specialisten noemen. De Koi’s zijn tegenwoordig zo prijzig dat het te duur zou zijn ze op te eten. Er zijn bijzondere exemplaren die tienduizenden euro’s kosten.

De Koikarpers van Leon komen ook uit Japan. Hij plaatst een order bij een gespecialiseerd bedrijf dat het transport naar Schiphol regelt. Vervolgens haalt hij de vissen op van Schiphol en gaan ze eerst een tijdje in quarantaine. Het zou een te groot risico zijn ze meteen bij de gezonde karpers te plaatsen.
Heeft Leon nog wensen als het om de karpers gaat? ,,Misschien een keer naar Japan, dat zou mooi zijn.”
 

Terug in de tijd naar....Hoofdweg 70 (4)

Nog steeds hoor je oudere mensen met bewondering spreken over de oude dokterswoning aan de Hoofdweg 70. Dat prachtige witte huis met aan de voorkant vier pilaren en een rieten dak. Een woning met een enorme uitstraling die dateert uit de negentiende eeuw.

De woning is in 1843 gebouwd in opdracht van dominee Hendrik Astro. Ds. Astro was van 1828 tot 1846 predikant van de Hervormde gemeente. Hij ging zelf tot zijn emeritaat in de woning wonen. In 1845 verkocht hij de woning aan Jan Spille. Toen al werd de woning een dokterswoning, want Jan Spille was chirurgijn. Tot 1870 zou het een dokterswoning blijven. Daarna heeft het pand tot 1928 hoofdzakelijk gediend als woning voor veehouders in ruste, met een kleine onderbreking toen er een winkelier in huisde. Het is ondoenlijk om alle eigenaars en bewoners vanaf 1843 te beschrijven, daarom hebben wij onder aan dit verhaal de lijsten opgenomen van de eigenaars en bewoners van 1843 tot 1928.

We starten het uitgebreidere verhaal in 1928, wanneer de woning weer dokterswoning wordt. Op 3 oktober 1928 overlijdt de weduwe van Arie de Leeuw, Teuntje Nap. Zij was eigenaar van de woning en na haar overlijden wordt de woning verkocht aan de gemeente Zegveld. De gemeente laat het pand verbouwen tot dokterswoning.
De eerste van de reeks doktoren die in de dokterswoning hebben gewoond, is Roelof Wijbrandus Fierstra (geboren 1 december 1899 te Amsterdam, overleden 21 oktober 1994 te Heemskerk). Hij was getrouwd met Antje Hundt (geboren 20 juli 1900 te Sappermeer). Dokter Fierstra was in 1924 vanuit Amsterdam naar Zegveld gekomen en had eerst gewoond waar thans Zonkant staat. Als hij in 1930 naar Velsen vertrekt, wordt hij opgevolgd door huisarts Albert Dirk Bruin (geboren 19 september 1903 te Dubbeldam). Ook hij kwam uit Amsterdam. Hij was gehuwd met Ada Antoinette Sophia Kamerling (geboren 8 februari 1906 te Den Helder). In 1943 vertrekt dokter Bruin naar Hengelo. Zijn opvolger is de uit Utrecht afkomstige dokter Arthur Roskott (geboren 20 november 1914 te Alphen a/d Rijn, overleden 30 september 1976 te Apeldoorn.) Hij was op 12 december 1942 in Zeist getrouwd met Christine Jeane Josina Honcoop (geboren 22 maart 1916 te Den Helder, overleden 26 december 1977 te Apeldoorn). Dokter Roskott blijft maar twee jaar in Zegveld. In 1945 vertrekt hij naar Utrecht.

Opnieuw kwam de verhuiswagen voorrijden bij de dokterswoning en wel op 15 december 1945. Dit keer kwam de nieuwe huisarts uit Almelo. Het was Joan Marius (Joan) de Jong (geboren 5 mei 1912 te Heemse, gemeente Ambt Hardenberg, overleden 12 september 2001 te Haastrecht). Hij was kort voor de verhuizing op 11 december 1945 in Almelo getrouwd met Jannetje (Jannie) van Amstel (geboren 6 december 1917). Dit betrof zijn tweede huwelijk. Hij was eerst getrouwd geweest met Alexandra Maria Ledeboer. Zij overleed op jonge leeftijd in Almelo. Uit dit huwelijk zijn de kinderen Tora en Colly geboren. Zij kwamen als gezin naar Zegveld, dat werd wijs geacht, leert navraag bij dochter Tora. De dokterswoning had het adres Dorp 88, maar op oude enveloppen die vanuit het binnen- en buitenland waren verstuurd, stond vaak alleen: J.M. de Jong in Zegveld bij Woerden. Dat was voldoende om op de juiste plek te worden bezorgd.

Omdat het doktershuis gehuurd werd van de gemeente Zegveld, moest dokter De Jong eerst ‘op zicht’ komen. Hij doorstond ‘de keuring’ en werd de gemeentearts. Zijn vrouw ontvangt nog steeds maandelijks een stukje pensioen van de periode dat haar man gemeentearts was. Na de oorlog kreeg elke arts die dat nodig had een basisset instrumenten. Zo ook dokter De Jong. Daarnaast kreeg hij een echte Montycoat. Dit is een wollen winterjas met capuchon en houtje-touwtje sluiting. De jas werd vooral na de Tweede Wereldoorlog gedragen, naar het voorbeeld van generaal Montgomery. In de oorlog was veel bezit van dokter De Jong in vlammen opgegaan. Het gezin kreeg ook kleding. Soms zat in de kleding een adres ingenaaid, zelfs uit Zuid-Afrika kwamen er gebreide kleertjes. De praktijk in Zegveld was klein. Daarom deed De Jong er nog keuringen bij in Woerden en verving hij op zaterdag dokter Elzas uit Kamerik. Dokter Elzas was Joods en heeft gelukkig samen met zijn vrouw het concentratiekamp overleefd. Als dokter Elzas op zondagmiddag naar het Concertgebouw ging, werd ook de dienst waargenomen. Als dokter had je in die tijd altijd dienst, tenzij je weg was.

Een leuke anekdote gaat over de schrijver van dit verhaal, Gert Ton. ,,Toen ik in 1951 geboren moest worden was dokter De Jong afwezig en werd de bevalling geleid door dokter Elzas uit Kamerik. Zuster Van Sevenhoven was er ook bij en hield er van dat alles netjes en schoon was. Toen ze dokter Elzas tijdens de bevalling bij mijn moeder zag staan met een grote sigaar in zijn mond waar een lang stuk as aan zat dat er dreigde af te vallen, zei ze: ‘Dokter, zal ik die sigaar maar even uit uw mond halen?’, waarop dokter Elzas de legendarische woorden sprak: ‘Er is nog nooit iemand voor weggebleven’.” Op zondag ging het gezin naar de kerk. De domineesvrouw en de doktersvrouw zaten met de kinderen in een speciale bank in de kerk. Dochter Tora vertelt: ,,Ik zat graag bij mijn vader. We zaten altijd op de vijfde rij van achteren, zodat hij gemakkelijk uit de kerk te halen was.”

Naast het huisarts zijn in die tijd, trok dokter De Jong ook kiezen en had hij glaasjes om een bril aan te meten. Na zijn artsenopleiding – waarbij je gewoon aan de slag kon als huisarts – had hij ook een jaar extra chirurgie gedaan. Dat kwam hem in Zegveld goed van pas. Zo assisteerde hij ook bij operaties van patiënten in Woerden, bij dokter Dijkstra. Tora vertelt dat haar vader ook eens een big met vijf poten van een poot heeft verlost en zelfs een keizersnede heeft uitgevoerd bij een varken. Dankbaar kregen zij die herfst van de slacht. En de kinderen vonden het geweldig als er na de geboorte van een baby, waarbij de dokter de bevalling leidde, vaak een echte taart werd thuisbezorgd.

De dokterswoning stond op een stuk land hetwelk aan alle kanten omringd was door water, op een pad naar de voordeur en een pad voor de auto na. De eigen brug naar de overkant van het water en naar de weg heeft de oorlog niet doorstaan. Omdat de ingang van de wachtkamer aan de zijkant zat, werd dat ook de ingang voor het gezin. Bereikbaar via een bruggetje vanaf de “kerkwerf”. ,,Voor het huis stonden twee grote kastanjebomen. Wegens gebrek aan licht liet mijn vader een boom omzagen. Dat kwam hem op een fikse boete van de gemeente te staan. Mogelijk dat dorpsbrigadier Joor deze kwam uitreiken.”
Bij de woning zat een grote tuin met veel soorten appel- en perenbomen, kersen en bessen. Helemaal achter in de tuin lag de vuilnishoop. Het gebruikte verband werd apart verbrand in een potkacheltje. Ruimte ook voldoende voor hun hond, een whippet (een soort hazewindhond). Het kippenhok diende eerst als speelruimte voor Tora en Colly. Veilig achter slot en grendel zodat ze niet in de sloot konden vallen. Later werd achter in de tuin voor de andere kinderen een hok van gaas gebouwd. In Zegveld breidde het gezin zich uit met vijf kinderen. Theo werd in 1947 geboren, de tweeling Saskia en Taeke in 1948, Aleid in 1950 en Liesbeth in 1952. Toen de tweeling geboren was, werd de dokter al bij het binnen rijden van het dorp met hen gefeliciteerd. Tora en Colly hadden uit het raam gehangen en naar wie het maar wilde horen geroepen dat ze er een zusje en een broertje bij hadden.

De woning had een verdieping met twee kleine slaapkamers aan de voorkant, twee slaapkamers aan de achterkant, een kleine slaapkamer aan de zijkant, een badkamer en een zolder. Daar was ook een opgang naar een gammele vliering. Uiteraard mochten de kinderen daar niet komen omdat deze te zwak was. Op de zolder keek je tegen het riet aan. Het huis werd warm gestookt door kolenkachels. Nee, centrale verwarming was er nog niet, wel elektriciteit.

Een anekdote uit die tijd is het volgende verhaal. Dokter De Jong en zijn vrouw waren een avond uit geweest en de hulp in de huishouding paste op de kinderen. Toen ze thuiskwamen hoorden ze een gekerm uit het toilet komen. Wat bleek, het huis was ietsjes scheef gezakt waardoor de toiletdeur helemaal klem was komen te zitten. Dit gebeurde precies op het moment dat de hulp op het toilet zat, waardoor ze er niet meer uit kon komen. Misschien is dit de reden geweest dat er in de gang geheid moest worden. Omdat het te gevaarlijk was om thuis te blijven, ging mevrouw De Jong met de jongste vijf kinderen en haar hulp voor enkele weken naar een oom in Scheveningen.

Tora vertelt: ,,We gingen altijd over de kerkbrug naar school. Op een wintermorgen zagen we schaatssporen in de ijzel die op de brug lag. Wat bleek, mijn vader was die nacht naar een patiënt geroepen en kon daar alleen op schaatsen komen.” De wegen waren in die tijd niet verhard. Het was nog een zandweg. Straatverlichting was er al helemaal niet. Omdat het zo donker was stapte dokter De Jong eens – in plaats van in zijn auto – in een sloot met modder. Omdat de wegen moeilijk begaanbaar waren, werden de recepten voor patiënten in de Meije afgeleverd bij wagenmaker Arie de Graaf. Hij woonde ongeveer in het midden van de Meije.

Dokter De Jong was trots dat er in 1948 een eigen wijkgebouw in het dorp kwam. Tora vertelt hierover: ,,Mijn vader heeft persoonlijk de pannen op het dak gelegd. Hij zal wel geen pannenbier gedronken hebben, want hij dronk nooit alcohol. Je kon immers als dokter niet met een ‘kegel’ spoedvisites afleggen. Zuster M. van Sevenhoven woonde vanaf het begin in het wijkgebouw.”

Dokter De Jong wilde graag een grotere praktijk. Toen de gelegenheid zich in Kamerik aandiende bij het vertrek van dokter Elzas, was de keus niet moeilijk. Daarnaast stond het huis in Kamerik hem erg aan. De praktijk werd per 1 februari 1956 overgedragen aan dokter G. van de Gruiter. Bij zijn afscheid kreeg dokter De Jong onder andere een prachtig bureau, dat nog steeds in de familie is.
Per 1 februari 1956 werd de praktijk dus overgenomen door dokter Gerard van de Gruiter (geboren 6 april 1927 te Vlissingen, overleden 3 december 1984 te Driebergen). Hij assisteerde een arts in Harderwijk, maar zocht ondertussen zelf ook een praktijk. Dokter Van de Gruiter kwam naar Zegveld met zijn zuster Gé. Hij was toen nog ongetrouwd en had geen relatie. Omdat de dokterswoning nog niet leeg was, hebben ze tijdelijk in de pastorie gewoond, die op dat moment leeg stond.
Dokter Van de Gruiter leerde al snel zijn latere vrouw kennen: Alida Gerarda (Alida) Segers (geboren 5 november 1928 te Lisse). Alida werkte in het Diaconessen Ziekenhuis in Utrecht. Kort nadat zij Gerard had leren kennen, kreeg zij te horen dat zij hoofd kon worden van de operatiekamer van het Diaconessen Ziekenhuis of hoofd van de Emma Kraamkliniek in Utrecht. Haar keus viel op Gerard. Niet lang daarna trouwden zij op 18 oktober 1956 in Zegveld. Het kerkelijk huwelijk werd voltrokken door Ds. H.K. van Wingerden uit Harderwijk. De kosten voor het gebruik van de kerk bedroegen ƒ 15,=. De kwitantie was ondertekend door koster K. Anker. In een extra uitgave van De Berichtgever van 21 september 1956 werd het huwelijk op de voorpagina aangekondigd. Met de komst van Alida vertrok Gé. Zij ging in Amersfoort werken in de kraamverzorging. Mevrouw Van de Gruiter ging haar man gelijk helpen. Zij deed onder andere de administratie en hielp in de apotheek.

De dokterswoning was een koud huis. De diverse vertrekken moesten met aparte kachels verwarmd worden. Het huis was gebouwd met een 1-steens muur. Daardoor was het er vaak vochtig en dus ook de medicijnen. Besloten werd om het huis te slopen en een nieuwe dokterswoning te laten bouwen. Dit kon, omdat Van de Gruiter bij zijn komst naar Zegveld de woning had gekocht van de gemeente Zegveld. Architectenbureau N. Vroman uit Woerden heeft het nieuwe huis ontworpen. Het is gebouwd door Aannemingsbedrijf Van der Heijden uit Woerden. Op 15 mei 1962 werd begonnen met de afbraak van de oude dokterswoning. Na een maand, op 15 juni 1962, werd begonnen met de nieuwbouw. Er werden ruim honderd palen onder de woning geslagen. De nieuwbouw heeft nog geen jaar geduurd. Op 10 maart 1963 werd de nieuwe woning betrokken. Tijdens de bouw is de praktijk en het gezin Van de Gruiter tijdelijk gehuisvest geweest in een woning van Ries van Eck aan de Hoofdweg 107. Net zoals hun voorgangers, was ook de ervaring van het echtpaar Van de Gruiter dat je als dokter 24 uur per dag en 7 dagen per week beschikbaar moest zijn. Als je weg wilde, al was het maar even naar de stad, dan moest met de huisarts in Kamerik worden overlegd of hij stand-by kon zijn. Gelukkig lopen Zegvelders niet erg hard naar een dokter, volgens mevrouw Van de Gruiter. Zij vertelt verder: ,,In de vakanties was het voor een arts ook ‘hooibouw’. Het betekende namelijk dat je ’s morgens in Zegveld spreekuur had, ’s middags in Kamerik en dan nog de bezoeken. En het gebeurde meer dan eens dat je net weer thuis was in Zegveld dat er gebeld werd en er weer naar Kamerik moest worden gereden.” Ook werd er ’s morgens een keer om 6 uur gebeld. De dokter verwachtte een spoedgeval, maar niets van dat alles. Wel kwam de vraag of ze nog biest wilden hebben. Mevrouw Van de Gruiter moet nog steeds hartelijk lachen om dit telefoontje.

In de dokterswoning werd boven een ruimte gecreëerd – kamer, slaapkamer en keukentje – zodat de ouders van dokter Van de Gruiter daar konden wonen. Een kleine tien jaar hebben zij daar een fijn onderkomen gehad. Het echtpaar Van de Gruiter heeft ook verdriet gekend in de periode dat zij in Zegveld woonden. Hun oudste dochtertje Carolientje overleed in 1958 toen ze een half jaar oud was. Later werden in Zegveld de kinderen Kees, Carolien en Lydia geboren.
Mevrouw Van de Gruiter bewaart fijne herinneringen aan Zegveld. Zo heeft zij enkele albums vol met briefjes van patiënten, dorpsgenoten, waar ze vooral om gelachen hebben, ook vanwege de woordkeus en hoe de woorden geschreven zijn. Daarnaast veel foto’s van onder andere enkele bejaardenreizen van begin jaren zestig. Iedere foto heeft zijn verhaal. Prachtig.

Per 1 november 1973 moest dokter Van de Gruiter om gezondheidsredenen stoppen met zijn praktijk in Zegveld. Gelukkig kon hij gaan werken in het Militair Hospitaal in Utrecht. Na ruim 17,5 jaar waarin dokter Van de Gruiter bij 330 bevallingen heeft geassisteerd, vertrok het gezin naar Woerden.

De praktijk werd per 1 november 1973 overgenomen door dokter A. Esch. Het transport van het huis vond volgens de koopakte plaats op 16 november 1973. Alfred Esch (geboren 14 december 1944 te Rotterdam) was op 29 september 1973 in Krimpen aan de Lek getrouwd met Anke Rouw (geboren 1 september 1950 te Nieuw Lekkerland). Na zijn medische studie had dokter Esch eerst nog bijna twee jaar bij de Marine gediend als scheeps- en kazernearts. Dat hij daarna zo snel een eigen praktijk zou vinden had hij niet verwacht. ,,Ik had het idee om eerst eens rustig rond te kijken, wat waar te nemen en keuringen te doen. We hadden inmiddels een gemeubileerde verdieping kunnen huren in Rotterdam Overschie. Ik had me toen in laten schrijven bij een makelaar in dokterspraktijken. Die had je toen. Je kom daar je wensen opgeven. Ik had echt het idee dat het jaren kon duren. Maar al heel snel kwam het bericht dat ze misschien wat voor me hadden. Een praktijk met 1800 patiënten. Een andere kandidaat, die hoopte vrijstelling van militaire dienst te krijgen door naar dit 'gat' te gaan, werd echter niet vrijgesteld. Zo kregen wij de praktijk aangeboden", aldus dokter Esch.

De verhuizing stelde niet veel voor. ,,We hadden zo weinig spulletjes, dat alles in mijn oude Renault paste. Nieuwe spullen waren wel besteld, maar de levertijd was zo’n acht weken. Dus hebben wij letterlijk de eerste tijd op oude sinaasappelkistjes gewoond.” Het huis zelf was comfortabel, maar aan de buitenkant leek het erg hoog en kolossaal, omdat er rondom het huis aan de bovenkant vertikale houten schrootjes zaten. Daarnaast was het een vreselijke klus om deze schrootjes te onderhouden. Daar moest iets op gevonden worden. De oplossing kwam tijdens de bevalling bij een aannemer in het dorp. Tussen de weeën door kwam dit verhaal ter sprake en de aannemer stelde voor om horizontale planken te gebruiken van Canadees redwood hout. Dat is gebeurd en de planken zitten er nu nog op. ,,Het huis lijkt daardoor minder hoog en kolossaal, en ik was van dat akelige onderhoud af.”
Ook de wanden van de serre zijn in één dag vervangen. Terwijl het dak op z’n plaats werd gehouden, werden nieuwe wanden met dubbel glas aangebracht.

Dokter Esch had achter de garage een kippenhok gemaakt, waarvoor hij gratis enkele mooie kippen kreeg van zijn buurman enkele huizen verder op. Toen later deze buurman vroeg of hij een bokaal beschikbaar wilde stellen voor een tentoonstelling van Kleinveeteelt Zegveld, wilde hij niet achterblijven. Zo werden de 'gratis' krieltjes toch nog duur betaald. Gelukkig kan dokter Esch er smakelijk om lachen. In de garage werd een gat gemaakt, zodat de kippen binnen in een nachthok konden verblijven. Dit had wel tot gevolg dat patiënten voordat ze naar de apotheek gingen – de deur van de apotheek zat in de garage – eerst even de kippen (met kuikentjes) gingen bewonderen.
In 1988 werd er in de wachtkamer een luik gemaakt zodat op die manier de apotheek bereikt kon worden. Velen herinneren zich vast nog wel het beroemde belletje van assistente Nelleke.

Een leuke anekdote van dokter Esch is de volgende. ,,Ik was op een morgen al vroeg aan het grasmaaien, het was nog een beetje mistig, toen ik een stem op de begraafplaats hoorde. Ik keek, maar zag helemaal niemand. Even laten hoorde ik weer een stem, maar weer zag ik niemand. Toen ik voor de derde keer een stem hoorde ben ik op onderzoek uit gegaan. Wat bleek, in de grote treurwilg zat een papegaai te praten. Ik kwam er achter dat de eigenares (uit de Beatrixstraat) het raam had open gezet terwijl ook de kooi open stond."

In mei 1990 ging de wens van Alfred en Anke Esch in vervulling, namelijk het huis een 'naam' te geven. Het werd een ICHTHUS-vis, geheel belangeloos door het Zegveldse lasbedrijf Tikolas in elkaar gelast. De vis was het herkenningsteken voor de vervolgde christenen in de Romeinse tijd. Het Griekse woord Ichthus betekent: vis. Maar tegelijk vormen de letters de beginletters van de woorden: 'Jezus Christus Zoon van God, Redder'.

Bij zijn 25-jarig jubileum in 1998 heeft een commissie een grote jubileumavond georganiseerd. Ruim 900 dorpsgenoten hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om hen te feliciteren met dit zilveren jubileum. De wens van dokter Esch was indien men iets wilde geven, dit te doen in de vorm van een gift voor Mercy Ships. Nadat alle kosten van deze avond betaald waren, kon een bedrag van bijna ƒ 6.000,= worden gegeven aan dit mooie doel. Na de festiviteiten kwamen mensen van Mercy Ships het geld aan de Hoofdweg ophalen. Zij brachten een schitterend fotoboek mee en vertelden enthousiast over het werk met de hospitaalschepen in ontwikkelingslanden. ,,Toen we hen 's avonds uitlieten zeiden we tegelijk tegen elkaar: wat zou het geweldig zijn om dit soort werk te kunnen doen - medische hulp te kunnen bieden aan de allerarmsten. Maar ja, kon dat wel op dat moment? Dokter Esch was nog maar 56 jaar. De accountant is aan het rekenen gegaan en toen kwam het verlossende woord: ja het kon. Tenminste als hij huis, praktijk én apotheek kon verkopen en erg zuinig zou gaan leven. ,,We hebben het gewaagd in de overtuiging dat, als het Gods wil was, er binnen een jaar een geschikte opvolger zou zijn." Aan 't eind van dat jaar kwam dokter Quaak in beeld. Om een lang verhaal kort te maken, op 1 april 2001 werd de praktijk overgedragen aan dokter Quaak en verhuisden Alfred en Anke Esch met hun gezin naar Bodegraven. Het afscheid op 28 maart 2001 werd op verzoek van dokter Esch door dezelfde commissie georganiseerd en ditmaal kwamen ruim 1000 Zegvelders afscheid nemen van hun huisarts. Naast cadeaus die zij kregen, kon ook de reis met Mercy Ships voor een groot deel door de Zegveldse bevolking worden gesponsord.
Na een onvergetelijke reis met de Anastasis van Mercy Ships, naar Sierra Leone (West Afrika), kwam al gauw ander vrijwilligerswerk op hun pad. Momenteel zet het echtpaar zich onder andere in voor de Stichting Israël en de Bijbel, de christelijke boekhandel in Bodegraven ('t Lichtpunt) en de Bijbelstand (op tal van grote beurzen). Elke zaterdag zitten ze in de Bijbelkiosk in Amsterdam (Concertgebouwplein). ,,We hebben ons echt nog geen moment verveeld en achter de geraniums zitten? Echt niet!”, aldus een lachende Alfred en Anke.

Zijn naam is al genoemd. Hendrikus Zacharias Alexander (Henk) Quaak (geboren 18 december 1971 te Tholen) nam op 1 april 2001 de praktijk over. Henk was op 25 juni 1997 in Scherpenzeel getrouwd met Jannigje Wilhelmina (Jannie) van Weelden (geboren 2 maart 1974 te Kerkwijk). Op 29 maart 2001 zijn ze in Zegveld komen wonen, één dag na het afscheid van dokter Esch.
In 2003 heeft dokter Quaak de praktijk helemaal laten verbouwen en uitgebreid. De praktijk voldeed niet meer aan de eisen van deze tijd. ,,De warmwatervoorziening deed het niet meer, dus als er oren uitgespoten moesten worden, ging ik water koken en deed dit dan in een thermoskan. Niet echt ideaal.” De praktijk bestaat nu uit 100 vierkante meter, dit was 33 vierkante meter. ,,Eigenlijk is het nu al weer te krap”, vertelt dokter Quaak. ,,Je wilt namelijk zoveel mogelijk diensten bundelen in je praktijk. Dan kunnen ze niet om je heen.”


Eigenaren:
1843 bouwjaar
1843-1845 Ds. Hendrik Astro, verkoopt aan
1845-1854 Jan spille, chirurgijn te Zegveld, verkoopt aan
1854 Willem de Kruijf, bouwman te Zegveld, schenkt aan
1854-1862 Nederlands Hervormde gemeente van Zegveld, verkoopt aan
1862-1864 Cornelis Pieter Sylvius, chirurgijn, verkoopt aan
1864-18?? Pieter van der toorn, timmerman, verkoopt aan
18??-1893 Jan van der Mel, veehouder te Zegveld, verkoopt aan
1893-1902 Jan Johannes van der Toorn, timmerman te Zegveld, verkoopt aan
1902-1906 Lourens Blok, veehouder te Zegveld, laat na aan
1906-1917 Grietje de Leeuw, weduwe L. Blok, verkoopt aan
1917-1919 Arie de Leeuw, bouwman te Zegveld, laat na aan
1919-1930 Teuntje Nap, weduwe A. de Leeuw, verkoopt aan
1930-1956 Gemeente Zegveld, verkoopt aan
1956-1962 Gerard van de Gruiter, arts te Zegveld

Bewoners:
1843-1845 Ds. Hendrik Astro, Hervormd predikant, geboren 1789 te Amsterdam
gehuwd met
Jacoba Biesterbos, geboren 1787 te Uitgeest
ingekomen vanuit Benthuizen in 1829, in 1845 vertrokken naar Ede

1845-1854 Jan Spille, chirurgijn
gehuwd met
Frederike Louisa Geraars
In 1854 vertrokken naar Scheveningen

1854-1864 Cornelis Pieter Sylvius, chirurgijn, geboren 19 juli 1821 te Hooge
Zwaluwe
gehuwd met
Maria Johanna Florentina Francine Beije, geboren 16 december 1829
te Barneveld
ingekomen vanuit Hazerswoude, in 1864 vertrokken naar Beusichem

1865-1869 Gerrit Swartsenburg, heel- en vroedmeester, geboren 28 mei 1837 te
De Rijp
gehuwd met
Anna Maria Cornelia Keur, geboren 7 januari 1843 te Medemblik
ingekomen vanuit Oudendijk, in 1869 vertrokken naar Nieuwe
Niedorp

1869-1870 Jean Gijsberti Hodenpijl, geneeskundige, geboren 2 mei 1805 te
Schiedam
gehuwd met
Clara Nijenbandringh, geboren 7 oktober 1819 te Smilde
ingekomen vanuit Breukelen, in 1873 vertrokken naar Nieuwleusen

1870-1893 Jan van der Mel, veehouder in ruste, geboren 5 november 1820 te Stein,
overleden 7 januari 1893 te Zegveld
gehuwd op 28 november 1845 te Zegveld met
Geertje Blok, geboren 7 maart 1810 te Zegveld, overleden 3 mei 1887 te Zegveld

1893-1901 Jacob Karens, winkellier, geboren 5 november 1861 te Zegwaart
gehuwd met
Johanna Adriana van Rooijen, geboren 20 maart 1866 te Moerkapelle
ingekomen van elders in Zegveld, in 1901 naar Woerden vertrokken

1901-1905 Lourens Blok, rustend veehouder, geboren 5 september 1834 te
Zegveld, overleden 25 augustus 1905 te Zegveld
gehuwd op 6 maart 1873 te Zegveld met
Grietje de Leeuw, geboren 16 april 1844 te Zegveld, overleden 18 juli
1917 te Zegveld

1905-1917 Grietje de Leeuw, weduwe van Lourens Blok

1917-1918 Arie de Leeuw, veehouder, geboren 13 mei 1843 te Zegveld, overleden
26 mei 1918 te Zegveld
gehuwd op 28 december 1882 te Zegveld met
Teuntje Nap, geboren 10 september 1852 te Zegveld, overleden 3
oktober 1928 te Zegveld

1918-1928 Teuntje Nap, weduwe van Arie de Leeuw

Stille getuigen na dodelijk ongeluk

In de vroege ochtend van 3 oktober gebeurde er op de Milandweg een ongeval waarbij de 22-jarige George Stipdonk uit Aarlanderveen om het leven kwam. Door nog onbekende oorzaak reed hij met zijn auto tegen een boom en overleed ter plekke. George was op weg naar zijn werk bij Patrick van den Hoeven Transport en Opslag. De Berichtgever wenst de familie van George en zijn collega’s heel veel sterkte om dit verlies te verwerken.

Dorpsplatform Zegveld

Het AB van het Dorpsplatform is op dinsdag 23 september 2008 in de Milandhof bij elkaar geweest.
Paul Vonk, secretaris van het Dorpsplatform heeft voor u de belangrijkste zaken op een rijtje gezet. De uitgebreide notulen kunt u lezen in de Zegveldse bibliotheek of op de website www.dorpsplatform.zegveld.net 

Er gebeurt nogal wat in Zegveld en het Dorpsplatform is daar blij mee
Het Dorpsplatform is tevreden met de renovatie van de Molenweg, de aanleg van het pannaveld en het oplossen van de problemen in de speeltuin. Dit waren voor ons dorp toch belangrijke zaken en het Dorpsplatform Zegveld is blij dat deze zaken gerealiseerd zijn.

Achterstallig onderhoud Milandhof
De gemeente heeft in de begroting geld opgenomen voor achterstallig onderhoud aan de Milandhof (de raad moet de begroting natuurlijk wel vaststellen). Dit betekent dat een aantal voor de Milandhof belangrijke zaken kan worden aangepakt en dat is belangrijk.

Voormalige Rabobank
De voormalige Rabobank staat nog steeds te koop. Het Dorpsplatform zou graag zien dat er appartementen worden gerealiseerd. De vraagprijs van de Rabo is echter nog te hoog, zodat nog geen projectontwikkelaar of bouwonderneming kans ziet hier appartementen te bouwen.

Belijning buitengebied
Het Dorpsplatform Zegveld heeft de gemeente gevraagd om alle wegen in de buitengebieden te voorzien van belijning. De gemeente heeft aangegeven dat zij dit niet voornemens is. Wel zal nog eens worden gekeken naar plekken waar door reparatie soms wel en soms geen belijning staat, waardoor verkeersonveilige situaties kunnen ontstaan.

Wateroverlast
Zegveld heeft veel last van het vele water dat bij regenbuien op de wegen en in de straten staat en vindt dat de gemeente een plan moet maken om elk jaar een paar straten op te hogen.
De wethouder wil dit wel, maar hij geeft aan dat de gemeenteraad hiervoor geen geld beschikbaar heeft gesteld. Het Dorpsplatform zal er bij de raad op aandringen toch geld te zoeken omdat de wateroverlast het woongenot ernstig aantast. Overigens geldt dit ook voor het bedrijventerrein waar ook sprake is van veel wateroverlast.

Verkeerssituatie Hoofdweg
De gemeente komt met een totaalvisie voor de route Zegveldse Uitweg-Hoofdweg-Milandweg. Het Dorpsplatform wil daar voor wat betreft de Hoofdweg niet op wachten. De Hoofdweg verkeert in slechte staat. Vooral op het fietspad staat op grote delen water. Om het water op het fietspad te vermijden gaan scholieren soms op de weg rijden, wat veel te gevaarlijk is.

Een totale reconstructie kost echter veel geld en ook hiervoor heeft de gemeenteraad geen geld beschikbaar gesteld. Het Dorpsplatform betreurt dat uiteraard.

Inmiddels heeft de wethouder met een paar ambtenaren en het DB van het Dorpsplatform deze week het fietspad bezocht. Hierbij zijn afspraken gemaakt om op de ergste delen het waterprobleem op te lossen. Of de afgesproken maatregelen ook zullen werken zal de praktijk moeten uitwijzen, maar er gebeurt in ieder geval wat en daar is het Dorpsplatform blij mee.

Woningbouw Milandweg
De plannen voor de bouw van de starterswoningen zijn met een aantal maanden vertraagd. Hierdoor kon de informatie avond ook nog niet worden gepland. Zo zijn er wat problemen op het gebied van geluid, milieu en een gastank die bij een naburig gebouw ligt. Het Dorpsplatform heeft de gemeente duidelijk laten weten hier niet blij mee te zijn. Er wordt al drie jaar gewerkt aan de plannen, maar er men is nog steeds niet begonnen. Hopelijk komt er op korte termijn meer duidelijkheid over de aanvang van de bouw.

Bank van de Rotary (kunstwerk)
In Zegveld zal een kunstwerk worden geplaatst. Het kunstwerk is gemaakt door Boldi uit Hongarije. Waarschijnlijk wordt het kunstwerk op de hoek Molenweg/Middenweg (op de kop van de Coöp) geplaatst. Die hoek kan dan meteen netjes worden ingericht en wellicht worden voorzien van een bankje.

Nieuws van de SWO (Een ingekomen bericht)

Zoals u weet heeft de SWO allerlei activiteiten voor ouderen vanaf 55 jaar.
Hieronder volgt het vaste programma:

Maandagmiddag:
Jeu de boules op de baan aan de Middenweg, vanaf 14.00 uur. Er wordt alleen met mooi weer
Er wordt geprobeerd een jeu de boulesvereniging op te richten.

Maandagmiddag:
Bij voldoende deelname start het Tekenen weer in januari 2009, onder leiding van Arie Vink.

Dinsdagmorgen:
Meer bewegen voor ouderen. Gymnastiek in de gymzaal van de Milandhof van
9.00 tot 9.45 uur onder leiding van Nolda Heus. Daarna is er gelegenheid om een kopje koffie te drinken in De Zegge.

Dinsdagmiddag:
Rummicup en klaverjassen. Aanvang 14.00 uur.

Woensdagmiddag:
Open Tafel om 12.00 uur, met een heerlijk 3-gangenmenu voor € 4,75 per persoon. U kunt zich hiervoor opgeven bij Loes van der Zwan, telefoon 691917.

Woensdagmiddag:
Elke 2e en 4e woensdag van de maand Handwerken onder leiding van Wil Hoes en Rita Dimmendaal. Aanvang 14.00 uur.

Woensdagmiddag:
Elke 1e en 3e woensdag van de maand Bingo in De Zegge onder leiding van Hanneke Kastelein en Ineke Kleinveld. Aanvang 14.00 uur. Elke 5e woensdag van de maand: een extra Bingo met leuke prijsjes onder leiding van Ineke Wijnbergen. Aanvang 14.00 uur.

Donderdagmorgen:
Volksdansen in de Weidezaal van de Milandhof van 9.30 tot 10.30 uur, onder leiding van Inge van Bekkum. Daarna is er gelegenheid om een kopje koffie te drinken in De Zegge.

Vrijdagmiddag, in de even weken:
Koersbal in de Tropenzaal van de Milandhof. Aanvang 13.30 uur.

Is er iets voor u bij, loop dan eens binnen, er is altijd koffie.

De Waldhoorn investeert in toekomst
(een ingekomen bericht van De Waldhoorn)

Zoals alle scholen van Openbaar Onderwijs Woerden is OBS de Waldhoorn in Zegveld een school van Stichting Klasse geworden. Een zelfstandige stichting die niet meer gemeente Woerden als bestuur heeft.
Wat u moet weten is dat Stichting Klasse elke lesplaats van Openbaar Onderwijs binnen hun werkgebied op de kaart zet en impulsen geeft tot verdere ontwikkeling van deze scholen.
We zijn onderdeel van een groter geheel en dat betekent dat de Waldhoorn bestaansrecht houdt.
Op dit moment trekt het leerlingenaantal weer aan en wordt er flink geïnvesteerd in ontwikkeling op ICT en onderwijskundig terrein.
De Waldhoorn is de school waar kinderen optimale zorg wordt geboden en worden toegerust voor een plaats in de samenleving .
Binnenkort hoort u meer van ons.

Najaarsconcert KNA (Een ingekomen bericht)

Muziekvereniging Kunst na Arbeid geeft op zaterdag 1 november haar najaarsconcert. Alle onderdelen van de vereniging zijn weer present (drumband en mpc, fanfare en majorette).

Dit keer staan de drumband en mpc in de spotlights. Er is een gastoptreden van Melody en Percussion Band Concordia uit Krimpen a/d IJssel. Deze groep zal een aantal eigen stukken spelen én zal gezamenlijk met de drumband en mpc van KNA optreden.

Het belooft een bijzondere en uiteraard muzikale avond te worden. Iedereen is van harte welkom in de sporthal van de Milandhof waar het concert om 19.30 uur begint. De toegang is gratis. Dit concert wordt mede mogelijk gemaakt door Rabobank Bodegraven-Woerden.
 

Kinderboekenweek gevierd

Op woensdagmiddag 1 oktober werd de Kinderboekenweek in de bibliotheek gevierd met een workshop poëziekaarten maken.
Elf kinderen tussen 8 en 10 jaar hebben een leuke middag vol poëzie gehad. Er zijn gedichten voorgelezen, poëziespelletjes gespeeld, en iedere deelnemer heeft een eigen gedicht gemaakt en deze op een speciale kaart geschreven. De kaarten zijn vervolgens met tekeningen en extra fraaie letters versierd.

De poëziekaarten hangen in de bibliotheek en vormen een mooie tentoonstelling. Voor de mooiste kaart is er een prijs beschikbaar. Op 29 oktober om 15.00 uur kunnen de kaarten weer opgehaald worden. Alle deelnemers krijgen dan een verrassing, en de prijswinnaar wordt bekend gemaakt.