Siveo strijdt voor kunstgrasveld

Siveo ’60, de grootste vereniging van Zegveld, heeft heuse plannen om een kunstgrasveld te realiseren. De gemeente Woerden dreigt echter – ondanks eerdere toezeggingen – roet in het eten te gooien. Paul Vonk, woordvoerder van Siveo, doet verslag.

,,Siveo ’60 kampt al jaren met een zeer slecht trainingsveld. Toen zo’n zeven jaar geleden de trainingshal voor de jeugd in samenwerking met de gemeente en het VSB fonds werd voorzien van een kunstgrasveld stond in de plannen van de gemeente dat drie jaar later het trainingsveld zou worden gerenoveerd. Het is nu 2008 en het trainingsveld is nog steeds niet opgeknapt.
De slechte toestand van het trainingsveld leidt voor de vereniging tot grote problemen. De vereniging is de laatste jaren verder gegroeid, met name bij de jeugd. Verder beschikt de vereniging inmiddels over vier dames/meisjesteams. Bij de eerste de beste flinke regenbui staat het trainingsveld dagenlang blank en kan er niet op worden getraind. Dit betekent dat alle teams tijd in moeten leveren en per team soms maar een half uur tot drie kwartier kan worden getraind met alle gevolgen van dien.

Eind 2006 heeft de vereniging aan de gemeente een brief gezonden met het verzoek om de rest van de trainingsaccommodatie ook te voorzien van kunstgras. De toenmalige wethouder beloofde in het voorjaar 2007 langs te komen, maar door ziekte van de wethouder werd de afspraak afgezegd en hoorde de vereniging niets meer van de gemeente. Vorig jaar mei benaderde Siveo opnieuw de gemeente en schreef ook alle politieke partijen aan. Meerdere partijen kwamen poolshoogte nemen en konden niet anders dan beamen dat het trainingsveld er allerbelabberdst bij lag. De nieuwe wethouder, Loes Ypma, maakte snel na haar aantreden een afspraak met het bestuur van Siveo. Ook zij onderkende de ernst van de situatie maar kon zonder toestemming van de gemeenteraad niets doen. Wel gaf zij haar medewerkers opdracht om het veld zo goed als mogelijk te onderhouden.

Opnieuw werd de gemeente aangeschreven en werden de politieke partijen benaderd. In een gemeenteraadsvergadering van eind 2007 werd uitvoerig bij het verzoek van Siveo stilgestaan. Een aantal partijen wilde de wethouder zelfs opdracht geven voor de aanleg van een kunstgrastrainingsveld, er was immers een overschot op de begroting van meer dan één miljoen euro, maar daar was geen meerderheid voor te vinden.

De wethouder gaf in de bewuste raadsvergadering aan dat in februari 2008 een nieuw beheerplan sportvelden zou komen en dat in april 2008 een voorstel in de raad zou worden behandeld. Tot verrassing van de aanwezige bestuursleden van Siveo suggereerde de wethouder zelfs dat op een half veld wel kan worden getraind, maar dat daar geen wedstrijden op kunnen worden gespeeld. Een volledig en intensief te gebruiken heel veld zal dan ook een betere investering zijn dan een half veld. Na deze vergadering kwamen de wethouder en de burgemeester naar de vertegenwoordigers van Siveo met de mededeling dat de raad positief stond tegenover het verzoek van de vereniging en dat het best in orde zou komen. Uiteraard was de vereniging daar erg blij mee, totdat begin dit jaar er signalen uit het stadhuis kwamen dat het nog helemaal niet zeker was of er überhaupt wel een kunstgrasveld zou komen!

Uiteraard is Siveo zeer teleurgesteld in de gemeente. Siveo is een belangrijke voorziening in het dorp, niet alleen op sportgebied draagt zij een flinke steen bij, maar ook als het gaat om de sociale cohesie in het dorp. Daarnaast organiseert de vereniging veel jeugdactiviteiten. Dagelijks zetten heel veel vrijwilligers zich voor deze vereniging in. Siveo vindt dat de gemeente niet op deze manier met haar mag en kan omgaan en voelt zich als kleine vereniging niet serieus genomen. In de grote kern Woerden is veel mogelijk en wordt veel geld uitgegeven aan van alles en nog wat. Een deel van dat geld zou dan dus best mogen worden besteed om de problemen bij Siveo op te lossen.
Binnenkort zal het beheerplan sportvelden worden gepresenteerd en Siveo hoopt dat hier alsnog een kunstgrasveld in zal zijn opgenomen”, aldus Siveo-woordvoerder Paul Vonk.  

Els Kastelein 40 jaar lid van Kunst Na Arbeid

Op 29 maart is zij tijdens het voorjaarsconcert van muziekvereniging Kunst na Arbeid terecht in het zonnetje gezet. En als we het over ‘zij’ hebben, dan hebben we het over Els Kastelein-Uittenbogaard. Els speelt, voor zover wij weten, al veertig jaar bugel binnen de fanfare. Jarenlang speelde zij daarbij de 1e bugel. Zij was beslist geen passief lid, maar altijd actief. Zo zat Els heel wat jaren in het bestuur van KNA en houdt zij zich bezig met de kleding van het muziekkorps. Ze houdt in de gaten of de kleding nog past en zorgt voor een tenue als er een gastspeler is. Tevens is Els de ‘trekker’ voor de stand op de verenigingenmarkt. Helpt ze lekkere dingen maken en staat ze vooraan als er oliebollen gebakken moeten worden. Els wordt omschreven als iemand die karakteristiek is voor de club, die van een grapje en een dolletje houdt en zeer zeker een positief lid is.
De speld voor het 40-jarig lidmaatschap van de KNFM, de Koninklijke Nederlandse Federatie voor Muziekverenigingen, werd uitgereikt door burgemeester H.W. Schmidt. Quasi-serieus vertelde hij erbij dat Els van het college naar Woerden had mogen verhuizen, op voorwaarde dat ze lid zou blijven van KNA. Els beloofde in ieder geval voorlopig lid te blijven.
De Berichtgever feliciteert Els met dit 40-jarig jubileum en hoopt dat de Zegvelders nog jaren van haar muziekprestaties kunnen genieten.  

Sociaal gamen in de Tapperij

Het interactieve computergestuurde spel Wii is al enige tijd populair bij jong en oud. De Milandhof heeft hierop ingespeeld door de bezoekers van de Tapperij de gelegenheid te bieden om, door middel van een afstandsbediening, te bowlen, tennissen, baseballen en golfen. Dit tegen de betaling van € 1,00 per 15 minuten.
Volgens Halbo de Jongh, medewerker van de Milandhof, kun je met de Wii energiek spelen en toont het aan dat gamen en het onderhouden van sociale contacten prima samengaan.

Memootje van Cootje
Mijn camera en ik

Mijn Olympus AF-1 super deed het nog prima, al duurde het soms maanden voordat ik een rolletje van 36 opnamen volgeschoten had. Voor iedere foto werd het object of landschap met zorg uitgekozen, want eenmaal genomen – goed of fout – werd afgedrukt bij het ontwikkelen.
Bij een analoog toestel gebeurt het dat als je de geest krijgt, je een aantal plaatjes schiet en dan weer een hele tijd niets. Inmiddels zijn er kleinkinderen, die je spontaan wilt kieken en niet te vergeten een plant of bloem in de tuin. Maar ook de seizoenen in en rond Zegveld vragen er soms om vereeuwigd te worden. Ik plakte vroeger alle foto’s netjes in een album, maar inmiddels liggen er al foto’s van jaren her nog in de mapjes, wel met een jaartal erop, in een grote doos te wachten op een lange winteravond, die maar niet wil komen.
Ruim een jaar geleden deden de kinderen mijn man en mij een digitale camera cadeau waar we uiteraard erg blij mee waren, maar niet meteen wisten hoe het te gebruiken. Maar goed, je drukt en zoemt eens wat en zowaar werden er een paar leuke plaatjes gemaakt. Wat niet lukte werd meteen gewist. Al met al ben ik een enthousiast ‘fotografe’ geworden met de camera steeds binnen handbereik. Maar…. hoe maak ik een foto zonder rode ogen, hoe maak ik een supermakro opname waar het object scherp is en niet de omgeving. Wat zijn megapixels en waar staat resolutie voor?
In De Berichtgever van februari las ik over de SWO cursus ‘Mijn digitale camera’.
Dorpsgenoot Jos Didden, een meesterfotograaf en voorzitter van fotoclub Iris in Woerden, is docent aan de Volksuniversiteit en was bereid de oudjes van Zegveld de kneepjes van het digitaal fotograferen bij te brengen. Nu voel ik me nog niet oud, maar qua leeftijd mocht ik mij ook opgeven en dat heb ik gedaan.
Met zeven cursisten is Jos twee middagen – en misschien worden het er drie, want iedereen is razend enthousiast – aan de slag gegaan. Zeven cursisten en zeven verschillende camera’s. We leerden welke functies achter de knopjes zitten, en dat zijn er meer dan je denkt. Over belichting, scherpstellen, autofocus, beeldkwaliteit, resolutie, etc.en natuurlijk hoe een optimale foto te maken. Voor mij en de medecursisten was de cursus een succes. Ik kan nu mijn kinderen vertellen hoe zij hun camera beter kunnen instellen, alleen heb ik ze nog wel nodig om de chaos van ‘Mijn afbeeldingen’ op de computer te reorganiseren.
   

Bloemetje van de maand

Het echtpaar B. Brak (bijna 91) en J.J. Brak- Boer (81) mochten op 25 maart gedenken dat zij 60 jaar geleden in het huwelijk zijn getreden. Dit diamanten jubileum werd op 29 maart in het kerkelijk centrum De Voorhof gevierd met familie, buren en vrienden, waaronder ook twee hoogbejaarde familieleden. Een zuster van de heer Brak, die in Amerika woont, leefde op afstand mee. De heer en mevrouw Brak zijn heel dankbaar voor alle aandacht en attenties die zij hebben ontvangen op deze dag.
Het fotoalbum, gemaakt door schoondochter Wijnie, ligt onder handbereik op tafel in de woning van het bruidspaar aan de Hoofdweg 94a. Al bladerend in het album genieten ze nog na van de gezellige middag en avond.

Het echtpaar Brak is na hun trouwen gaan boeren op de ouderlijke boerderij van de bruidegom aan de Hoofdweg 94, waar ook de acht kinderen zijn geboren. Vier zoons en vier dochters, die samen zorgden voor 33 kleinkinderen. De familie breidt nog steeds uit: er zijn inmiddels 11 achterkleinkinderen en nog drie op komst, aldus mevrouw Brak. Zij geniet enorm van de eenjarige achterkleindochter, die op de aangrenzende boerderij woont en waarop ze nogal eens mag passen.

Bas en Co zijn binnen het Zegveldse een aantal keren verhuisd. Toen zoon Leo trouwde en op de boerderij ging wonen, maakte het bruidspaar plaats voor het jonge stel en verhuisde met nog drie thuiswonende kinderen naar de huidige woning op nummer 94a. Na tweeëneenhalf jaar werd er aan de Rondweg 20 nieuw gebouwd. Hier hebben ze vijf jaar hebben gewoond, waarna er werd verhuisd naar de Kastanjelaan 11. Na dertien jaar nam zoon Arie dit huis over en keerden Bas en Co weer terug naar hun oude stek aan de Hoofdweg 94a.

Het bruidspaar is dankbaar voor zoveel mooie jaren en geniet elke dag van wat zij samen nog beleven. De Berichtgever feliciteert hen met het bloemetje van de maand en wenst hen nog vele goede jaren.
   

Voor u gelezen:

Max Baas (11) wint sloganwedstrijd

In diverse kranten en op www.woerden.nl  stond te lezen dat Max Baas (11) de winnaar is geworden van de sloganwedstrijd voor de campagne Alcohol- en Drugspreventie, gericht op jongeren in Woerden tussen de 11 en 20 jaar. Zijn slogan ‘Laat je verstand niet beïnvloeden’ zal gedurende twee jaar in de gemeente Woerden te zien zijn op posters, driehoeksborden en internetsites. Uit de ruim dertig inzendingen werd de slogan van Max door een deskundige jury als winnende aangewezen. Hij heeft hiermee een iPOD Touch gewonnen.
De campagne van de gemeente Woerden heeft als doel jongeren bewust te maken van de risico’s van onverantwoord drugs- en alcoholgebruik. Gedurende de gehele periode worden jongeren uit de gemeente bij dit project betrokken. In de zomer zal een team van jongeren op verschillende evenementen in de gemeente flyers uitdelen.  

Het Mysterie van Mi

Kunstenares Hieke Pars heeft vorig jaar Het Gezelschap van Mi opgericht, met als doel het mysterie van de opgebaggerde en verdwenen gouden miskelk te onderzoeken en te archiveren. Dit in het kader van een cultuurhistorisch project in opdracht van het Centrum Beeldende Kunst Utrecht. Hieke Pars heeft lokale historici en bewoners gevraagd haar te helpen met het verzamelen van historische documenten over het verdwenen dorp Mi, de kerk of de miskelk. Het gezelschap heeft daarop bestaand archiefmateriaal, kadasterkaarten en mondelinge overleveringen verzameld. De kunstenares heeft dit materiaal op 7 maart, onder de naam Het Mysterie van Mi, ondergebracht in het streekarchief Rijnstreek in Woerden. Hiermee behoort het mysterie rondom de verdwenen miskelk officieel tot de lokale geschiedenis van het gebied Achttienhoven, op de grens van de provincie Utrecht en Zuid-Holland tussen de dorpen Zegveld, Nieuwkoop en Noorden.
   

Terug in de tijd naar......Molenweg 61 (2)

Het moet een vooruitstrevende vrouw geweest zijn: Cornelia Groenendijk, weduwe van Aart Blok. Cornelia (geboren 15 augustus 1830 te Rietveld) waagde de stap door een stukje grond in erfpacht te nemen van Leendert Verhoef, gelegen in de polder Den Hoogenbroek en er een houten huisje op te bouwen. Het stukje grond was omgeven door water en het huisje lag dus eigenlijk op een klein eilandje. Het houten huisje kreeg als adressering Hogebroek 216. Thans is de adressering van het betreffende perceel Molenweg 61.

In 1913 verandert het stukje grond van eigenaar. Leendert Verhoef verkoopt de grond aan Jan de Leeuw Azn. Ten aanzien van de erfpacht verandert er niets.
Als Cornelia op 13 juni 1914 overlijdt, wordt haar schoonzoon Jan Berkelaar (geboren 5 januari 1865 te Vinkeveen) eigenaar van het houten huisje. Jan was op 28 maart 1890 getrouwd met Gerritje Blok, een dochter van Cornelia. Voor de kost was Jan visser. Hij pachtte het water van de boeren en viste onder andere op de vliet, het water dat langs de Rietveldse kade loopt. Gerritje is op 16 februari 1861 geboren in Zegveld en op 13 juni 1911 overleden toen ze op weg was naar de kerk in Zegveld.
Hun zoon Ernst was in z’n vrije tijd godsdienstonderwijzer in Krimpen aan de IJssel. Voor z’n beroep werkte hij daar op een scheepswerf. Een enkele keer gebeurde het dat hij in ons dorp in de kerk mocht preken. Het verhaal gaat dat het erg zware preken waren.
Jan Berkelaar gaat in 1924 bij zijn dochter Aartje Berkelaar wonen in IJsselstein. Aartje was getrouwd met Arie Jaarsveld uit Linschoten. Arie was in IJsselstein sluiswachter. Arie Jaarsveld komt op tragische wijze om het leven. Een vrachtwagen komt in de winter tijdens een gladheid in een slip terecht en botst tegen een boom, precies waar Arie staat. Hij overleefde dit ongeval niet. Na het overlijden van Arie vertrekken vader Jan en dochter Aartje naar Apeldoorn. Zij gaan wonen op een boerderijtje dat ze daar hebben gekocht. Bekend is dat vader Jan Berkelaar zijn dochter Aartje heeft overleefd. Zelf is hij omstreeks 1941 in Apeldoorn overleden.

Toen Jan Berkelaar in 1924 naar zijn dochter Aartje in IJsselstein ging, verkocht hij het houten woninkje aan zijn zoon Cornelis (Cor) Berkelaar. Cornelis (geboren 8 juni 1895 te Zegveld) is op 22 mei 1918 getrouwd met Petronella Jacoba (To) Muit (geboren 5 juli 1897 te Zegveld). Na hun huwelijk hebben zij eerst nog enkele jaren in de Meije gewoond. Zij krijgen negen kinderen: vijf meisjes en vier jongens. De twee oudste kinderen, allebei meisjes, zijn kort achter elkaar op jonge leeftijd overleden, namelijk vijf en twee jaar oud.
In 1926 verandert de grond weer van eigenaar. Jan de Leeuw laat de grond na aan zijn schoonzoon Hendrik Jan van der Wind en deze laat het in 1939 weer na aan zijn dochters Jacomijntje en Lijntje van der Wind.

Net als zoveel andere jongens moest ook Cor in militaire dienst. Hij vervulde deze als schildwacht bij koningin Wilhelmina. Ongetwijfeld zou hij een boek hebben kunnen schrijven over wat hij daar allemaal heeft meegemaakt. Terug uit militaire dienst nam hij het beroep van visser weer op zich. Hij had dit beroep van zijn vader overgenomen. Hij is maar kort visser geweest. Het leverde niet echt een belegde boterham op. In 1926 is hij in Bodegraven gaan werken in een koekenfabriek. Zij maakten koeken die als veevoer aan de koeien werden gegeven. Vier jaar later, in 1930 kreeg Cor een ongeluk in de fabriek. Hij kwam met zijn linkerhand tussen een machine, waarbij hij zijn ring- en middelvinger kwijtraakte. In 1935 ging hij weg bij de koekenfabriek en ging werken als boerendaggelder. Bij diverse boeren deed hij allerlei losse werkzaamheden zoals baggeren, hooibouwen en maaien. Ook zijn vrouw To ging welk eens helpen bij de boer. Zo molk zij de koeien bij onder andere Leen de Leeuw en Cor Bol als deze aan het hooibouwen waren.

In 1954 vertrekt Cor Berkelaar met zijn vrouw To en jongste zoon Aart (geboren 9 december 1937, overleden 28 juli 1998 te Kamloops BC Canada) naar Canada. Zij gingen inwonen bij hun zoon Ernst (geboren 5 februari 1929), ook wel Erk genoemd. Erk was in 1952 al naar Canada gegaan met zijn vrouw Truus Verweij, met wie hij op 28 juni 1952 was getrouwd. Erk had tegen zijn vader gezegd: ,,Man, kom toch naar Canada. Er is hier werk zat.” Het avontuur trok vader Cor wel en moeder To volgde haar man. De kinderen Jan (geboren 5 mei 1926), Jos (geboren 22 februari 1933, overleden 5 juni 2001 te Zegveld) en Nel (geboren 19 september 1934) bleven achter in het houten huisje. Maar....moeder To heeft het in Canada niet gemakkelijk. Ze heeft vreselijke heimwee en keert na negen maanden weer terug naar Zegveld. Toen ze terug kwam in Zegveld zei dokter De Jong tegen haar: ,,Zo held, ben je daar weer.” Hij had dit al zien aankomen. Haar man Cor blijft wel in Canada. Hij had daar werk gevonden op een houtzagerij in Williamslake. In 1958 komt Cor voor korte tijd terug naar Zegveld om zijn 40-jarig huwelijksfeest te vieren. Daarna gaat hij weer terug naar Canada. Als hij in 1961 weer terug komt, blijft hij voorgoed thuis in Zegveld.
Het was in huize Berkelaar altijd de zoete inval. Vader Cor ‘dook’ meestal op tijd de bedstee in en zolang de visite hem maar niet stoorde, was alles prima. Anders kon men meteen vertrekken. Dochter Ger van Amerongen-Berkelaar (geboren 7 maart 1925) herinnert het zich allemaal nog goed en kan er prachtig over vertellen. Zo ook het verhaal over de geiten. Op een keer had de geit gejongd en liepen er om het huis jonge geitjes. Een jong geitje nam een keer een flinke aanloop en sprong op het deksel van de buiten-wc oftewel de plee. Het geitje zakte door het deksel heen en viel in de poep. Moeder To heeft het geitje bij z’n kop er uit getrokken en in de sloot schoon gespoeld. De familie hield trouwens twee geiten voor de melk. De melk was voor eigen consumptie en er werd pap van gekookt.

Cor Berkelaar had als hobby het telen van tabak, oftewel pruimtabak. Deze tabak was voor eigen consumptie. De tabak werd eerst in de schuur en later op de zolder van het houten huisje gedroogd. Vervolgens werd de tabak gesneden tot pruimtabak.

Toen Cor en To in 1954 naar Canada gingen, werd het houten huisje gekocht door hun zoon Jan. Zoals reeds geschreven bleef hij daar wonen met zijn broer Jos en zus Nel. Jan had na de lagere school verder geen opleiding gevolg en hielp in de oorlog zijn vader met het rooien van eikenboomstronken. Deze stronken werden klein gemaakt en als brandhout verkocht. Verder was hij in de oorlog voor korte tijd werkzaam bij bakker Jacob Benschop, die zijn bedrijf had aan de Hogebroek, nu Molenweg. Kruidenier Nap in de Achterstraat in Woerden was zijn volgende werkgever. De vrouw van kruidenier Nap zei tegen Jan: ,,Jij moet een vak gaan leren.” Deze raad volgde Jan na de oorlog op en liet zich als ongeschoolde in negen maanden tijd scholen tot timmerman in de Vlijtstraat in Utrecht. In die tijd speelde ook de militaire dienst. Jan heeft niet hoeven te dienen, maar is voor zijn diensttijd op verzoek van politie Joor (hij was politie in ons dorp) bij de reservepolitie geweest. Als timmerman heeft Jan daarna 36 jaar gewerkt bij aannemingsbedrijf Hilgeman in Linschoten. Toen dit bedrijf failliet ging, heeft Jan nog enkele jaren gewerkt bij aannemingsbedrijf Van der Heijden in Woerden. Daarna kon hij gebruik maken van de VUT-regeling.

We keren weer terug naar de geschiedenis van het houten huisje. Het huisje was slecht en Jan wilde graag nieuw bouwen. Begin jaren zestig kreeg hij een verklaring ‘onbewoonbaar’, zodat het kon worden gesloopt. In 1962 was het zover. Er kon een nieuw huis worden gebouwd ‘ter vervanging van een krot’, zoals in de archieven omschreven staat. Jan ging met zijn ouders zolang wonen in het achterste huisje bij Manus Heemskerk aan de Molenweg 51. Jan heeft het huis voor een groot gedeelte zelf gebouwd, samen met aannemer Hilgeman uit Linschoten, bij wie hij werkte. Bij het metselwerk werd hij geholpen, maar het timmerwerk heeft hij allemaal zelf gedaan.
Jan wilde de grond waarop het huisje werd gebouwd graag kopen, maar er rustte nog een erfpacht op die liep tot 1990. Omdat in die tijd ook de ruilverkaveling speelde, kon de erfpacht worden afgekocht van Jacomijntje (Mijntje) van der Wind. Zij woonde aan de Hoofdweg 33. De erfpacht bedroeg ƒ 2,50 per jaar. Omdat Mijntje dacht dat ze nog wel 40 jaar kon leven, werd de erfpacht afgekocht voor 40 x ƒ 2,50 = ƒ 100,00.
De bouw van het nieuwe huis duurde één jaar. Nadat de familie, geholpen door Lenie Heemskerk, het huis had schoon gemaakt, keerden ze terug naar hun ‘oude stekkie’.
Toen Lenie Heemskerk in 1963 het huis had helpen schoonmaken, had zij nooit kunnen vermoeden dat zij daar nog eens zou wonen als mevrouw Berkelaar. Toch is dit gebeurd. Jan trouwde namelijk op 18 juni 1976 met Lena Jannetje (Lenie) Heemskerk (geboren 20 juni 1943). De ouders van Jan gingen wonen in het huis waar Lenie gewoond had, aan de Molenweg 51. Zowel Cor als To overleden in het ziekenhuis in Woerden. To op 3 oktober 1980 en Cor op 5 november 1981.
Jan en Lenie genieten volop van hun huis en het plekje waar eens volgens de archieven een krot stond.  

Cafetaria Kreta de Griek opent haar deuren

Na een lange tijd van verbouwen zijn de deuren van het Griekse cafetaria Kreta de Griek op 28 maart geopend. De eigenaar van de eetgelegenheid heet Gorg. Hij is een geboren Griek die sinds 15 jaar in Nederland woont. In die periode heeft hij zijn horecadiploma’s gehaald en de nodige horeca-ervaring opgedaan. De cafetaria aan de Middenweg heeft een terras en is iedere dag geopend. Men kan er zowel typisch Griekse gerechten als reguliere snackbargerechten bestellen. Het bestellen kan ook online en bezorgen is mogelijk. Voor feesten en partijen maakt Kreta de Griek verse salades en Griekse schotels. De cafetaria heeft inmiddels een aantal Zegvelders aangenomen, maar is nog op zoek naar uitbreiding van het personeelsbestand. Voor informatie over de gerechten, openingstijden en vacatures, zie website www.kretadegriek.nl.
   

31 mei 2008: Verenigingenmarkt

Rondom de Milandhof is er op 31 mei, van 09.00 tot 15.00 uur, weer van alles te koop. Voor de kinderen is er een rommelmarkt. Er wordt kinderkleding en speelgoed verkocht, maar ook planten, koek van De Lofstem en allerhande zelfgemaakte artikelen. Te veel om allemaal op te noemen. KNA is er met de inmiddels vermaarde pannenkoeken en aardbeischelpjes. De kleinveeteelt vereniging verzorgt een knuffelhoek met dieren. Kaasboerderij de Groot doet mee met onder andere boerenkaas. Tijdens de markt is het rijdend boerenmelk museum aanwezig.
Ook worden er Rwandese artikelen te koop aangeboden en is de Roemenië markt vertegenwoordigd met oude en nieuwe spullen. Het inloophuis Leven met Kanker is eveneens present met voorlichtingsmateriaal en creatieve werkstukken, gemaakt door gasten en vrijwilligers.
Verenigingen die zich nog willen aanmelden, kunnen dit tot 15 mei doen bij Adrie Uittenbogaard-Kastelein, tel. (0348) 691808.
   

Activiteitenkalender SWO

Het vaste programma van het dienstencentrum De Zegge ziet er als volgt uit:

De 1e, 3e en eventueel 5e maandagmiddag van de maand: Tekenen en pergamano; aanvang 13.30 uur. Elke maandagmiddag jeu de boules.
Dinsdagmorgen: Meer bewegen voor Ouderen (60-plussers). Gymnastiek in de gymzaal van de Milandhof van 9.00 tot 9.45 uur. Daarna is er gelegenheid om een kopje koffie te drinken in De Zegge.
Dinsdagmiddag: Rummikup en klaverjassen voor ouderen vanaf 14.00 uur.
De 1e en 3e woensdagmiddag van de maand: Bingo (met leuke prijsjes), aanvang 14.00 uur.
De 2e en 4e woensdag van de maand: Handwerken, aanvang 14.00 uur.
De 5e woensdagmiddag van de maand: Verrassingsmiddag, aanvang 14.00 uur.
Donderdagmorgen: Volksdansen van 9.30 tot 10.30 uur.
Vrijdagmiddag: Koersbal van 13.30 tot 15.30 uur.
Iedere even week van het jaar op vrijdagmiddag koersbal in de Tropenzaal van de Milandhof, aanvang 14.00 uur.
Open Tafel: iedere 2e en iedere 4e woensdag van de maand, aanvang 12.00 uur.

Voor informatie kan gebeld worden met:
Mw. L. van de Zwan, tel. (0348) 691917
Mw. H. Koot, tel. (0348) 691493

Nieuws van de SWO

De Stichting Welzijn Ouderen heeft twee ouderenadviseurs in dienst, het zijn de dames
Irma Averson en Judith de Zeeuw. Zij zijn bereikbaar via het Dienstloket van de SWO in Woerden. Irma is aanwezig op dinsdag , woensdag en donderdag tussen 9 en 12 uur; Judith op maandag, dinsdag en vrijdag, ook tussen 9 en 12 uur.
Voor wie is de hulp bedoeld?
Voor ouderen (vanaf 55 jaar) die informatie willen over:
- woningen en woningaanpassing
- financiële regelingen en subsidie
- vervoersmogelijkheden
- over hulp van instellingen
- dienstverlening zoals maaltijden, alarmering enz.
- activiteiten en dagbesteding
- hulpmiddelen
- praktische hulp, bijvoorbeeld bij het invullen van formulieren

De twee dames staan klaar om alle vragen over hulpverlening te beantwoorden. Voor 55-plussers zijn hier geen kosten aan verbonden. Voor het maken van een afspraak kan op bovengenoemde tijden gebeld worden naar (0348) 416888.  

Nieuw seizoen Zonneveer Noorden-De Meije

Vanaf juni zal de veerdienst op zonne-energie weer regelmatig uitvaren. Het zonneveer is een open boot met een dak van zonnecollectoren en onderhoudt een veerdienst tussen Noorden en De Meije. Het is een fluisterstille boot die plaats biedt aan twaalf personen en acht fietsen of vijf rolstoelen/kinderwagens . Zonneveer vaart iedere dag in de maanden juni, juli en augustus, behalve op maandag en bij harde wind of slecht weer. Een overtocht met de veerboot duurt ongeveer veertig minuten.

Vertrektijden:
Noorden (loswal naast de kerk) 11.00 uur-13.00 uur-15.00 uur
De Meije (Hollandse kade) 12.00 uur-14.00 uur-16.00 uur  

De Lofstem zingt voor Rwanda

Op zaterdag 14 juni bent u van harte uitgenodigd om te luisteren naar en samen te zingen met
De Lofstem in de Nederlands Hervormde kerk te Zegveld.
Warno Ruting bespeelt de piano en het orgel. Het jongerenkoor The Messengers uit Veenendaal brengt onder leiding van Warno ook een aantal liederen ten gehore.
U bent dan eveneens in de gelegenheid om naar de dirigent van De Lofstem, de sopraan
Pia Schutz te luisteren, wat zeer de moeite waard is.
De toegang is gratis. De collecte, die tijdens deze zangavond wordt gehouden, is bestemd voor Rwanda. Aanvang om 20.00 uur.