De Berichtgever houdt al 61 jaar adverteerders in ere

ZEGVELD – Bij de meeste kranten en tijdschriften heerst er een spanningsveld tussen de verhouding van tekst en advertenties. Lezers willen graag zoveel mogelijk tekst, terwijl advertenties nodig zijn om het blad betaalbaar of zelfs gratis te houden. Bij nieuwsblad De Berichtgever, dat tien keer per jaar huis-aan-huis bezorgd wordt in Zegveld en De Meije, geldt die haat-liefdeverhouding in mindere mate. Doordat dit maandblad 61 jaar geleden zelf ontstaan is vanuit een advertentieblaadje – met hier en daar een nieuwsfeit als dat voorhanden was – zijn de ‘sponsors’ namelijk steeds in ere gehouden. Wat ook blijkt uit de serie ‘Beroep onder Loep’, waarin bij adverteerders van het eerste uur een kijkje achter de schermen wordt genomen. Een stukje free publicity als dank, wat tegelijkertijd een informatief artikel oplevert voor de lezers. Geen spanningsveld dus, maar een goede harmonie. Een begrip dat vaker zal voorkomen in dit interview met Berichtgever uitgeversechtpaar Gerrit en Gerkla Gerritsen.

Grote hobby
Gerkla Gerritsen is een dochter van G.J. van den Ham, in 1946 de grondlegger van De Berichtgever. Ze vertelt: ,, Het was de periode van wederopbouw, na de oorlog. Mijn opa had destijds een smederij en mijn oma een winkel in witgoed. Samen met Piet Brak sr., eigenaar van een gereedschapshandel, had mijn vader toen bedacht om op A5-formaat te adverteren voor Zegveldse bedrijven die daar interesse in hadden. Dat alles onder het motto: ‘Wat uw eigen plaats u biedt, koop dat in den vreemde niet.’ Mijn vader was vrij actief in het toenmalige dorpsgebeuren – hij had tijdens de oorlog in het verzet gezeten, was druk met de wederopbouw en bemande het secretariaat van de plaatselijke Hulp Aktie Rode Kruis (HARK) – dus als daar nieuwsfeiten over te melden waren, werden die ook meegenomen. Net zoals berichten vanuit de zelfstandige gemeente Zegveld. Het ‘nieuwsblad’ kwam niet op vaste dagen uit en was ook niet altijd even dik. De ene keer was het één A5’je, de andere keer waren het er meer. En de verschijningsdatum hing af van het aantal adverteerders, de hoeveelheid kopij en of mijn vader er tijd voor had. Hij typte en stencilde namelijk alles zelf. Foto’s plaatste hij overigens niet, wel af en toe een tekeningetje. Het maken van De Berichtgever was zijn grote hobby, die hij in zijn eentje – met wat hand- en spandiensten van zijn gezin – voortzette toen na vijf jaar Piet Brak ermee stopte. Nog weer later besteedde hij het stencilwerk uit aan een bedrijf in Woerden, dat naderhand door Sterprint zou worden overgenomen. Al die jaren wordt De Berichtgever door Sterprint gedrukt, dus die relatie verloopt ook nog steeds in goede harmonie.”

Van bijna alle Berichtgevers heeft het koppel exemplaren bewaard. Echtgenoot Gerrit Gerritsen – tevens eigenaar van de gelijknamige studio en sinds 1989 als vormgever betrokken bij De Berichtgever – vertelt: ,,Alleen uitgerekend de allereerste editie, waarschijnlijk van januari 1946, ontbreekt. De exemplaren die we nog wel hebben uit de beginjaren zijn dan wel vergeeld, maar nog heel goed leesbaar. Zoals hier, dit artikel over de oprichting van ons dorpshuis. In mei 1953 wordt aangekondigd dat er een bazaar zal worden gehouden om de bouw te kunnen bekostigen. Uiteindelijk zou van een houten gebouw – een voormalige katholieke kerk uit de buurt van Rotterdam, dat geplaatst werd aan de huidige Julianalaan – een dorpshuis worden gemaakt. Pas in 1972 werd het tegenwoordige multifunctionele centrum Gasterij de Milandhof geopend. Door (toen nog) prinses Beatrix. Daar werd natuurlijk over geschreven in De Berichtgever.” Gerkla vult aan: ,,Ook de op handen zijnde gemeentelijke herindeling kwam in ons blad aan bod. Discussieavonden over dit onderwerp trokken veel inwoners. Mijn vader was destijds wethouder; Van der Feltz was burgemeester van Zegveld en Kamerik. Vrijwel alle Zegvelders waren er faliekant op tegen dat ‘Woerden bij Zegveld zou komen’, zoals dat hier genoemd werd. Maar ja, een klein dorp heeft nu eenmaal z’n voors én z’n tegens. Protesteren werd in 1989 volop gedaan, maar het tegenhouden van de herindeling, per 1 januari 1990, is desondanks niet gelukt.”
Omslagpunt
Dit omslagpunt voor Zegveld, bleek er ook een te zijn voor De Berichtgever. Gerkla vervolgt: ,,Nu ons dorp niet meer zelfstandig was, dacht mijn vader erover om met De Berichtgever te stoppen. Dorpsgenoot Rob van Hoogdalem kwam toen met het idee van een ‘doorstart’, in de vorm van een informatief maandblad op A4-formaat met meer tekst én zwartwit foto’s. Om dat gestalte te geven, werden er tekstschrijvers aangetrokken die – als vrijwilliger – op pad gingen om het blad te vullen met allerlei plaatselijke wetenswaardigheden. In die circa twintig jaar is de redactie uitgebreid van twee schrijvers naar vier, waarvan Gert Ton bijna die hele periode actief is voor ons blad. Zonder de anderen tekort te willen doen, noemen wij hem speciaal, omdat hij een grote rol heeft gespeeld bij ons 50- en 60-jarig jubileum. De eerste keer met een voordracht – samen met Nienke van der Kooi van de Culturele Stichting Zegveld – waarbij het podium in de Milandhof was aangekleed met spullen uit de jaren ‘40 (van de vorige eeuw, red.) De tweede keer door de jubileumuitgave van zijn boek ‘Boerengoed tussen Greft en Meije’, waar ook de rest van de redactie een jaar lang heel druk mee is geweest. Mijn vader is in 2003 op 83-jarige leeftijd overleden. Naar redactievergaderingen kwam hij al niet meer, maar tot het laatst toe is hij wel op administratief gebied bezig gebleven voor zijn ‘kindje’. Zoals De Berichtgever nu nog steeds loopt – dankzij tips uit het dorp en de fijne samenwerking met onze enthousiaste correspondenten – daar zou hij heel trots op zijn geweest. De artikelen worden tegenwoordig zelfs doorgeplaatst op www.zegveld.net. Diens webmaster en wij leveren elkaar nieuwsfeiten aan, dus ook die contacten verlopen in goede harmonie.”
Goodwill
Het paar benadrukt dat De Berichtgever na al die jaren nog steeds (vaste) adverteerders kan gebruiken. ,,Adverteren in De Berichtgever is goedkoper dan zelf folderen en ons blad wordt beslist beter gelezen en bewaard dan reclame. Al was het maar doordat De Berichtgever wél bezorgd wordt bij brievenbussen met ‘nee-ja’ stickers. En ook al zit je klantenkring niet in Zegveld of De Meije, een beetje goodwill kweken bij onze lezers, door ons te sponsoren, kan natuurlijk nooit kwaad.”

Foto: Alex de Kuijper

Bron: Woerdens Nieuwsblad 26 juli 2007

Milandhof maakt culinair uitstapje

Medewerkers van Gasterij Milandhof hebben woensdag 18 juli de rollen eens omgedraaid en een culinair uitstapje gemaakt naar het grootste visrestaurant van Nederland. Het visrestaurant Las Palmas in Rotterdam stond de afgelopen maanden centraal in een televisieprogramma van RTL5. Bekende chef-kok Herman den Blijker en compagnon David Crouwel werden gevolgd bij het opzetten van het nieuwe restaurant. Het restaurant dat plaats biedt voor 150 gasten is geheel in de sfeer van de visbrasseries in Marseille met bij de ingang een visbank met ijs, waarop stapels verse oesters, kreeften, langoustines en krabben liggen.

Niet alleen de verbouwingsperikelen werden getoond maar ook hoe de koks werden klaargestoomd en de strijd aangingen voor een baan als chefkok. Uiteindelijk werd Erik van Dam winnaar van de realitysoap en ging op 26 juni met de officiële opening als chefkok aan de slag. De meningen van de 35 medewerkers van de Zegveldse Milandhof over het culinaire hoogstandje waren verdeeld. De echte visliefhebbers konden niet genoeg krijgen van de kreeft, mosselen, zeewolf en kabeljauw. Een aantal waren blij dat er bij de laatste gang geen staartvin uit het toetje stak.

Geheel in de stijl van het showelement wilde de grote, kale en sigarenrokende chefkok Den Blijker, die bekend staat om zijn Rotterdamse directe mentaliteit, maar al te graag met zijn “horecacollega’s” op de foto.

Na afloop was het Zegveldse gezelschap het unaniem eens: “Onze tent blijft ook top”

Bron: Woerdense Courant 26 juli 2007

Servicepunt voor Zegveld

Zegveld- Er is een begin gemaakt met de realisatie van het veelbesproken Servicepunt in Zegveld. Het Servicepunt betekent dat de Coop supermarkt van Piet Bremmer qua ruimte een derde groter wordt en de Rabobank en Stichting Woonbelangen Woerden vanuit hetzelfde pand diensten gaan verlenen.
Een en ander is mogelijk doordat de naastgelegen leegstaande winkel van Uittenbogaard Mode bij de supermarkt wordt betrokken.
"De ingang wordt verplaatst naar de entree van de voormalige modezaak"legt Piet Bremmer uit "Dat wordt de centrale ingang van de winkel, Rabo en SWW.
Ook de pinautomaat van de Rabo verhuist naar deze plek"
Als het aan Bremmer ligt moet er in deze centrale ruimte met een spreekkamer nog wel iets meer gaan gebeuren. "Te denken valt aan een spreekuur van de wijkagent. Of van de wijkbeheerder van de gemeente. In ieder geval moet deze ruimte functioneel zijn en een aanwinst voor het dorp. Binnenkort is er overleg en worden meerdere functies besproken" Piet Bremmer is blij dat het Servicepunt in een vergevorderd stadium is beland.
"Al in november 2005 zijn we met de plannen begonnen. Nu kunnen we ook het assortiment in de winkel completer maken. De laatste verbouwing en aanpassing van de producten was vijf jaar geleden. De vraag van de consument verandert en is duidelijk waarneembaar dat de vraag naar bepaalde groepen producten stijgt. Daar wil je dan graag op inspelen. Dat geldt bijvoorbeeld voor de gesneden groente en eenpersoonsmaaltijden. Maar ook de stelling met wijnsoorten wordt uitgebreid met 3 meter. Hetzelfde geldt voor soorten pasta's. De gebakafdeling en de diepvriesruimte worden eveneens groter.
Na de sluiting van Uittenbogaard Mode is er vraag naar sokken, panty's, naaigaren en dergelijk. Met kleine cadeautjes voor kinderen gaan we daar ruimte voor maken. Medewerkster Marjan Hofland heeft de benodigde diploma's gehaald, zodat we een volledige vergunning krijgen voor een drogisterij. Met de huidige beperkte vergunning beschikken we over 20 soorten. In de nieuwe winkel willen we de meest gangbare producten in ons assortiment opnemen en daarbij zullen we luisteren naar de klant. Als zij iets missen horen we dat graag"aldus Bremmer.
Na de bouwvakvakantie op 20 augustus gaat de verbouwing van start. Van 17 september tot en met 24 september is de supermarkt gesloten en vindt op 25 september de feestelijke opening plaats.
Wat de nieuwe bestemming van het huidige pand van de Rabobank wordt, is nog niet bekend. De mogelijkheid bestaat dat de Rabobank het pand verkoopt aan de SWW

Samen exposeren snel geregeld

Nieuwkoop - Dertien weken lang is in het historische Reghthuys van Nieuwkoop een serie zomertentoonstellingen te zien. Telkens exposeren twee kunstenaars tegelijk hun werk. Volgende week zijn dat, van 24 tot en met 29 juli, Woerdenaar Dirk van de Vecht en Zegveldse Nienke van der Kooi.
Het idee voor de zomertentoonstellingen is afkomstig van Els van Foeken uit Nieuwkoop. Zij bracht regionale kunstenaars bijeen om, gedurende een korte lijd, hun werk in het anders in de zomermaanden gesloten voormalige rechthuis van de heerlijkheid Nieuwkoop te laten zien. Voorafgaand aan het expositieseizoen komen de deelnemers bijeen. "En de bedoeling is dat je daar een maatje zoekt." vertelt Nienke van der Kooi. "Omdat ik geen auto had, vroeg ik aan Dirk of ik met hem kon meerijden." Nog voor de twee in Nieuwkoop waren, was duidelijk dat zij samen gingen exposeren. Dirk van der Vecht werd benaderd tijdens de vorige Woerdense atelierroute: "Daar deed ik aan mee en ze zijn vanuit Nieuwkoop komen kijken. En vervolgens kreeg ik de vraag of ik deze zomer mee wilde doen. Het voelt als een warm bad als je daar bent binnengelaten. Ze willen werkelijk alles doen om het je daar naar de zin te maken." Nienke van der Kooi laat in Nieuwkoop een aantal beelden zien. "Kleine, want die grote van tweehonderd kilo zijn niet te tillen. Bovendien heb ik nu ook een tentoonstelling in Utrecht en een in de Dordogne." "En ik vul de wanden. Ik neem auto's vol mee, want ik exposeer nergens, Ja, straks weer met de atelierroute." De twee waren het niet alleen snel eens dat ze samen zouden exposeren, maar ook hóe. Van der Kooi: "Dat gaat zo razend rap Ik heb mijn eigen hand van werken, Dirk heeft zijn eigen hand van werken en dat vult elkaar mooi aan." "Kijk." zegt Van der Vecht, "Nienke maakt 3D, zij kan haar stijl niet even aanpassen. Ik verander nog steeds.
De ene keer is mijn werk architecturaler dan de andere. Je bent er nooit. Ik ga in elk geval de wanden vullen, op de benedenverdieping komen tweeluiken, schilderijen op groot formaat, die elkaar aanvullen. Dan is er een entresol, waar ik vooral werk in de lengte ga ophangen en boven komen pentekeningen.
Die had ik al. Op basis daarvan heb ik mijn creativiteit durven doorzetten; natuurimpressies vaak."
Beiden verwachten veel van de tentoonstelling. "De drijfveer is voor mij ook dat het een laagdrempelig gebeuren is. Iedereen kan gratis komen kijken," aldus van der Vecht, En Nienke van der Kooi: Het is zo leuk als mensen enthousiast zijn. Als ze mijn beelden aaien. Ik vind het ook altijd heel leuk om kinderen iets te vertellen over beelden, over stenen en als het dan over komt..." Ze pakt een boek met reacties en slaat het open op de bijdrage van een schoolmeisje: Ik wil graag ook beeldhouwer worden. En u blijft mijn beste beeldhouder. Groetjes Daniëlle. "Dan kan mijn dag niet meer stuk,"
De expositie duurt van 24 tot et met 29 juli. Reghtuys, Reghthuysplein. Nieuwkoop. Open: dag. van 12.00 tot 17.00 uur, behalve op zaterdag: dan van 10.00 tot 16.00 uur.

Bron: Woerdense Courant d.d. 19 juli 2007

Brandweerdag Zegveld nat en lollig

ZEGVELD - De vrijwilligers van de brandweer in Zegveld hebben zaterdag voor de kleine dorpsgenoten een geslaagde natte maar lollige spuitdag gehouden. Achter de sporthal was de parkeerplaats ingericht met diverse hindernissen en uitdagingen. De kinderen (en hun ouders) blusten allerlei denkbeeldige en soms realistische look-a-like rampen. Dat er wel eens werd gericht op andere doelen maakte de pret compleet.

Bron: Woerdens Nieuwsblad 12 juli 2007

Eeuwfeest De Meent viert 100-jarig bestaan met reünie
Dorpsschool moet je koesteren

ZEGVELD/WOERDENSE VERLAAT
Wat Woerdense Verlaat is zonder basisschool? Klaas Blok (73) peinst even voordat hij antwoordt. Een slaapdorp, stelt hij daarna vast. „Waar de samenleving als los zand aan elkaar hangt en het aantal verhuizingen enorm is."
Blok, oud-bestuurslid én oud-leerling van de protestants-christelijke basisschool De Meent uit Woerdense Verlaat zit aan de tafel van zijn knusse huis in Zegveld. De Meent viert dit weekeinde haar 100-jarig bestaan met een reünie, en Blok zal de genodigden toespreken. Waarover de speech precies gaat, verklapt hij niet. Maar een tipje van de sluier wil hij wel oplichten. „Mijn vader heeft onderzoek gedaan naar het ontstaan van scholen in deze omgeving, van de middeleeuwen tot de twintigste eeuw. Ik wil proberen bezoekers iets bij te brengen, door te vertellen over vroeger."
Heel uniek is de viering volgens Blok niet. Rond 1900 veranderde in Nederland de wet, waardoor bijzonder onderwijs werd gelijkgesteld aan openbaar onderwijs. „In die tijd zijn dus veel scholen gesticht. En ja, die bestaan nu allemaal honderd jaar."
Maar een groots feest is daarom niet minder op zij n plaats. Een basisschool in een dorp als Woerdense Verlaat moet je namelijk koesteren, vindt het oud-bestuurslid. Want terwijl de bakker, de slager en andere winkels Woerdense Verlaat zijn ontvlucht, staat De Meent nog midden in de samenleving. En daarmee verwerft de dorpsschool een belangrijke positie. Blok verwijst onder meer naar de twee tragische ongevallen met kinderen uit het dorp. De 9-jarige Sanne Havinga werd in 2006 op ie Lange Meentweg doodgereden door een motorrijder die te hard reed; dit jaar stierf de 13-jarige Laura Brouwer na een noodlottig ongeval tijdens een kerkkamp in Ede.
„Je staat versteld van het feit wat kinderen op die leeftijd denken en weten. In de klas met leeftijdgenoten kunnen praten over deze gebeurtenissen, is zo belangrijk. De school staat voor een stukje geborgenheid, ;en veilig onderkomen. Het is een ran de weinige plekken in het dorp waar heel veel mensen samenkomen."
Bij De Meent speelt het geloof bovendien een grote rol. Het is volgens Blok goed dat binnen een dorpsschool mensen zijn die kinderen erop wijzen dat ze er niet alleen voor staan. „ Welke boodschap ze geven? Er kijkt altijd iemand mee, je kunt je verdriet ergens kwijt."
Zelf heeft Blok goede herinneringen aan De Meent. Hij zat er op school rond de jaren veertig, tijdens de Tweede Wereldoorlog. De band die je met klasgenoten opbouwt in een periode als deze is intens, weet de Zegvelder. „De klassen zaten wel erg vol. Kinderen uit andere delen van het land waren ondergebracht bij gezinnen uit de buurt. En ja, ook zij moesten naar school."
Als bestuurslid is zijn grootste uitdaging de samenvoeging tussen de kleuterschool en de lagere school geweest, in de jaren tachtig. Een goede ontwikkeling, aldus Blok. Hoewel sommige scholen volgens hem tegenwoordig te massaal zijn. „Daar ligt ook de kracht van een dorpsschool als De Meent. De lijntjes zijn kort en iedereen kent elkaar. Volgens mij is dat belangrijk in deze tijd." Jammer is wel dat de kleuterjuf is verdwenen: „Specifieke kennis gaat verloren. De kleuter juf wist alles van deze kinderen. Wel is het goed dat leraren vaker rouleren. Als je jaren voor dezelfde klas staat, bestaat het gevaar dat je blijft hangen in dezelfde stof."
Reünie
Voor de reünie die morgen wordt gehouden, hebben 665 mensen zich aangemeld. Niet alleen oud-leerlingen en docenten komen het honderdjarige bestaan van PCB De Meent vieren.
Ook de verenigingsleden, oud-bestuursleden en vertegenwoordigers van bij de school betrokken organisaties, zijn welkom. De reünisten zijn tussen de 13 en 96 jaar. De bezoekers worden opgevangen in een grote tent; het schoolgebouw is te klein om alle mensen te herbergen. De oude klassen worden op de foto gezet. Bovendien rijden twee paardenkoetsen door Woerdense Verlaat en is er een fototentoonstelling.

Bron: AD Groene Hart 6 juli 2007

Zegvelders blij met nieuw bomenbeleid

Zegveld/Woerden – Het aangepaste bomenbeleid van de gemeente Woerden heeft in elk geval in Zegveld al tot blijdschap geleid. Hoewel juist vorige week een aantal beeldbepalende bomen uit veiligheidsoverwegingen werd omgehaald.
De gemeenteraad stemde vorige week in met een initiatiefvoorstel van CDA, Inwonersbelangen en D66 om het eerder geformuleerde bomenbeleid aan te scherpen.
Aanleiding was de commotie die, vooral in Zegveld, maar ook in Harmelen, was ontstaan over het voorgestelde beleid. Dat ging uit van een wens tot herstel van het traditionele landschap van honderden jaren geleden, met aanmerkelijk minder bomen dan nu. In Zegveld zou dat de kap van een kleine vijfhonderd bomen betekenen, waarvoor maar een bescheiden aantal terug zou komen.
Manon Verheul, actievoerder voor het behoud van de bomen in en om haar dorp, toont zich tevreden met het nieuwe beleid. Dit vooral omdat in het door de raad aanvaarde stuk staat, dat als er bomen worden gekapt, eenzelfde aantal wordt teruggeplaatst. Dat laatste was juist in het oorspronkelijke plan níet het geval.
Een werkgroep Bomen van het Dorpsplatform Zegveld buigt zich intussen over de herplant aan de Hoofdweg. Daar verdwenen eerder dit jaar populieren, die door storm op omvallen stonden.

Bron: Woerdense Courant 5 juli 2007

Bomenbeleid aangepast dankzij raadsbesluit

ZEGVELD – Binnen het Dorpsplatform Zegveld is verheugd gereageerd op het bericht vanuit de gemeenteraad dat het raadsvoorstel ‘Aanscherpen notitie bermen buitengebied’ is aangenomen met een meerderheid van stemmen. In januari van dit jaar dreigden in Zegveld 450 populieren te worden gekapt aan de Rondweg, Dwarsweg en Hazekade omdat deze niet zouden passen in het landschap. Door verzet van Zegveldse inwoners tegen deze grootschalige bomenkap is dit voorkomen.
Inwonersbelangen, D66 en CDA steunden de inwoners en dienden een initiatiefvoorstel in. Dit werd later omgezet in het Raadsvoorstel ‘Aanscherpen notitie bermen buitengebied’.
Door de aanname van het raadsvoorstel afgelopen donderdag, mogen bomen alleen op een natuurlijk moment worden gekapt (bijvoorbeeld bij ziekte of wanneer de veiligheid in het geding komt). Verder zal de gemeente Woerden niet meer streven naar een versterking van de openheid van het landschap. Dit betekent dat wanneer bomenkap noodzakelijk is er ook weer evenveel bomen herplant zullen worden. Tot slot geeft het raadsvoorstel aan dat grootschalige kap en herplant altijd in overleg met bewoners zal plaatsvinden. Kortom de Zegveldse inwoners zijn blij met deze positieve wending van het verhaal.
Begin dit jaar werden op de Hoofdweg in Zegveld populieren gekapt omdat zij te zwaar werden en daardoor de verkeersveiligheid in gevaar brachten. Ook aan de Hoofdweg bestond de discussie over de hoeveelheid bomen die teruggeplant zou worden.
Door de aanname van het raadsvoorstel is deze discussie nu van de baan. Vanuit het Dorpsplatform Zegveld is sinds kort de ‘Werkgroep Bomen’ van start gegaan. De ‘Werkgroep Bomen’ houdt zich bezig met de herplant van bomen aan de Hoofdweg. Hierbij wordt er nu van uitgegaan dat er weer evenveel bomen worden teruggeplant als dat er gekapt zijn.

Bron: Woerdens Nieuwsblad 5 juli 2007

Raadsbesluit redt bomen

ZEGVELD – Bomen hebben in Woerden een meer beschermde status gekregen. Een raadsvoorstel over dit onderwerp is aangenomen door de gemeenteraad.
Manon Verheul van het Dorpsplatform Zegveld is verheugd. Verheul: “Drie punten in het besluit maken dat ik erg tevreden ben. Ten eerste dat gezonde bomen moeten blijven staan. Alleen bomen aan het eind van hun leven of bomen die een gevaar vormen voor de veiligheid mogen tegen de vlakte. Verder is herplant van bomen nodig als er toch groen heeft moeten verdwijnen. Als laatste punt is vastgelegd dat overleg moet plaatsvinden met omwonenden in geval van het kappen van bomen.” Uit het dorpsplatform is een Werkgroep Bomen geformeerd waar Manon Verheul ook zitting in heeft. Deze groep houdt zich bezig met de herplant van bomen aan de Hoofdweg in Zegveld. “Wij werpen ons op als gesprekspartner van de gemeente als het gaat om Zegveldse bomen”, meent Manon Verheul. Het is niet de bedoeling om mordicus tegen het kappen van bomen te zijn, benadrukt ze. Als een boom gekapt moet worden omdat hij ziek is of omdat hij anders gevaar oplevert voor de gemeenschap, moet hij om. “Daar kunnen wij niet tegen zijn.”

Bron: AD Groene Hart Woerden Dichtbij 3 juli 2007