‘Had niet kunnen vermoeden dat het zo mooi zou zijn'.

Rob van Hoogdalem
Rob van Hoogdalem fietst van Woerden naar de Noordkaap en weer terug, om geld op te halen voor Inloophuis leven met kanker’. Hij vlogt hierover op zijn YouTubekanaal en doet wekelijks verslag in de Woerdense Courant. Vandaag de vierde aflevering.

ZWEDEN - "Er is weer een week voorbij gevlogen. Veel te snel. Ik heb de afgelopen week werkelijk door natuurparken gefietst 70 kilometer alleen maar bossen, meren, fluitende vogels en overstekende elanden. Zelfs meelopende rendieren, geweldig. Ik had niet kunnen vermoeden dat het zo mooi zou kunnen zijn. Helaas heb ik wel een dikke 100 kilometer met de bus moeten overbruggen. Vanwege werkzaamheden waarbij de weg een paar keer 10 kilometer grind was. Dan merk je ook duidelijk dat in de bus alles afstandelijker is. Je ziet alleen maar langsrazende bomen en verder niets. Met bijvoorbeeld een camper rij je door de bossen heen. Op de fiets rij je in de bossen. Daarbij ruik je de bomen, voel je de wind en hoor je de vogels. De dag dat ik met de bus was had ik een erg leuke ontmoeting. Ik werd uitgenodigd om in een klein gezellig houten kerkje koffie te drinken.

De dame die mij uitnodigde is jaren de buurvrouw van Cornelis Vreeswijk geweest. Zij genoot van zijn muziek. Nog steeds is Cornelis Vreeswijk een groot aanzien in Zweden. Nu het fietsen. Ongemerkt kom ik steeds hoger in Zweden aan. En als het klopt rij ik volgende week donderdag een klein stukje van ongeveer 300 kilometer langs de Noorse Fjorden. Dat lijkt mij zeker ook zo prachtig, ik kijk er nu al naar uit. Als het allemaal klopt ben ik gisteren de grens van Zweden met Finland gepasseerd. Maar het gonst hier van de berichten dat vanwege corona de grens met Noorwegen potdicht is voor toeristen. Verder top om te melden dat er nu al 7500 euro binnen is voor het Inloophuis leven met kanker’. Dat is toch wel de kroon op de tocht. Want hoewel ik enorm geniet mogen we niet vergeten dat we het daar allemaal voor doen.”

Bron: Woerdense Courant 30 juni 2021

Een gouden locatie met groene longen

Vorig jaar vierden ze nog hun 10-jarig bestaan, nu zetten Re becca de Boeren Juerd van der Burgt Buitenplaats De Blauwe Meije in de verkoop. “Alle vergunningen zijn er, we hopen van harte dat een opvolger dit wil voortzetten voor onze trouwe gasten," zegt Rebecca. “Daar zijn in coronatijd steeds meer bij gekomen, allemaal fietsers die hier stoppen voor onze befaamde appeltaart," aldus Juerd.
ZEGVELD - Met hun bedrijf konden ze het redden in het afgelopen jaar. "Vooral omdat we ons nooit alleen op evenementen hebben gericht. We zijn van een naar twee kamers in de Bed & Breakfast gegaan, we hebben de bootverhuur, het terras, een winkel, beeldentuin, galerie en workshopruimte, coffee to go. Liep het een niet, konden we ons richten op het ander."
Grootouders
Reden van verkoop is vooral dat ze opa en oma worden. "In september en in november," vertelt Rebecca. "Toen we het van de eerste hoorden en we in de winter in Portugal waren om op een boerderij te passen, spraken we af het bedrijf een keer te koop te zetten." Toen het tweede kleinkind zich aandiende, besloten ze de daad al sneller bij het woord te voegen.
Arbeidsintensief
En zo staat deze unieke locatie met 1 hectare grond te koop. Al wandelend over het erf, blijkt ook dat er veel onderhoud is. Rebecca: "Er is altijd wat te doen en we zijn altijd open. Dus even naar de kleinkinderen in Noord-Holland is lastig. We willen tijd creëren voor de volgende generatie en voor ons zelf." Juerd: "We wisten dat we hier niet oud gingen worden want het is erg arbeidsintensief maar we hebben er wel gemengde gevoelens bij. De mensen die hier al vanaf het begin komen, gaan we erg missen, net als de buren en vrienden die gewoon even komen aanwaaien met een flesje wijn." Hun meest bijzondere buurman is er helaas niet meer. Bram van der Vlugt. "Doordat ik ooit naar Bram toeging voor een evenement in het kasteel en de weg vroeg bij Wim Verwoerd van toen nog De Blauwe Wereld, konden wij dat van Wim overnemen," vertelt Rebecca.
Geïntegreerd
Ze zijn behoorlijk geïntegreerd in de Meije en Zegveld, hebben goede contacten met bijna alle buren. "Er zijn veel nieuwe jonge mensen komen wonen en als iemand voor tijdelijk of vast woonruimte zoekt, hebben wij wel een paar nummers die we bellen." De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat er ook veel gedoe is met procedures. "Vorige week nog over het reclamebord aan de weg met daarop Coffee to go met Appeltaart. Het gaat nergens over maar iedere keer komen er weer hoorzittingen en dat kost iedereen geld," aldus Juerd.
Pianotalenten
Ze kijken liever naar de leuke dingen. "Mensen die hier echt komen voor de rust. De eerste vijf minuten zitten ze op hun telefoon en daarna zie je de stress uit de gezichten wegtrekken." Vorige week zat er een Italiaanse man van 85 uit Woerden op het terras. "Hij begon spontaan te zingen toen ik het vroeg," zegt Rebecca. De vleugel binnen nodigt ook uit. "Er kwam een stel uit Duitsland met hun Ghotic zoon van 17. Hij zag de vleugel, vroeg of hij mocht spelen en deed dit twee uur lang," weet Juerd nog. "En het waren zware stukken, gewoon uit z'n hoofd. Jongen blij en ouders blij. Er speelde ook een predikant, fantastisch. Dat hebben we opgenomen."
Gewoon doorgaan
Er is al flink wat belangstelling. Rebecca: "Afgelopen weekend liepen hier mensen rond die ons vertelden deze week met de makelaar te komen." Ondertussen gaan Rebecca en Juerd gewoon door op hun bekende gastvrije manier. "Voor hetzelfde geld duurt het nog twee jaar. De B&B en de bootverhuur lopen goed, we hebben steeds exposities, er zijn alweer diverse activiteiten. Vorige week een mondhar- monicaworkshop, daarvoor een lachworkshop, een polsstok clinic en met Koningsdag deden we mee aan de Culinaire toer rondom de Nieuwkoopse plassen. Er waren 450 aanmeldingen." De aanvragen blijven gewoon binnenkomen. "Binnenkort is er een theaterworkshop, en op zaterdag 13 augustus om 15.00 uur een concertje van drie dames met verschillende instrumenten."
Appeltaart
En zo blijven ze ook bakken. "We bakten onlangs onze 10.000ste appeltaart," vertelt Rebecca. "Juerd en ik hebben al elf jaar hetzelfde recept en inmiddels is de geur en de smaak welbekend. We maken ze gewoon tot de overdracht en bakken de hele dag door."

Bron: Woerdense Courant 30 juni 2021

FIETSEN VOOR HET GOEDE DOEL
'Pech met de achterband en alleen 63 km terug een fietsenmaker’

Van Woerden naar de Noord kaap, dat is het Noordelijkste puntje van Europa, en weer terug. Rob van Hoogdalem uit Zegveld doet het. Op de fiets. Zo haalt hij geld op voor Inloophuis 'Leven met kanker'. Drie weken trappen heeft hij achter de rug. En deze week was het wel een héél bewogen week, voor Rob zelf én zijn fiets.
ZWEDEN - "We zijn weer een week verder. De tijd vliegt. Het was een bewogen week voor mijn achterband. Pech, en alleen 63 kilometer terug een fietsenmaker. Een autogarage deed via extra gel een noodreparatie. 70 kilometer verderop de volgende fietsenmaker. Deze heeft geen materiaal voor mijn fiets en bestellingen worden pas over twee maanden geleverd. Een fietspomp gekocht en elke 10 kilometer de band bijgepompt. In de volgende stad 87 kilometer verder zit een fietsenmaker. Deze verkoopt ook grasmaaiers. "Ik heb nu geen tijd," zei hij. 'Als het maaiseizoen over is begin ik weer aan fietsen.’ Toch vlakbij een man gevonden die mij wel kon helpen. De temperatuur is hier nog erg laag, 9 graden, dus een koude rijwind, maar aan het eind van de week gaat de temperatuur omhoog.
Afgelopen maandag was de langste en tevens een bijzondere dag. De moeder van mijn kinderen die ook ernstige vorm van kanker heeft, meldde ons vorig jaar augustus dat de chemotherapie die haar leven iets zou kunnen verlengen haar te zwaar was. Het had geen levenswaarde meer en zij zou dat aan haar arts gaan melden. De arts wilde toch nog een lichtere andere kuur laten proberen. Zij ging hiermee akkoord. Het effect was positief en ook werd nu het behandelplan en de hersteloperatie uitgevoerd. Een paar maanden voor zij ziek werd vond zij haar oude jeugdliefde weer terug. Een geweldige man. Afgelopen maandag zijn zij op zijn verzoek in het huwelijk getreden. U zult begrijpen dat dit voor velen een positief emotionele dag is geweest. Ik spreek oprecht de wens uit dat zij nog lang van deze mooie keuze mogen genieten. En mijn gebak zal ik zeker bij terugkomst komen halen. Ik doe de rit voor het Inloophuis 'Leven met Kanker’. Laten we hopen dat dit toch patiënten kracht en hoop geeft in deze voor hen moeilijke tijden.’’ Doneren? Zie inloophuislevenmetkanker.nl.’

Bron: Woerdense Courant 23 juni 2021

Te koop: rusttuin met verleden
Tientallen rechtszaken staan los van besluit om iets anders te gaan doen

René Cazander

De Meije - Na elf jaar De Blauwe Meije zijn Rebecca de Boer (58) en Juerd van der Burgt (57) toe aan iets nieuws. Het stel wordt na de zomer voor ’t eerst oma en opa. „We willen dichter bij de kinderen gaan wonen. Dat kan niet wanneer je acht maanden per jaar zeven dagen per week werkt.
Bovendien gaan ze al 'richting de 60’. Rebecca: „Toen we dit kochten zeiden we al dat we dit niet tot het einde bleven doen. Daarvoor is het te groot. Als we iets anders willen, moeten we het nu doen. We willen feestend van het terrein af gaan. Nu zijn we nog gezond en hoeven we niet te zeggen: ik trek het niet meer.”
Daarom staat hun prachtig gelegen buitenplaats met beeldentuin, galerie, terras, B & B en locatie voor trainingen aan de rand van de Nieuwkoopse Plassen binnenkort te koop. Hoewel de vraagprijs nog niet bekend is, is er al wel belangstelling.
Logisch, vinden ze. Rebecca en Juerd weten precies wat ze achterlaten. „Zo’n plek als deze krijg je nergens meer. Je hebt hier 7 miljoen buren. Je bent binnen het uur in Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht. We hebben 1500 hectares tuin, maar hoeven slechts een hectare te onderhouden. Hoe luxe is dat? Volgens de ANWB komen hier 50.000 toeristen per jaar langs. Het is een hotspot.”
Juridische strijd
Dat laatste merken ze vooral tijdens zomerse weekenden. Dan komen hordes fietsers langs. En die willen allemaal koffie met een stukje versgebakken appeltaart. Juerd: „De appeltaart maken we elke dag zelf. Op mooie dagen bakken we er soms wel tien.”
Over het vertrek uit Zegveld is goed nagedacht, vertellen ze. Het eureka-moment viel tijdens een verblijf in Portugal, afgelopen winter. Toen realiseerden de twee zich dat er, met een kleinkind op komst, meer is dan alleen werk.
De keuze het roer om te gooien heeft niets te maken heeft met de (juridische) strijd, die ze sinds hun komst naar Zegveld de afgelopen jaren over en weer hebben gevoerd met hun buren, benadrukken De Boer en Van der Burgt meerdere malen.
Veel willen ze hier niet meer over zeggen. De aandacht die aan de vele rechtszaken in de media is besteed, heeft De Blauwe Meije niet goed gedaan, aldus Rebecca.
Juerd: „We hebben hier elf jaar prachtig mogen wonen. Het gezeur met de buren heeft hier een paar seconden afbraak aan gedaan. Voordat we dit kochten, trokken ze al bij de gemeente aan de bel. Het grootste verwijt was dat we hier alles zonder vergunning deden. We werden op alles gepakt. We hebben tussen de 100 en 150 rechtszaken gevoerd. Gemiddeld elke maand een. Dat is nu inmiddels voorbij. We hebben met de gemeente Woerden alles geregeld. Alle vergunningen zijn binnen. Met de gemeente Nieuwkoop loopt nog een geschil over de openingstijden van ons terras.”
Binnen een week
De eigenaren van de buitenplaats hopen dat hun opvolgers net zoals zij direct verliefd worden op de locatie. „We zijn hier bij toeval beland. Rebecca had een arrangementje georganiseerd in het Kasteel in Woerden en zocht iemand om dit cachet te geven. Iemand zei dat ze Bram van der Vlugt moest benaderen. Toen zijn we naar hem toegegaan. We stopten bij De Blauwe Meije, dat toen nog De Blauwe Wereld heette, om de weg naar Van der Vlugt te vragen. Zo hebben we de vorige eigenaar en beeldhouwer Wim Verwoerd ont­moet. Niet veel later lazen we dat hij de Blauwe Wereld ging verkopen. De verkoop was binnen een week rond. „Vrijdag 25 juni 2010 zaten we bij de notaris om het koopcontract te tekenen. De dag erna werd mijn vader 80 en hebben we dat hier ge­vierd. Zondag 27 juni zijn we hierheen verhuisd.

Bron: AD Woerden 23 juni 2021

Na jarenlang juridisch getouwtrek met buren zetten eigenaren De Blauwe Meije te koop

René Cazander

De Meije - Ooit eigenaar willen zijn van een eigen buitenplaats op een mooie plek in het Groene Hart?
Opgelet dan, want De Blauwe Meije in Zegveld gaat binnenkort in de verkoop.
De huidige eigenaren, Juerd van der Burgt en Rebecca de Boer, zijn in een andere fase van hun leven beland, zoals ze dat zelf zeggen. Het stel kocht de buitenplaats 11 jaar geleden. Toen was het met name een kunstgalerie met beeldentuin. Van der Burgt en De Boer hebben op het stuk grond tussen Woerden en de Nieuwkoopse Plassen nadien ook een B&B gevestigd. Op De Blauwe Meije is ook een terras en ruimte voor bedrijven om trainingen of meetings te houden.
Grenzen
Door de verkoop komt er voor de huidige eigenaren een einde aan een jarenlange juridische strijd tegen hun buren. Volgens de laatste zouden Van der Burgt en De Boer telkens over de grenzen heen gaan en meer doen dan zowel de gemeente Nieuwkoop als de gemeente Woerden willen. Volgens de eigenaren gunnen de buren hen en hun beeldentuin, atelier en theehuis het licht in de ogen niet. Voor ’t laatst deed de Raad van State in februari dit jaar nog uitspraak in een zaak die door de buren tegen De Blauwe Meije was aangespannen.

Bron: AD Woerden 22 juni 2021

Geslotenverklaring Meije van start

MEIJE - Sinds 1 april loopt een proef met een geslotenverklaring van de Meije voor motoren. De proef loopt tot 1 oktober en is samen met de gemeentes Woerden en Nieuwkoop ingezet.
De proef wordt bijgehouden met verschillende metingen gedurende de looptijd. Er zijn inmiddels twee metingen gedaan, maart tot april en april tot mei. Nu er bebording is geplaatst, loopt er ook nog een meting. De reden dat er specifiek motoren worden geweigerd, is dat over hen de meeste klachten zijn. De klachten gaan over verkeersveiligheid en geluid. Naast motoren worden er ook klachten ingediend over grote groepen racefietsers en landbouwverkeer, maar de motoren zijn de grootste boosdoeners. In het najaar wordt er geëvalueerd of het weren van motoren echt de mate van verkeersveiligheid en geluidshinder, en dus de leefbaarheid van inwoners in de Meije, heeft beïnvloed.

Bron: Kijk op Bodegraven-Reeuwijk 23 juni 2021

Speuren in gemeentearchief van Zegveld

Het archief van de voormalige gemeente Zegveld voor de periode 1942-1988 is nu toegankelijk. De inventaris, het geordend overzicht van dit archief, is onlangs voltooid en inmiddels te vinden op de website van het RHC Rijnstreek en Lopikerwaard, het streekarchief in Woerden. Met deze inventaris krijgen geïnteresseerden een goed beeld van dit deel van de Zegveldse geschiedenis en van de archiefstukken die uit de desbetreffende periode bewaard zijn gebleven.

ZEGVELD - Het archief beslaat twee ingrijpende tijdvakken: (een deel van) de Tweede Wereldoorlog en de naoorlogse periode tot de opheffing van de gemeente Zegveld. Zo bevat dit archief stukken over de beruchte executie van twee Italiaanse deserteurs, die in 1944 door de Duitsers werden opgehangen. De naoorlogse periode kenmerkte zich door groei en het einde van Zegvelds geografische isolement en ook het zelfstandige bestuurlijke bestaan. Zo steeg het aantal inwoners tussen 1942 en 1989 van 1133 naar 2123 personen. Deze groei, bijna een verdubbeling van het inwonertal, werd voornamelijk veroorzaakt door de ontwikkeling van het 'nieuwe' centrum van Zegveld vanaf de jaren 1960. Voorheen lag het centrum van het dorp meer naar het zuiden, rondom de hervormde kerk, het gemeentehuis en de school aan de Hoofdweg. Maar vanaf de jaren 1950 werd de sociale en particuliere woningbouw flink uitgebreid en groeide het inwonertal fors. Een gevolg hiervan was dat het gros van de Zegvelders in de dorpskern kwam te wonen. Dit was anders dan voorheen, toen slechts de helft van de Zegvelders in het dorp woonden. Gerelateerd aan deze woningbouw steeg het aantal personen dat niet in Zegveld geboren was.
Gevolgen wijzigingen grondbezit buitengebied
De komst van forensen was een van de manieren waarop Zegveld uit het geografische isolement kwam. De Ruilverkaveling, die tussen 1959 en 1968 uitgevoerd werd, had een soortgelijk effect.
Deze wijzigingen in het grondbezit in het buitengebied waren van groot belang voor de ruimtelijke ontwikkeling en de betere bereikbaarheid van Zegveld. Door de aanleg van nieuwe wegen, watergangen en bruggen werd de infrastructuur sterk verbeterd, maar nam ook het aantal boerenbedrijven af. Al met al veranderde Zegveld van een sterk agrarisch dorp naar een meer evenwichtige woon- en werkgemeente. Ook het gemeentebestuur en zijn ambtenaren groeiden en ontwikkelden mee: het gemeentehuis en de secretarie gingen in 1972 van een voormalig bouwvallig schoolgebouw aan de Hoofdweg naar het multifunctionele dorpshuis De Milandhof aan de Middenweg in het nieuwe centrum.
Gemeentelijke herindeling
Zoals bij andere kleine gemeenten, was de gemeente Zegveld een logisch doelwit voor gemeentelijke herindeling. Toch had het gemeentebestuur, door de twintigste eeuw heen, meerdere pogingen tot herindeling weten af te weren. Echter, op 1 januari 1989 - ondanks verzet van het gemeentebestuur en de bevolking - kwam er een einde aan het bestaan van de zelfstandige gemeente Zegveld. Met de gemeente Kamerik- waarmee nog een laatste poging was gedaan om een 'weidegemeente' te vormen - werd Zegveld samengevoegd tot een sterk uitgebreide gemeente Woerden.
Helder en handig overzicht
De nieuwe inventaris geeft een helder en handig overzicht van de archiefstukken. Daarnaast bevat het een historisch overzicht van Zegveld vanaf de Tweede Wereldoorlog tot de opheffing van de gemeente in 1989. De inventaris is op de website van het RHC te vinden en is integraal doorzoekbaar. Onderzoek doen naar Zegveld kan bij het RHC in Woerden, dat niet alleen dit archief beheert, maar ook archieven van de rechtsvoorgangers en rechtsopvolger van de gemeente Zegveld en buurgemeenten uit het Groene Hart. Daarnaast heeft het RHC een uitgebreide bibliotheek, met onder meer publicaties over de geschiedenis van deze plaatsen. Voor een beknopt overzicht van de geschiedenis van Zegveld, zie ook de artikelen in de rubriek Lokale historie op de website van het RHC.
Kijk op www.rhcrijnstreek.nl.

Bron: Woerdense Courant 16 juni 2021

FIETSEN VOOR HET GOEDE DOEL
‘Vrijwilligers doen al jaren goed werk maar brullen dit niet van de daken’

Rob van Hoogdalem fietst van Woerden naar de Noordkaap en weer terug, om geld op te halen voor Inloophuis leven met kanker'. Daarover doet hij verslag in deze krant. De tweede week zit erop. Een week met een lied ter nagedachtenis, wat bagageperikelen, de ontmoeting met een manusje van alles en al heel veel kilometers in de benen!
ZWEDEN - "We zijn weer een mooie bewogen week verder. De tijd vliegt terwijl ik zelf van dag tot dag leef. Als ik terugkijk op de afgelopen week zijn er wel wat dingen gebeurd.
De eerste dag na mijn schrijven vorige week heb ik ter nagedachtenis aan John Pfaff een Elvis nummer gezongen. John is op 7 mei van dit jaar veel te jong aan kanker overleden. Het volgende dat op mijn pad kwam was een mankement aan mijn aanhangertje van dien aard dat ik hem in Kopenhagen heb achtergelaten. Nu moet ik alle bagage achter op mijn fiets binden en dit kost elke ochtend veel tijd. Daar komt bij dat de batterijen vanwege hun gewicht in de onderste tassen zitten. Dus nu kost een batterij wisselen een vijftien minuten, in plaats van eerst een minuut. Gelukkig staat er niemand op mij te wachten. Daarover gesproken. Bij het schrijven van dit stukje ben ik dertien dagen onderweg, en rijd gemiddeld meer kilometers dan dat ik had gedacht maar ik ben nog niet op de helft. Om maar een indruk te geven van de afstand. Vanwege de zware belasting achterop mijn fiets deed zich vandaag een probleem voor met de achterband. Dit leverde mij een vijf kilometer lopen op en een prachtige ervaring met een manusje van alles die mijn band weer heeft gerepareerd.
Morgen ga ik een boerderij bezoeken waar een oude vriend korte maar bewogen jaren heeft gehad. Ik kijk ernaar uit. Door mijn drukte en het genieten van de natuur vergeten we bijna het belangrijkste. En dat is dat ik fiets om donaties binnen te halen voor het Inloophuis leven met Kanker’. Zij verdienen onze steun. De vrijwilligers daar doen vaak al jaren goed werk maar brullen dit niet van de daken. Daarom brul ik nu voor ze in de vorm van fietsen. Tot volgende week. Wilt u meer zien, neem dan eens een kijkje op mijn Facebookpagina: Rob naar de Noordkaap."

Bron: Woerdense Courant 16 juni 2021

FIETSEN VOOR HET GOEDE DOEL
‘Laten we gezamenlijk proberen er iets moois van te maken!’

Rob van Hoogdalem fietst van Woerden naar de Noordkaap en weer terug, om geld op te halen voor Inloophuis leven met kanker’. Wekelijks doet hij verslag in deze krant. De eerste week zit erop. Rob kijk terug op een 'heel aparte week'.
DENEMARKEN - 'De zaterdag voor vertrek speelde een kies op. Ik hoopte op een tijdelijke oprisping, maar helaas. Maandag kreeg ik een wortelkanaalbehandeling, gelukkig goed verlopen. Goed geslapen en dinsdagochtend het vertrek. Al voor 7 uur belde iemand aan om mij een goede reis te wensen en buiten kwamen van alle kanten buren om mij uit te zwaaien. Dan komt het binnen in de bovenkamer. Naar Woerden gefietst, waar ik een halfuur te vroeg was, alles nog dicht. Daarna bleek ik mijn portemonnee vergeten. Familie reed mij snel met de auto naar Zegveld. Bij terugkomst schoot ik vol. Er stonden zoveel mensen om mij uit te zwaaien. Familie, vrienden, supporters, wauw. En dan afscheid nemen. Heftig, ook voor een buffer als ik. Maar het geeft ook kracht. Leden van LijstvanderDoes
fietsten mee tot de eerste stop in Bunnik, bij de importeur van mijn fiets Klever. Warm onthaal met gebak en laatste technische controle. Door naar Harfsen voor mijn eerste stop. Ik heb goede moed en het gaat goed. Op mijn rechterknie na, wat een serieus zorgenpuntje is, maar ach, wat denkt een ongetrainde gek dan ook anders. Ik houd de knie in de gaten maar realiseer mij dat ik dit doe voor mensen met grotere ongemakken: de gasten van het Inloophuis. De week voor mijn vertrek ben ik in ziekenhuizen geweest om lezingen te geven. Zo ook in het AVL. Ik ben daar nooit meer geweest nadat ik twee jaar terug afscheid heb moeten nemen van lieve Edith. En ook nu zoveel gezien dat ik soms vol schoot. Nu gaat dit als motivatie mee op reis. Terwijl ik dit schrijf is het maandagochtend. Ik zit in een ochtendzonnetje en hoor vogels fluiten, ruik de natuur en proef de rust van het leven. Dit probeer ik vast te houden. Uw support is voor mij zo belangrijk net als het doel, het Inloophuis leven met kanker'. Laten we gezamenlijk proberen er iets moois van te maken. Ik ga weer verder fietsen, en tot volgende week allemaal!' Doneren? Zie inloophuislevenmetkanker.nl.

Bron: Woerdense Courant 9 juni 2021

Ophef over piepkleine dure koopappartementen in Zegveld

Amsterdamse toestanden

Femke Rodenburg
Zegveld - Met vier nieuwe koopappartementen op Funda is het woningaanbod in Zegveld verdubbeld, maar toch klinkt verontwaardiging in het dorp. Want de kleine woningen hebben ‘Amsterdamse prijzen’. Logisch gevolg van de krapte op de woningmarkt of onverantwoord om starters hiervoor een hypotheek te laten afsluiten?

Op het eerste oog lijken de vier moderne koopappartementen in de Bernhardstraat die donderdag op Funda verschenen een mooie toevoeging aan het woningaanbod. In het dorp stonden hiervoor maar zeven woningen te koop, waarvan er drie al onder voorbehoud verkocht waren. Van de andere vier variëren de vraagprijzen tussen de 315.000 en 1.345.000 euro.
De vier appartementen met vraagprijzen tussen de 159.000 en 210.000 euro kosten koper zijn een stuk betaalbaarder. De goedkoopste twee appartementen op de tweede verdieping betreffen studio’s van 26 vierkante meter met Frans balkon. De toekomstige bewoner woont, slaapt en kookt dus in één ruimte. De twee appartementen op de eerste verdieping zijn met 37 en 48 vierkante meter en een aparte slaapkamer plus dakterras groter en kosten 199.000 en 210.000 euro.

Pijn
„Dit doet echt pijn in mijn hart”, verzucht Job van Meijeren. De 30- jarige Zegvelder en fractievoorzitter van het CDA Woerden zegt aan de ene kant blij te zijn met iedere extra woonruimte in het dorp, maar heeft moeite met de manier waarop. „Dit appartement is vorig jaar april verkocht voor 240.000 euro. Vervolgens is er een splitsingsvergunning aangevraagd en gekregen en moeten de apparte-menten bij elkaar 727.000 euro opleveren.”
Van Meijeren vreest dat de appartementen jonge dorpsgenoten uiteindelijk in de problemen brengen. „Voor starters is dit ongeveer de enige mogelijkheid om aan een huis te komen. Maar ik maak me wel zorgen over de toekomst, als de huizenprijzen weer dalen en deze kopers met hun appartement onder water te komen staan. Met 6000 euro per vierkante meter hebben die studio’s Amsterdamse prijzen.”
Volgens makelaar Pieter Ton van Woerden Makelaardij hebben al veel geïnteresseerden zich gemeld voor de bezichtigingen, die vandaag beginnen. „In Woerden koop je voor dit geld niks en de laatste ap-partementen van 40 en 50 vierkante meter die er te koop stonden, gingen voor nog veel meer weg.”
Momenteel is de vierkantemeterprijs volgens de makelaar hoog in het Groene Hart. „Het is gekkenhuis op de woningmarkt.” Ton, ook opgegroeid in het dorp: „Ik denk dat je met deze appartementen als Zegvelder heel blij moet zijn.”
Van Meijeren is kritischer, ook over de gemeente Woerden die een splitsingsvergunning heeft afgegeven voor het appartement. Daarom heeft hij namens zijn CDA-fractie schriftelijke collegevragen gesteld over de afwegingen voor het verlenen van die vergunning. Hij is ook benieuwd hoeveel van dit soort splitsingsvergunningen de gemeente sinds 2020 heeft afgegeven en of bekend is wat deze woningen hierna hebben opgebracht.
Van Meijeren vraagt zich verder af of de gemeente instrumenten in handen heeft om het verdienvermogen van investeerders te beteugelen door bijvoorbeeld een zelfbewoningsplicht te hanteren. Ook wil hij weten of de gemeenteraad meer eisen kan stellen aan splitsingsvergunningen.
Verbaasd
De 37-jarige Amsterdammer die eigenaar is van het pand en anoniem wil blijven, laat in een reactie weten verbaasd te zijn over de ophef. „Deze vier appartementen zijn al sinds 2002 continu verhuurd als vier aparte wooneenheden en dus niet ineens opgeknipt. Ik heb de appartementen laten opknappen, zodat ze aan de geldende normen en bouwbesluiten voldoen. Dat is in nauw overleg met de gemeente gebeurd, die vervolgens ook goedkeuring heeft gegeven voor een officiële kadastrale splitsing.”

Bron: AD Woerden 2 juni 2021

Rob is begonnen aan grote fietstocht!

Naar de Noordkaap en terug

WOERDEN - 'Enkele jaren terug besloot ik mijn jaarlijkse wandeltocht voor mijn klanten te koppelen aan het Inloophuis Leven met Kanker. Om dit te bespreken had ik een afspraak daar ter plaatse. Een beetje ongemakkelijk liep ik naar binnen, geen idee wat mij te wachten stond. Binnen werd ik door een volle tafel mensen begroet. Direct zag ik tot mijn verbazing een goede bekende zitten. Ook liep er een vrijwilligster; een goede bekende is van mij. Het ijs was gelijk gebroken en ik dorst in ruste mijn kop koffie te drinken.
Diverse keren ben ik nog langs geweest om gezamenlijk een kop koffie te drinken, en hoewel ik gelukkig gezond ben voelde ik mij erg thuis. Er werd veel gedaan op allerlei creatieve manieren. Er was een mevrouw die mij telkens interesseerde. Ondanks de ernstige staat van haar ziekte keek ze onverstoord de wereld in alsof er niets aan de hand was, terwijl de tekenen van kanker zich ook in haar gezicht sterk tekenden. Op een dag zag ik deze vrouw keurig opgemaakt en statig zitten. Mijn spontane reactie was 'wauw, wat zie je er prachtig uit!’ Voor het eerst in alle ontmoetingen zag ik de overbeten strakke strijdlustige ogen veranderen in trotse ogen, met een mooie uitstraling. Het pakte mij erg, dit was een mooi moment wat je zomaar ondergaat, en laat gebeuren. Ze vertelde dat zij door een vrijwilligster is opgemaakt voor een mooie foto, voor haar kinderen ter nagedachtenis aan haar. Ik verzekerde haar dat zij er vaak naar zullen kijken.
Na met plezier de wandeltocht te hebben gedaan, zocht ik voor een andere actie (het dierenasiel) vrijwilligers bij het opbouwen van het grote broodje gezond in 2017 in de Rijnstraat. Ook het Inloophuis bood mij aan om met een groepje vrijwilligers te komen helpen. En ik maakte daar graag gebruik van. Op de bewuste dag was dus ook het Inloophuis met zeker 20 vrijwilligers aanwezig, waaronder veel gasten. Mijn oog viel direct op de vrouw met de aparte onverwoestbare uitstraling in haar ogen. Ik wist wel dat zij ernstig ziek was, dus kreeg kippenvel over mijn hele lichaam. Zij was vanaf dat moment in stilte mijn eregast. Als iemand in haar situatie toch de kracht heeft om mij te komen helpen is er voor mij geen groter compliment te bedenken. Hoewel ik de maandag daarna bij het Inloophuis was om speciaal haar te bedanken, heb ik die kans helaas niet meer gekregen. Vaak denk ik nog aan deze vrouw, en de mooie foto. Ergens lopen dus kinderen die nooit zullen weten dat er nog een bewonderaar is die vaak aan hun moeder denkt. Ik draag het Inloophuis een warm hart toe, en heb grote bewondering voor de vrijwilligers.

Bron: Woerdense Courant 2 juni 2021