Veel interesse voor De Pionier

ZEGVELD -  In januari gaat in Zegveld de bouw van start van De Pionier, een complex bestaande uit levensloopbestendige woningen waar senioren met passende hulp en zorg zo lang mogelijk zelfstandig kunnen blijven wonen. Bij Zegveld Zorgt hebben zich al tientallen geinteresseerden gemeld. Het gebouw, dat op de plek komt van de voormalige basisschool De Pionier, bestaat uit 24 woningen over drie woonlagen. Eén woning wordt als ontmoetingsruimte ingericht. De coöperatie Zegveld Zorgt gaat deze ruimte inrichten en beheren, evenals de gezamenlijke tuin achter het gebouw.
Verhuizen
Zegveld Zorgt biedt tevens ondersteuning aan bewoners die op hulp zijn aangewezen. Dit zodat zij zo lang mogelijk zelfstandig in het dorp kunnen blijven wonen. Tot nog toe moesten veel Zegvelders noodgedwongen uit het dorp verhuizen als ze afhankelijk werden van zorg in de woning. In januari 2022 worden de woningen té huur aangeboden via Woningnet en Rooftrack. Er zijn zeventien sociale huurappartementen beschikbaar en zes vrije sector huurappartementen. Zowel met een laag als met een hoger inkomen is het dus mogelijk om in De Pionier te wonen. Zegvelders die in aanmerking willen komen voor een woning in De Pionier kunnen zich aanmelden bij via de website van Zegveld Zorgt of via dorpsconsulent Paulien Emidio. Zij is telefonisch bereikbaar via: 06- 14326531 of per mail: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..

Bron: Het Kontakt 31-12-2021

Gas (te) duur: Jan bakt twee dagen niet

door René Cazander

De torenhoge gasprijs noopt bakker Jan de Leeuw uit Zegveld ertoe twee dagen in de week geen vers brood meer te bakken.
Door zijn oven op maandag en dinsdag uit te zetten, bespaart hij elke maand 30 procent op zijn gasrekening, heeft hij berekend. Dat zijn, omgerekend, enkele honderden euro’s. De 62-jarige De Leeuw zag met lede ogen hoe de gasrekening de afgelopen maanden van recordhoogte naar recordhoogte steeg. Als hij de gasprijs met - pak ’m beet - vijf jaar geleden vergelijkt, is die met wel 300 procent gestegen, schat de ondernemer. Dat kon zo niet langer doorgaan, besloten hij en zijn vrouw Annalies. „We hebben het niet slecht, maar ik moet nog wel vijf jaar werken.”
De oven van De Leeuw is al veertig jaar oud, dus niet zuinig. Een nieuwe, is gezien de leeftijd van de Zegvelder geen optie. Jan en zijn vrouw kozen er uiteindelijk voor op twee dagen het gas in de bakkerij uit te draaien en ingevroren broden te verkopen. Tot klachten van zijn klanten heeft dat niet geleid, vertelt hij.
Wel heeft hij het op de dagen dat hij vers brood bakt, drukker gekregen. „We zitten aan een doorgaande weg in een dorp, 80 tot 90 procent van onze klanten komt een keer per week brood halen. Zij komen nu niet meer op maandag of dinsdag, maar op de dagen erna. Ik heb dan geen 150, maar tweehonderd broden in de oven staan.”
De Leeuw weet dat er ondernemers zijn die het slechter hebben dan hij. „Wij zijn een essentiële winkel. Wij mogen openblijven. Ik heb medelijden met de horeca en met ondernemers die nu hun hoofd niet boven water kunnen houden.”
Voorbeeld hiervan is Zwarts Gerberakwekerij uit Mijdrecht, die aankondigde er vanwege de te hoge gasprijs noodgedwongen mee te stoppen.

Bron: AD Woerden 27 december 2021

Lennie kreeg corona en werd niet meer beter.

Het bed is uit de kamer, op die plek staat nu de bench van hond Buddy, maar verder is er nog weinig verbeterd sinds Lennie Bunnik (41) uit Zegveld ruim anderhalf jaar geleden corona kreeg en niet meer beter werd. Ze blikt terug op het afgelopen jaar, waarin ze Long Covid een gezicht gaf en duidelijk maakte dat dit iedereen kan overkomen.
Ik zou graag volmondig zeggen dat het beter gaat, maar dat is niet zo”, vertelt Lennie. Haar ogen staan helderder dan driekwart jaar geleden toen ze vertelde hoe het is om al een jaar ziek te zijn nadat ze corona kreeg, maar het contrast met haar leven vóór corona is onvoorstelbaar groot. Van een moeder die opgegroeid is op de boerderij, die drie dagen per week als ofïicemanager in het bedrijf van haar broers werkte, een eigen bedrijfje had in schminken en kinderfeestjes, voetbalde en actief was bij de vrijwillige brandweer, naar een leven dat zich vooral binnen afspeelt; als ze naar buiten gaat, is dat in een scootmobiel. „Tien minuten lopen is nog te veel. Iedere dag moet ik mijn energie doseren, ’s middags anderhalf a twee uur slapen en tussendoor rusten op de bank. Ook ben ik eigenlijk nooit pijnvrij en snel overprikkeld”, vertelt de Zegveldse.
Haar ziekte heeft Lennies leven en dat van haar gezin op z’n kop gezet. „Het moeilijkste vind ik dat ik niet de moeder kan zijn die ik voor mijn dochters van 13 en 11 wil zijn, steeds heb ik het gevoel dat ik tekortschiet. Ook ben ik snel overprikkeld waardoor ik niet altijd reageer zoals ik zou willen. Overal waar je een wens mag opschrijven, zet mijn jongste dochter dat mama weer beter wordt. De impact op mijn gezin raakt me”, vertelt Lennie. „De verhoudingen zijn heel anders geworden. Van een kapitein op het schip ben ik er nu eentje aan de wal. De onzekerheid over hoe lang dit nog duurt en of ik ooit weer de oude word, is killing voor ons allemaal.”
Terugval
Van de zomer leek het even beter te gaan, maar helaas was dat van korte duur. „Van de zomer zat ik op zo’n 30 procent van wie ik was, in januari was dat 5 procent. Ik had voor m’n gevoel veel vooruitgang geboekt. We hadden zelfs gekampeerd met een camper bij familieleden op een boerderij. In september heb ik geprobeerd om op therapeutische basis een uur per dag vanuit huis te werken, maar helaas ging dat niet en na een simpele verdoving bij de tandarts kreeg ik een enorme terugval: heel veel pijn en mijn energie blokkeerde. Het lijkt wel alsof sinds de coronabesmetting mijn lichaam overal op reageert.”
Die terugval was mentaal zwaar voor Lennie. „Toen ik in september weer moest inleveren heeft dat wel z’n tol geëist. Het maakt me wanhopig. Ik ben altijd positief ingesteld en zeg nog steeds dat het goedkomt. Ik denk niet dat ik 100 procent de oude Lennie word, maar ik zou blij zijn als ik de gewone dingen weer helemaal zelf zou kunnen doen: de was opvouwen, koken of een rondje lopen.
Lennie heeft de uitsluitingsdiagnose myalgische encefalomyelitis, chronisch vermoeidheidssysndroom (ME/CVS) gekregen. „In mijn geval is dat gekomen na een coronabesmetting, maar het kan ook na bijvoorbeeld een tekenbeet, Pfeiffer of een griep ontstaan.” Een vaccinatie durft Lennie ook niet aan uit angst wat dat met haar lichaam doet. „Ik ben niet tegen vaccineren, maar mijn lichaam is zo uit balans. Sommige Long Covid-patienten knappen op na een vaccinatie, anderen juist niet. Ik durf het niet aan.”
Angst om opnieuw corona te krijgen heeft ze niet. Wel vreest ze dat er nog veel patiënten zoals zij bij komen. Lennie heeft net de brief van het UWV gekregen waarin staat dat ze een uitkering kan aanvragen. „Zo’n vangnet is natuurlijk fijn, maar ik had nooit verwacht dat ik, een moeder in de bloei van haar leven, een uitkering zou moeten aanvragen en niet haar eigen geld zou kunnen verdienen. Ik ben lid van de facebookgroep Coronapatiënten met langdurige klachten. Als je daar ziet hoeveel mensen in dezelfde situatie zitten - en dit zijn alleen nog maar de patiënten van de eerste golf - dan vrees ik dat dit een groot maatschappelijk probleem kan worden.”
De medische wereld kan niet veel meer voor Lennie doen. „Bij de meeste patiënten, net als bij mij, wordt er niets gevonden. Ik ben bij een fysiotherapeut, revalidatiearts, reumatoloog, neuroloog, maatschappelijk werker, een ergotherapeut en een diëtist geweest. Mijn lichaam lijkt gezond, maar is dat niet.” Ook een revalidatietraject in het ziekenhuis en psychisch-somatische fysiotherapie hadden niet het gewenste effect. „Ik had echt mijn zinnen gezet op een traject bij een revalidatiekliniek, maar ik ben afgewezen omdat ik te laag belastbaar ben. Dat was een grote klap. Ik weet dat de artsen gelijk hebben en het traject te zwaar zou worden en ik er juist door achteruit zal gaan, maar ik wilde het zo graag. Ik blijf hopen dat het op een later moment wel kan. Ondertussen zoek ik het nu in het alternatieve circuit: elektro-accupunctuur en homeopathie.”
Terugkijkend ziet Lennie het als een ‘geluk’ dat ze ruim anderhalf jaar geleden niet wist dat dit zo lang zal duren. „Dan was ik misschien wel depressief geworden. Gelukkig heb ik een groot netwerk en krijg ik veel hulp. Inmiddels durf ik daar ook zelf om te vragen.” Ook krijgt ze positieve energie van de reacties op haar boek In blind gevecht met corona dat in april is verschenen. „Het boek is inmiddels opgenomen in de bibliotheken en ik krijg veel reacties van anderen dat zij het herkennen of zich nu beter kunnen inleven in Long Covid-patiënten.”
Hond Buddy
Meer begrip en bekendheid is volgens Lennie hard nodig. „Dat is er lang niet altijd. Ook niet bij hulpverleners. Al snel wordt het onterecht op psychische klachten gegooid. Ja natuurlijk heb ik soms psychische klachten als ik denk aan hoe mijn leven is veranderd, maar ik durf mijn handen er voor in het vuur te steken dat psychische klachten dit niet in stand houden. Ik hoop dat er meer duidelijk wordt door onderzoeken naar Long Covid en ME.”
Ondertussen brengt Lennie de dagen veelal thuis of dicht bij huis door. Sinds kort vergezeld door hond Buddy. „Naast mijn kinderen is hij de reden dat ik eruit moét. Ook maak ik in een rustig hoekje van de kamer kaarten waarvan de opbrengst naar KiKa gaat. Het maakt me blij op deze manier iets te kunnen doen voor anderen en iets te betekenen voor de maatschappij.”
Plannen maken voor de toekomst durft Lennie niet. „Ik heb al zo vaak de deksel op mijn neus gehad. Maar ik heb wel zin het nieuwe jaar. Ik wil met mijn gezin nieuwe herinneringen maken, al zijn het maar kleine dingen.” Een lichtpuntje voor Lennie is dat ze wel steeds meer het gevoel heeft dat ze mentaal zichzelf weer wordt. „De dofheid ben ik redelijk kwijt. Toen ik eerder dit jaar in de spiegel keek, zag ik een lege, emotieloze blik. Mijn sprankeling komt langzaam terug. Daar houd ik me aan vast.”

Long Covid lijkt vaker bij vrouwen voor te komen
Een deel van de mensen die een coronabesmetting oploopt, kan maanden of zelfs langer klachten houden. Dit wordt Long Covid genoemd. Mensen met Long Covid kampen veelal met vermoeidheid, kortademigheid, pijn op de borst, spierpijn, hoofdpijn, hartkloppingen, aanhoudende verhoging, langdurig verlies van reukvermogen, een depressie, overprikkeling of vergeetachtigheid/hersenmist. Hoe het komt dat sommige coronapatiënten klachten houden, is nog niet duidelijk en wordt wereldwijd onderzocht. Ook het RIVM doet een onderzoek. Volgens het RIVM lijkt er een verband te zijn met een hoge leeftijd, de hoeveelheid klachten tijdens de besmetting, een ziekenhuisopname of een verhoogd BMI of astma, maar er zijn ook mensen die niet in het ziekenhuis zijn opgenomen.
Ander beeld
C-Support, een stichting die door de overheid is aangewezen om coronapatiënten die drie maanden na besmetting nog gezondheidsproblemen ervaren te ondersteunen, schetst een ander beeld. Van de 8000 Long Covid-patiënten die een beroep hebben gedaan op C-Support heeft juist niemand in het ziekenhuis gelegen. Deze groep bestaat voor 75 procent uit vrouwen tussen de 30 en 60 jaar. Zij hebben maanden of meer dan een jaar later nog steeds zulke heftige klachten dat er van gewoon functioneren geen sprake kan zijn, terwijl het vaak heel gezonde en actieve mensen waren voor de besmetting. Ook het RIVM meldt dat het erop lijkt dat Long Covid vaker voorkomt bij vrouwen.

Bron: AD Woerden 24 december 2021

Zegveldse wil vaker dorpsvlag

De dorpsvlag van Zegveld telt drie banen van rood, wit en geel. In de bovenhoek staat een blauw vlak met daarop twee gele waldhoorns. Heel vaak kom je ‘m niet tegen in Zegveld. En dat vindt Mijntje de Leeuw jammer, “want het is een prachtige vlag.” Toen ze er eentje als Sinterklaascadeau wilde geven aan haarvader, was ie best prijzig. Ze nam contact op met het bedrijf dat de vlaggen maakt en vroeg of het niet goedkoper zou zijn als ze er honderd zou bestellen.

Bron: Het Kontakt 23 december 2021

Zegveldse wil vaker dorpsvlag zien wapperen

ZEGVELD • Als het aan Mijntje de Leeuw (26) ligt wappert in de toekomst vaker de dorpsvlag in Zegveld. Wie nog geen heeft, kan er eentje bij haar bestellen.
De vlag telt drie banen van rood, wit en geel. In de bovenhoek staat een blauw vlak met daarop twee gele waldhoorns. Heel vaak kom je ‘m niet tegen in Zegveld. En dat vindt Mijntje jammer, “want het is een prachtige vlag.”
Sinterklaascadeau
Toen ze er eentje als Sinterklaascadeau wilde geven aan haar vader, was ie best prijzig. Ze nam contact op met het bedrijf dat de vlaggen maakt en vroeg of het niet goedkoper zou zijn als ze er meteen honderd zou bestellen. “Nou, dat bleek het geval. Ik hoop er nu zoveel mogelijk te verkopen zodat het dorp er straks mee vol hangt. Naast dat het mensen een beetje verbindt, staat het ontzettend feestelijk.”
De verkoop verloopt boven verwachting. Van de honderd vlaggen is ze er al negentig kwijt, mede dankzij haar kleine nichtje Lot. “Samen gaan we langs de deuren om flyers met een bestelformulier uit te delen. Waar nodig wil ze me helpen, echt superleuk.”
De vlag is in twee varianten verkrijgbaar: de officiële dorpsvlag én eentje (een blauwe vlag met drie waldhoorns) die Mijntje zelf heeft ontworpen. Beide vlaggen wapperen aan de gevel van de bakkerswinkel van haar ouders. De vlag uithangen kan altijd. “Als iemand jarig is, als voetbalclub Siveo kampioen is geworden of als je aan je bezoek wil laten weten waar je woont: het maakt niet uit. Er zijn geen regels. Alleen zou ik ‘m niet op zondag uithangen, dat is wat minder gepast.”
DNA
Zelf woont Mijntje al haar hele leven in Zegveld, maar dat gaat binnenkort veranderen. Ze verhuist naar Barneveld waar ze met haar vriend een huis heeft gekocht. Of ze haar dorp gaat missen? “Dat is niet niet nodig, ik kom hier straks nog vaak genoeg. Zegveld zit sowieso in mijn DNA. Waar ik ook ben, ik blijf trots op mijn dorp.”
Ze hoopt dat wanneer ze ‘haar’ Zegveld bezoekt, er overal vlaggen zullen hangen als ze het dorp binnen rijdt. “En ook als ik op 28 februari vanwege mijn verhuizing het dorp achter me laat”, lacht ze. “Dat inwoners dan de dorpsvlag uithangen omdat Mijntje Zegveld verlaat.”
Een vlag (boot-, gevel- en mast bestellen kan dooreen e-mail te sturen naar: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. (meld naam, adres en telefoonnummer)

Bron: Het Kontakt 23 december 2021

Mijntje laat nieuwe vlag van Zegveld maken

Stel: je loopt door je eigen dorp of stad, maar je ziet nergens een vlag (behalve de Nederlandse driekleur) wapperen van je eigen plek. Het viel Mijntje de Leeuw uit Zegveld op en daarom wil ze de Zegvelders weer enthousiast maken voor hun eigen vlag. Ze heeft zelfs speciaal een nieuwe laten maken. "Voor Sinterklaas heb ik een vlag met het wapen van het dorp laten maken en aan mijn vader gegeven. Mensen die de vlag zagen, waren enthousiast en wilden er ook wel eentje."
Knaller
Vervolgens zocht Mijntje contact met het bedrijf dat de vlag heeft gemaakt (MastenenVlaggen). "Er was geen fanshop van Zegveld helaas, dus dan begin ik die zelf maar!"
Mijntje wil zoveel mogelijk Zegvelders enthousiast maken voor de vlag. Niet alleen die met het wapen, maar ook de oude gemeentevlag van Zegveld. "Door met elkaar de vlag te bestellen, wordt het wat goedkoper. De oude vlag was al te bestellen via de webshop, maar werd nog niet heel veel verkocht." Binnenkort wordt er een flyer in het dorp verspreid met een bestelformulier. Hou ook de facebookpagina 'Zegveldse vlag project in de gaten voor berichten over de bestellingen.
Mijntje woont al lang in Zegveld, maar binnenkort gaat ze verhuizen naar een andere plek in het land. "Helaas was er in Woerden niets te vinden voor wat wij konden bieden. Ik blijf natuurlijk wel actief in Zegveld, en op deze manier wil ik het dorp met een knaller verlaten."
650 jaar Woerden
Waar we in Zegveld de komende tijd misschien wel de nieuwe vlag zien wapperen, hopen we in Woerden dat er ook een nieuwe vlag komt. In 2022 viert Woerden 650 jaar stadsrechten en hiervoor is ook een nieuwe vlag verschenen.

Bron: AD Woerden 21 december 2021

Bekende bakkersdochter grijpt vertrek uit Zegveld aan met nieuwe vlag
Mijntje gaat met knaller weg

René Cazander

Zegveld - Inwoners van Zegveld mogen de vlag van het dorp best vaker laten wapperen, vindt Mijntje de Leeuw Wie zo'n dundoek nog niet heeft, kan er een bij haar bestellen.
En niet alleen de officiële vlag van Zegveld. De 26-jarige bakkersdochter heeft zelf ook spontaan een vaandel ontworpen. Dat heeft ze onlangs als sinterklaascadeau aan haar vader geschonken. Deze nieuwe vlag, blauw met drie waldhoorns, wappert samen met de Zegveldse vlag en die van Utrecht sinds kort fier aan de gevel van de bakkerij van pa Jan in Zegveld.
Blauw, geel, wit en rood. Dat zijn de kleuren in de officiële vlag van Zegveld, die in 1938 werd gemaakt ter gelegenheid van het 40-jarig regeringsjubileum van koningin Wilhelmina. Geel staat voor Woerden, rood en wit voor Utrecht en blauw voor het water. In het blauwe vlak staan twee gele waldhoorns. Die verwijzen naar het familiewapen van de familie Segvelt.
Liefde
Maar waarom een nieuwe vlag als Zegveld er al jaren eentje heeft? „Er zijn bewoners die de officiële vlag niet mooi vinden. Kunnen ze mijn vlag buiten ophangen.” Maar belangrijker nog, de geboren en getogen Zegveldse wil niet onop-gemerkt haar dorp verlaten. Ze wil iets voor haar geboortedorp achterlaten. „Ik ga weg met een knaller”, omschrijft ze het zelf. Voor de liefde verruilt ze binnenkort Zegveld voor Barneveld.
Hoe komt ze op het idee voor de nieuwe vlag? „Ik heb het blauwe hoekje uit de officiële vlag gehaald en heb het vergroot. Het is leuk om Zegveld op de kaart te zetten." Het vertrek naar Berneveld valt haar best zwaar. Mijntje was in Zegveld altijd wel ergens voor te porren. „Ik heb een soort naam gekregen. Als ze me ergens voor vroegen, deed ik altijd mee. Ik stond overal met mijn neus bovenop.”
Flyeren
Om de beide vlaggen te promoten, is Mijntje samen met haar 5-jarige nichtje Lot in het dorp gaan flyeren. En met succes, want de dorpelingen hebben inmiddels al 80 vlaggen bij haar besteld. De officiële Zegveldse vlag is de meest populaire (70 procent). Sommigen hebben beide vlaggen bij Mijntje besteld. Begin januari gaat ze samen met haar nichtje de bestellingen ook zelf rond brengen in het dorp. „Vind ik leuk. Kom ik in coronatijd de deur weer eens uit.”
Natuurlijk hoopt ze dat de kopers de dundoeken gaan gebruiken. Dat moet wat haar betreft geen probleem zijn. „Er is altijd wel een reden de vlag buiten te hangen: een verjaardag, bruiloft of nieuwe bewoner in de straat.”
Getriggerd
Paul Vonk is secretaris van het dorpsplatform Zegveld. Hij noemt de actie van Mijntje ‘grandioos’. „Ik zie het als een cadeautje voor het dorp. Mijntje is zo betrokken. Ze zit bij de toneelvereniging en doet veel dingen in het dorp." Hij zegt ook een vlag - de echter Zegveldse - te hebben besteld bij zijn dorpsgenote. „Waarom ik geen vlag heb? Ik weet het niet. Dat is er zo ingeslopen. Ik heb een vlaggenmast in de tuin staan. Daar hangt alleen de nationale driekleur aan op Koningsdag en op 4 en 5 mei.”
Mijntje heeft Vonk echt getriggerd met haar pleidooi. „De Zegveldse vlag komt standaard in mijn vlaggenmas te hangen. En ik hoop dat andere bewoners mijn voorbeeld volgen.”

Wie een van de twee of beide Zegveldse vlaggen wil bestellen, kan tot 4 januari een mailtje sturen naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Bron: AD Woerden 17 december 2021

Van wieg tot graf
Een gezellige, impulsieve en humorvolle keukenverkoper

Leny van den Belt

Een gezellige man, die met zijn persoonlijkheid de ruimte vulde en onbewust de aandacht naar zich toe trok. Als verkoper was hij de allerbeste. Johan Groenendijk, directeur van Grando Keukens & Bad in Hazerswoude-Dorp, overleed 56 jaar jong.
Dat Johan in de keukens terecht zou komen was oorspronkelijk niet de bedoeling. "Johans ouders hadden een goed lopende schoenenwinkel in de Rijnstraat in Woerden”, vertelt echtgenote Monique. „Misschien dat hij ooit de zaak zou hebben overgenomen.” Het lot beschikte anders. Johans vader was ouderling. Toen hij op een zondag een nieuwe dominee in de kerk verwelkomde kreeg hij een hartstilstand en overleed. Zijn vader was toen 47 en Johan was met 17 jaar te jong om de zaak al over te nemen. „Hij werkte samen met zijn moeder; een krachtige vrouw die er alleen voor stond om voor haar grote gezin te zorgen. Ze heeft heel hard gewerkt. Ze is nu 83, maar heeft tot bijna haar 70ste de winkel gerund. Uiteindelijk was het goed dat Johan iets anders ging doen.”
Johan en Monique hebben elkaar in de schoenenwinkel ontmoet. „Ik was heel jong toen ik daar werkte.” Met 17 besloot zij dat ze naar Engeland wilde om de taal te gaan leren. „In die tijd kwam Johan mij een paar keer opzoeken. Niet dat we verkering hadden; zover was ik nog niet.” Uiteindelijk waren ze voor elkaar bestemd. Ze trouwden en kregen vier kinderen: Jovanka, Rutger, Carmen en Rachel. „Wat ik bijzonder vind”, gaat ze verder, „onze jongste dochter Rachel heeft met haar man Stephan The Fruitcompany. Sinds kort zitten ze in hetzelfde pand als waar destijds de schoenenwinkel zat.”
Handelaar
Johan was een echte handelaar en bleek helemaal op zijn plek in de keukenbranche. „Hij is begonnen bij Tulp Keuken en heeft daarna altijd in de keukens gezeten.” Wat ik voor anderen doe kan ik ook voor mezelf, dacht hij. In 2009 kon hij het Keukencentrum uit Waddinxveen overnemen. „Hij heeft geen moment getwijfeld of hij het wel moest doen en ik heb ook altijd in hem geloofd.” Ze weet dat veel mensen zich afvroegen waar hij aan begon. „Het was recessie. Een moeilijke tijd om voor jezelf te beginnen. Maar hij deed het.” Het Keukencentrum werd Grando Keukens & Bad.
Een jaar later kwam zoon Rutger in het bedrijf. „Ik werkte bij Groenendijk bedrijfskleding”, vertelt Rutger. „Dat bedrijf is van mijn oom en tante. Ik was toe aaneen nieuwe uitdaging.” Hij zegt dat hij er kwam als het zoontje van de baas die geen bal verstand had van keukens verkopen. „Ik ben nu 32 en was toen echt geen goede verkoper." Gaandeweg leerde hij het vak. Het bedrijf had hij al overgenomen vóór Johan ziek werd. „Iedereen in de familie is wel een beetje handelaar, maar Johan was altijd de beste.” Rutger knikt: „Hij was sociaal vaardig en kon met iedereen opschieten.”
Zelfstandig
Toen Johan nog maar net voor zichzelf was begonnen, begon hij met zijn gezondheid te tobben. Eerst kreeg hij Bechterew en moest hij daarom om de zoveel tijd voor behandelingen naar het ziekenhuis. Twee jaar geleden in oktober kreeg hij opnieuw gezondheidsklachten. „Hij had zo hard gewerkt. Hij had diabetes en ik vond dat hij een weekje thuis moest blijven.” Hoewel hij niet opknapte ging hij toch weer werken. Er gebeurden kleine ongelukjes. Eerst met de auto en thuis wist hij niet meer hoe de magnetron werkte. Een hersentumor was de keiharde conclusie van de onderzoeken die volgden. „Hij werd geopereerd, kreeg chemo en bestralingen.” Na een jaar bleek de tumor kleiner te zijn, maar in maart 2021 was een tweede chemokuur noodzakelijk. „Die pakte niet goed uit. Zo zelfstandig als hij was, zo afhankelijk werd hij. Hij liep moeilijk en was bang om te vallen.” Hoe geliefd hij was, bleek wel uit het feit dat er al die tijd zoveel mensen op bezoek kwamen, om een praatje te maken of hem meenamen voor een wandeling.
Attenties
In hun woonplaats Zegveld hadden ze een huis gekocht, plat gegooid en een nieuw huis gebouwd. „Johan heeft alles zelf ontworpen.” In maart 2019 zijn ze er gaan wonen. „Het was helemaal zijn huis. Het gaf hem het ‘vrije vogel gevoel’. Een plek voor hun kinderen en zes kleinkinderen. Volgens Rutger was hij trots op zijn kinderen en kleinkinderen. „Al zei hij dat nooit rechtstreeks tegen ons, maar wel toonde door kleine attenties.” Op 4 augustus is hij thuis overleden. „Een dag later zouden we 35 jaar getrouwd zijn.”

Bron: AD Woerden 17 december 2021

Geld voor nieuwe brandweerkazernes

HARMELEN/ZEGVELD - Er komen nieuwe brandweerkazernes in Harmelen en Zegveld. Het voorstel om 4,1 miljoen euro beschikbaar te stellen voor nieuwbouw kon donderdag rekenen op unanieme steun van de raad.
De brandweerkazernes in Harmelen, Zegveld en Kamerik zijn verouderd en voldoen niet meer aan de ARBO-regels. Uit eerder onderzoek is duidelijk geworden dat vervangende nieuwbouw voor Harmelen en Zegveld het beste is. Voor Kamerik loopt nog een apart onderzoek. Bij het CDA is de blijdschap groot. De christendemocraten maken zich al jaren hard voor een goede en veilige huisvesting voor de brandweervrijwilligers in de dorpen van Woerden. “Een aantal jaren terug hebben wij de kazernes in onze dorpen bezocht en zijn toen eigenlijk best geschrokken van de staat waarin deze kazernes verkeren”, vertelt raadslid Rumo van Aalst. “Ze zijn ook niet meer ARBO-proof. Dat doet geen recht aan de inzet van onze brandweervrijwilligers. Zonder deze vrijwilligers komt de brandweerzorg in gevaar.” Hij is dan ook ‘zeer blij’ met het raadsbesluit.
Zorgen zijn er ook, omdat er nog geen geschikte bouwlocaties zijn gevonden en de nieuwbouw al in 2023 gereed moet zijn. Van Aalst twijfelt of dit haalbaar is. Op de locaties van de huidige kazernes moet woningbouw komen. De gemeente Woerden regelt de bouw van de nieuwe kazernes. Na oplevering neemt de Veiligheidsregio Utrecht het eigendom over en wordt 4,1 miljoen euro aan de gemeente overgemaakt. Of meer als de bouw duurder uitvalt. De gemeente betaalt daarna jaarlijks een vergoeding aan de veiligheidsregio voor beheer en exploitatie.

Bron: Het Kontakt 2 december 2021

Korte Sinterklaasfilm in première

De Sinterklaasfilm die Stichting Pracht in de Kracht heeft uitgebracht is een eerbetoon aan de vorig jaar overleden acteur Bram van der Vlugt.

WOERDEN - De Sinterklaasfilm  'Sinterklaas heeft weer een dagje vrij’ is uit. In de ruim twintig minuten durende film is te zien hoe Sinterklaas op zijn paard Ozosnel van de Meije naar Woerden rijdt en onderweg allerlei avonturen beleeft.
De opnames werden vorige week maandag gemaakt. Dat gebeurde ‘s nachts, in het diepste geheim. “De sfeer was magisch”, vertelt Mirte Damen, die de film bedacht, schreef en regisseerde. “En iedereen die meedeed wilde er echt iets moois van maken. Dat is wel gelukt! Ik ben echt super enthousiast over het eindresultaat.”
Damen raadt iedereen aan de film te bekijken, via social media of op RTV Utrecht. “Ga er even rustig voor zitten, schenk wat lekkers in, pak een stukje speculaas en geniet van de magie van Sinterklaas.” De film is leuk voor jong en oud en mede bedoeld als eerbetoon aan de ‘echte’ Sint: Bram van der Vlugt die vorig jaar nog in de eerste Sinterklaasfilm speelde. De film was Van der Vlugt’s laatste filmklus voor zijn overlijden in december 2020.
Op pad
In de film is te zien hoe Sinterklaas geniet van een vrije dag. Dat doet hij samen met boer Bert die op zijn paard Ozosnel (de enige echte!) heeft gepast. Samen gaan ze vanuit de Meije op pad en maken onderweg naar Woerden allerlei bijzondere dingen mee. Heel veel meer wil Damen er niet over kwijt. “Mensen moeten gewoon maar gaan kijken!”
De rol van Sinterklaas is dit jaar weggelegd voor Erik van Muiswinkel. Dat de opnames ‘s avonds en ‘s nachts plaatsvonden vond -ie helemaal niet erg. “Toen we ‘s avonds begonnen, was het al donker. Het was gelukkig mooi weer. Ik was wel even bang voor regen, want dat is echt funest voor je haarwerk.”
De filmploeg had volgens Van Muiswinkel geluk, want het was volle maan. We konden prachtige shots maken, onder meer bij de haven en kerk in Woerden. De maan scheen letterlijk door de bomen, wat wil je nog meer met Sinterklaas?”
Serieus groot paard
Het enige waar Van Muiswinkel van te voren tegenop zag, was het bestijgen van Ozosnel. “Ik heb vaker de rol van Sinterklaas gespeeld, maar zat daarvoor nooit eerder op een paard. En Ozosnel is een serieus groot paard! Gelukkig is het ook een echt tv-paard: lief, rustig en goed opgeleid. Het ging eigenlijk heel goed.”

Bron: Het Kontakt 2 december 2021

Eerbetoon VanderVlugt

DE MEIJE - Stichting Pracht in de Kracht heeft een sinterklaasfilm uitgebracht. De twintig minuten durende film, opgenomen in Woerden en De Meije, is een eerbetoon aan de vorig jaar overleden Bram van der Vlugt. De film, te zien op You Tube, heet: Sinterklaas heeft weer een dagje vrij. Vorig jaar jaar bracht de stichting ook al een sinterklaasfilm uit. Een paar weken daarna overleed hoofdrolspeler Bram van der Vlugt op 86-jarige leeftijd.

Bron: AD Woerden 1 december 2021