Omfietsappeltaart is gebleven

Marianne ter Mors

Een jaar geleden besloten Rebecca en Juerd de Blauwe Meije te verkopen om dichter bij de kinderen te wonen. Want, het stel wordt opa en oma. Verhuisd zijn ze nog niet, maar de plannen om een zorgboerderij te beginnen, worden nu gemaakt.

AIs je uit de buurt van Zegveld, Nieuwkoop of de Meije komt, ken je de Blauwe Meije sowieso. Natuurlijk vanwege de fantastische beeldentuin, het heerlijke terras en de vrolijke galerie. Toch is dat niet het eerste wat opkomt als je mensen uit de regio naar de Blauwe Meije vraagt. Dat is namelijk het woord appeltaart. Door menig Zegvelder zelfs ‘omfietsappeltaart’ genoemd. Zodra je die eenmaal geproefd hebt, wil je niet anders.
Eigenaresse Rebecca is gek op bakken en verzorgt met liefde haar gasten. Het komt dan aanvankelijk ook best als een schok dat zij en haar man Juerd na elf jaar de tent te koop zetten. Maar wat blijkt: het stel wordt binnenkort opa en oma. En de kinderen wonen niet in de buurt, maar in Noord-Holland. Even oppassen is er nu niet bij.

Daarom hakken ze de knoop door om hun geliefde Blauwe Meije te in verkoop te zetten. Er is direct interesse, alleen een goed bod blijft uit. Vlak na de kerst wordt Rebecca gebeld door een goede vriendin: ‘Ik weet wel iemand die jullie plek wil kopen.’ Rebecca is even stil. Wie dan? 'Wij!’ zegt de vriendin blij.
Inmiddels zijn we een jaar verder. En, zoals een goed dorp betaamt, wordt het verhaal van Rebecca en Juerd op de voet gevolgd. De Blauwe Meije zou een spiritueel centrum worden en het stel zou een huis hebben gekocht in Friesland.
Dorps-tamtam
Juerd: „Ach ja, internet is in dit soort kleine gemeenschappen totaal overbodig. De dorps-tamtam gaat véél sneller!” Lachend vervolgt hij: „Een spiritueel centrum, welnee. De kinderen van de vrienden van ons die het gekocht hebben, zochten een huis. En aangezien de huizenmarkt nogal oververhit is, konden ze niks vinden. En de man van het stel zocht een plek waar hij zijn bedrijf kon uitoefenen. Met de koop hebben ze twee problemen in één klap opgelost”
Oké, maar het huis in Friesland dan, hoe zit dat? Waarom zitten we nu in Woerden aan tafel en niet in Friesland? Rebecca antwoordt: „We hebben helemaal geen huis gekocht. Sterker nog, we hebben nog nooit een bezichtiging gedaan. Op dit moment passen we steeds op verschillende huizen van vrienden. We zijn al op zoveel plekken geweest. Na elf jaar dag in dag uit keihard werken, willen we eerst eens tot rust komen. Vanuit rust ontstaan namelijk creatieve en levensvatbare ideeën.” Juerd voegt daaraan toe: „We merkten pas hoe moe we waren toen we stopten.”
Duurzaam
Rebecca knikt en vervolgt haar verhaal: „Natuurlijk brainstormen we over wat we willen gaan doen. We zijn geen types die graag stilzitten. We denken nu aan een zorgboerderij ergens in Friesland of Noord-Holland. Het hoe en het wat weten we nog niet, wel vind ik het heel belangrijk dat alles wat we doen duurzaam is. Van jongs af aan ben ik me ervan bewust dat zoals we nu leven, we de aarde compleet verwoesten. Het altijd maar groter en meer, de generaties na ons betalen de rekening. Dat zie je nu al.”
„Ik geloof daarom heilig in circulaire economie. Wat kunnen we waarvoor hergebruiken en hoe belasten we het milieu zo min mogelijk? Om dit gedachtegoed te combineren met mensen die mentaal een steuntje in de rug kunnen gebruiken, lijkt me fantastisch.”
Dan de hamvraag: wordt er nog steeds appeltaart gebakken? Bij het horen van het woord appeltaart, beginnen Rebecca’s ogen te twinkelen. „Zeker. Alleen wordt die nu door familie en vrienden opgegeten. Of zoals laatst waren we op een blues-cruise. Een weekend lang zit je dan met een club mensen op een schip, er wordt muziek gemaakt en de groep verzorgt zelf het eten. Ik duik dan meteen de keuken in en ja hoor, dan kan er zomaar een appeltaart tevoorschijn komen.”
Zorgboerderij
Op huizen passen, een blues-cruise, brainstormen over mooie plannen in de toekomst, dat klinkt allemaal heel goed. Maar hoe ziet die toekomst eruit, zeg maar over een jaar? 
Juerd: „Nou, een jaar is wel kort hoor. Maar ik hoop dat we dan iets van een zorgboerderij hebben, in...” Ja? Waar staat die zorgboerderij? „Dat zal wel Friesland worden”, roept Rebecca.
Tegelijkertijd zegt Juerd: „Ik denk Noord-Holland.” Ah, daar moet nog flink onderhandeld worden dus. Maar één ding is zeker, van Rebecca en Juerd gaan we nog meer horen.

Bron: AD Woerden 6 oktober 2022