door Rik Sneijder
Er wordt serieus gekeken naar maatregelen om de gevaarlijke Milandweg bij Zegveld veiliger te maken. Het Woerdense college komt hiermee tegemoet aan de wens van bewoners langs de weg tussen Zegveld en Woerdens Verlaat. Burgemeester Victor Molkenboer wil flitsers plaatsen.
Het ongeluk van vorige week waarbij een motorrijder omkwam, was voor CDA, Inwonersbelangen, Christenunie en Lijst van der Does aanleiding vragen te stellen over de veiligheid op de Milandweg. Ook de grote bezorgdheid bij bewoners was daarvoor een reden. Veelvuldig wordt er op de weg te hard gereden, met ernstige gevolgen.
Controle
CDA-raadslid Job van Meieren wil weten of het waar is dat er op het Woerdense deel van de Milandweg nauwelijks op snelheid wordt gecontroleerd, terwijl dat onlangs nog wel het geval was op het Nieuwkoopse deel. Burgemeester Molkenboer zegt dat dat volstrekt onjuist is. Er wordt wel degelijk gecontroleerd. „In principe is het een veilige weg. De situatie is niet zo slecht als wordt gesuggereerd", zegt Molkenboer: „Dat neemt niet weg dat er te hard wordt gereden en daarom wordt er ook gehandhaafd door de politie."
Hij zegt toe serieus naar maatregelen zoals flitsers op het rechte stuk van de Milandweg te kijken. De raad moet dan wel instemmen met de kosten daarvan. Bovendien moeten ook de politie en het Openbaar Ministerie daarmee instemmen, aldus Molkenboer.
Fractievoorzitter Hendrie van Assem van Inwonersbelang vindt dat de gemeente assertiever had moeten reageren, zoals de gemeente Nieuwkoop heeft gedaan door meteen controles uit te voeren: „Zo'n 160 km per uur rijden over deze weg is geen uitzondering." Jaap van der Does ten slotte: „Als de politie echt controleert, moet dat ook naar buiten gebracht worden. Dan weet iedereen dat handhaving serieus genomen wordt."
Zegveld - Ds. Margriet van der Kooi, pastor in het Zuwe Hofpoortziekenhuis, spreekt woensdag over hoop in ons leven. Dit naar aanleiding van haar nieuwste boek 'Het kleine meisje van de hoop'. Alle vrouwen zijn van 09.30 tot 11.30 uur welkom in gasterij de Milandhof. Er is een kinderoppas aanwezig.
Weer een fataal geval op de weg tussen Zegveld en Woerdense Verlaat, Bij sirenes denk je aan de Milandweg."
door Marco Gerling
Groene hart - Het aantal ernstige ongevallen op de Milandweg is allang niet meer op de vingers van een hand te tellen. Deze week ook een 67-jarige motorrijder Noorden op de schier eindeloze lijst met ongevallen op de weg, die sinds halverwege de vorige eeuw in gebruik is. In de afgelopen jaren vonden al tientallen ongevallen plaats op de drukke route, waarvan vijf met dodelijke afloop. Het is om moedeloos van te worden", verzucht Piet Brak, voorzitter van het Zegveldse dorpsplatform. Veelvuldig is de weg al besproken tijdens overleggen van het platform. Maar dé oplossing om de verkeersveiligheid te verbeteren en ernstige ongelukken te voorkomen is daarbij nog niet gevonden. Een vangrail langs de hele weg ziet hij niet zitten. „Dan krijgt de weg helemaal het karakter van een racebaan. En meer beplanting kan afremmend werken maar biedt ook nadelen, zoals meer mogelijke aanrijdingen met het groen.
Verantwoordelijkheid
Mensen die hier rijden moeten hun eigen verantwoordelijkheid nemen", zegt een aanwonende stellig, die veelvuldig hardrijders langs heeft zien komen afgelopen tientallen jaren. „Bij te hard rijden is iedere weg gevaarlijk", stelt zij. Wel noemt ook de bewoonster het 'opvallend' hoeveel dodelijke ongevallen de weg al heeft gekend, Meest opzienbarend aan die ongevallen is dat ze in de meeste gevallen dodelijk zijn door het water langs de weg", constateert een woordvoerder van de gemeente Woerden. Ook de motorrijder uit Noorden belandde gisteren ernstig gewond in het water.
De roep om een vangrail langs de route klinkt daarom. Deze zou kunnen voorkomen dat slachtoffers te water raken. Maar net als het dorpsplatform voelt de gemeente weinig voor een geleiderail langs de hele polderrroute.
Drie jaar geleden pleitte de stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid (SWOV) voor vergelijkbare wegen ervoor dat het onmogelijk wordt om in te halen.
Dit zou kunnen door rijbanen fysiek te scheiden door een verhoging. Dit zou dodelijke ongevallen moeten voorkomen.
Maar bij geen van de fatale ongevallen in de afgelopen jaren was sprake van een inhaalmanoeuvre op de Milandweg, die de SWOV als 'typische' 80 kilometerweg typeert. Dit gaat volgens de organisatie gepaard met 'gebrekkige' markering.
Opvallend is verder dat de weg van nog geen tien kilometer lengte drie verschillende maximumsnelheden kent (50,60 en 80) op diverse weggedeelten. Lastig om te komen tot maatregelen is dat de weg binnen twee politie-eenheden ligt (Midden-Nederland en Den Haag). Ook ligt de weg in twee gemeenten (Woerden en Nieuwkoop) en ook in twee provincies (Utrecht en Zuid-Holland).
In het verleden leidde dit bijvoorbeeld al eens tot ongestrooide stukken weg in de winter, met ongelukken tot gevolg. Maar daarover bestaan inmiddels duidelijke afspraken. Toch klinken ook nog altijd tegenstrijdige geluiden. De politie Midden-Nederland laat weten dat op het Woerdense deel geen meldingen bekend zijn van te hard rijden. En ook de gemeente Nieuwkoop stelt 'de afgelopen jaren' geen meldingen over weggedrag te hebben ontvangen. „Wij hebben dan ook geen snelheidsbeperkende maatregelen voor ogen."
Klagen
Terwijl de gemeente Woerden zegt juist wél bekend te zijn met meldingen over hardrijders. Net zoals vooral omwonenden op het Nieuwkoopse gedeelte van de weg klagen over de snelheid op hun deel van de weg. „Jaarlijks staat politie hier op snelheid te controleren", weet een van de omwonenden.
„Het ongevalsrisico op dit type wegen is hoger", weet een woordvoerder van de SWOV over met name het 80 kilometerdeel van de weg. Juist op dit wegdeel waar 80 kilometer per uur mag worden gereden, vinden op de Milandweg de ongevallen plaats.
„Als ik hier in het dorp sirenes hoor dan denk ik altijd als eerste aan de Milandweg. Helaas is het daar nog steeds vaak raak", besluit Piet Brak van het dorpsplatform bedroefd. „Ieder dodelijke ongeval blijft je bij", voegt de woordvoerder van Woerden toe.
Piet Brak zucht: „We zetten de weg zeker weer op onze agenda om te bespreken." Woerden geeft aan wel met Nieuwkoop in gesprek te willen over de veiligheid op de route. De gemeente Nieuwkoop laat alvast weten het plaatsen van een waarschuwend smileybord 'snel' te gaan bekijken.
ZEGVELD - Ooievaarspaartjes nemen elk voorjaar hun plek in op het ooievaarsstation in hartje Zegveld. Voor hen verandert er niets, trouw als ze zijn als jaarlijks terugkerende stellen. Om hen heen in het dorp dreigt wel het een en ander te veranderen. Want mogelijk verdwijnt het station als 'rustpunt' voor dagtoeristen die wandelend of op de fiets passeren. De voorzieningen (thee, koffie, frisdrank) die sinds de grootschalige renovatie van het station in 2012 aanwezig zijn, kost de door donateurs staande gehouden stichting meer dan het oplevert. „Daarom zijn we in gesprek over dat drukken op ons budget", zegt bestuurslid Jaap Wansinck. Eerst was het volgens hem lokale jeugd die de koffie en thee opdronk. Nu blijven de toeristen weg.
door Terence Garnier
Groene Hart - Uniek is de asbestdumping in de Nieuwkoopse Plassen niet; dit komt ook in andere natuurgebieden voor, blijkt uit een rondvraag.
Behoorlijk teleurgesteld, dat is de beste wijze om het bittere gevoel dat John Pietersen heeft te omschrijven. „Wij kunnen opdraaien voor de kosten", verzucht de boswachter van Natuurmonumenten.
Gisterenochtend ontdekte Pietersen een lading asbestplaten in de Meijegraslanden bij de Nieuwkoopse Plassen. Volgens beheerder Natuurmonumenten is dat stuk natuur 'een uniek natuurgebied waar zeldzame soorten planten en dieren leven'. Volgens de boswachter kunnen de kosten voor het laten verwijderen van het asbestafval behoorlijk in de papieren lopen. „We moeten een firma inschakelen die het komt opruimen, omdat het schadelijk is. Het kost tijd, geld, en is uiteraard heel slecht voor de natuur."
Natuurmonumenten heeft aangifte gedaan en zoekt getuigen van de asbestdump. Het dumpen van asbest in een natuurgebied schaart de politie onder een overtreding van de Wet milieubeheer, waar economische delicten als deze ondervallen. De hoogte van de boete hangt dan af van de hoeveelheid gedumpt afval.
Voorkomen
Pietersen denkt te weten hoe het gebeurd is. „Met een aanhanger hebben ze dit zo in het weiland gestort. Het moet 's nachts gebeurd zijn." Hij gokt dat de hoogte van de kosten die het 'legaal' wegbrengen van afval met zich meebrengen de belangrijkste reden is van deze daad. „Het is langzamerhand een trend aan het worden. Ik kan me ook niet voorstellen dat iemand dit voor zijn lol doet." De boswachter zegt dat Natuurmonumenten geregeld controles uitvoert in de Nieuwkoopse Plassen. „Maar dit is niet te voorkomen."
Soortgelijke praktijken zijn ook de Reeuwijkse Plassen niet vreemd. „Afgelopen winter is er hier een asbestdump gedaan", zegt boswachter Jeroen den Hartog. Hij bewaakt ook het natuurgebied van de Alblasserwaard; het gebied bij Dordrecht is volgens Den Hartog in korte tijd drie keer het toneel geweest van een hennepafvaldump.
Volgens Staatsbosbeheer is drugsafval de gevaarlijkse vorm van afval dumpen in natuurgebieden, omdat het kan leiden tot bodemsanering en verstrekkende ecologische gevolgen kan hebben.
Den Hartog, die ook wel eens een bankstel, tuinafval of een tuinset aantreft in de natuurgebieden, noemt het lozen van afval een kwalijke zaak. „Het gebeurt vrijwel altijd in de avond of in de nacht. Daarom is het eigenlijk niet te voorkomen. We kunnen geen 24 uur per dag toezicht houden, dat gaat gewoon niet."
In de Langeraarsche Plassen is de afgelopen tijd geen asbestafval aangetroffen, zegt Hoogheemraadschap Rijnland, dat het gebied beheert. „Maar wij beheren alleen het water." Het Recreatieschap Vinkeveense Plassen, dat de Vinkeveense Plassen beheert, zegt 'wel eens last van afval te hebben op de eilanden.' Vooral het water is daar het probleem: in september haalden duikers daar onder meer koelkasten, frituurpannen, wc-potten en fietsen van de bodem. Afval in de natuurgebieden is voor Staatsbosbeheer een hot item, zegt Imke Boerma. Staatsbosbeheer schat de totale schoonmaak op ongeveer anderhalf miljoen euro op jaarbasis. „Natuurlijk is het lastig tegen te gaan. We proberen bewustwording te creëren en hopen op veel meer 'heterdaadjes'."
Het Gesprek
Hij is gemakkelijk te benaderen, even aan te schieten onderweg, Henk Oskam, de dorpsconsulent van Zegveld. "Als mensen een bepaalde hulpvraag hebben, analyseer ik dat en bekijk wat er nodig is aan zorg welzijn wonen en zorg Dat kan vrijwillige ondersteuning zijn of professionele hulp."
ZEGVELD - Inwoners van Zegveld en De Meije kunnen een beroep doen op Oskam die nu bijna een jaar bezig is vanuit het burgerinitiatief Zorgcoöperatie Zegveld Zorgt. "Zorgen voor elkaar en voor een vangnet, nabuurschap," zegt voorzitter Hans van Kesteren. Bestuurslid Geertje Bol, een van de initiatiefneemsters vanuit het Dorpsplatform: "We misten sommige directe hulpdiensten voor inwoners. Met de veranderingen in de zorg hadden we de behoefte aan een aanspreekpunt, een schakel tussen inwoners en zorg. We keken eerst goed rond naar initiatieven die ons aanspraken." De zorgcoöperatie in Austerlitz viel direct op. "Het is laagdrempelig en dicht bij de mensen." In nauw overleg met de gemeente werd vorig jaar de Zorgcoöperatie Zegveld Zorgt opgericht met de dorpsconsulent als verbindende schakel. Omdat het een totaal nieuw concept is, werd het een pilot met subsidie voor twee jaar. "In die tijd moet duidelijk worden of het levensvatbaar is," legt Van Kesteren uit.
"We zijn nu bijna op de helft en het lijkt te werken," bevestigt Oskam. "Ik heb al heel wat hulpvragen voorbij zien komen. Er zijn veel vragen en die zijn heel divers. Meer dan ik had verwacht," zegt de man die voorheen in een heel andere branche werkzaam was, maar vorig jaar zijn opleiding maatschappelijk werk afrondde. Dat hij uit het dorp zelf komt is een voordeel, maar kan ook lastig zijn. "Als mensen liever met een andere hulpverlener praten is dat ook goed." De problemen zullen echter niet op straat komen. "Ik heb volledige geheimhoudingsplicht," benadrukt hij. Zo langzamerhand weet hij zijn weg in hulpverlenersland goed te vinden en heeft contacten met de huisarts waar hij spreekuur houdt, de gemeente, veel vrijwilligers- en professionele instanties. Naast het werk van de dorpsconsulent geeft Zegveld Zorgt ook voorlichting via thema-avonden en zet nieuwe projecten op. "Zo zijn we gestart met koffie-ochtenden bij iemand thuis voor mensen die niet zoveel hebben, met een lichte beperking of lichte dementie,"zegt Bol. "We zoeken dan inwoners die zo'n project omarmen en coördineren, zodat het voor en door Zegvelders wordt." De komende thema-avond is op 18 april na de jaarvergadering. En stelt Van Kesteren "Voor maar 20 euro per jaar ben je lid en steun je de coöperatie, maar uiteraard zijn wij er voor iedere Zegvelder. http://zegveldzorgt.nl
ZEGVELD - Ds. Margriet van der Kooi, pastor in het Zuwe Hofpoort Ziekenhuis in Woerden, spreekt woensdag 29 maart over hoop in ons leven. Naar aanleiding van haar nieuwste boek 'Het kleine meisje van de hoop' is dit het thema van de vrouwen/koffie-ochtend in Zegveld. Alle vrouwen zijn welkom in de Milandhof van 9.30 tot 11.30 uur. Kinderoppas, boeken- en sierradentafel is aanwezig. Er is een collecte bij de uitgang.
In het natuurgebied de Meijegraslanden, een uniek natuurgebied waar zeer zeldzame soorten planten en dieren een plekje vinden, is vorige week asbest gedumpt. Boswachter John Pietersen vertelt: "Asbest professioneel laten verwijderen kost geld. Door dit in een natuurgebied te dumpen, wordt de betreffende beheerorganisatie verantwoordelijk voor de schoonmaakkosten. Deze kosten kunnen oplopen tot in de duizenden euro's." De boswachter roept getuigen op zich te melden.
door Ruud F. Witte
De Meije - De campercamping in De Meije kan doorgaan. Bezwaren uit de buurt zijn verworpen. „Maar we geven niet op", zeggen de bewoners strijdbaar.
De protesten uit de buurt zijn niet helemaal verworpen door de bezwaarschriftencommissie van de gemeente Woerden. B en W worden wel op hun vingers getikt, maar het gaat om omschrijvingen rond de motivering waarom de camper-camping van Yvonne van den Heerik aan de Meije 175 er wel mag komen.
Een van de klachten uit de buurt is dat niets is opgenomen over de noodzakelijke sanitaire ruimte voor een kleinschalige camping. Er mogen maximaal 25 campers staan van 15 maart tot 31 oktober.
B en w motiveren dat nu door te zeggen dat de sanitaire ruimte in de bestaande schuur of stal komt. Dat hoeft dus niet apart in de vergunning te worden opgenomen. Als de sanitaire ruimte toch ergens anders komt, zal worden opgetreden, luidt de belofte.
Verkeer
Twaalf omwonenden van de geplande campercamping hebben bezwaar ingediend, maar de bezwaarschriftencommissie heeft de meesten als 'niet ontvankelijk' bestempeld. Ze wonen op te grote afstand. Hun klacht dat ze wel met de verkeershinder worden geconfronteerd, wil er bij de commissie niet in.
Rebecca de Boer, een van de wel erkende bezwaarmakers, is verontwaardigd dat de bewoners van De Meije aan de kant worden geschoven. De buurt blijft tegen de campercamping. „Het open landschappelijke karakter van het gebied wordt aangetast", zegt De Boer.
Wie in de buurt in de zomer buiten zit, wordt geconfronteerd met een woud aan witte campers. „Mijn woongenot wordt ondermijnd. Aan aspecten als verkeer, veiligheid, landschap en uitstraling wordt schromelijk voorbij gegaan." Het duurt nog wel even voor de eerste camper arriveert in De Meije.
De Boer: „Maar zodra het gebeurt, stappen we naar de rechter. We weten dat de rechtbank van Midden-Nederland wél oog heeft voor het open landschap."
En als het nodig is, volgt daarna nog een gang naar de Raad van State van de bewoners. „We geven niet op", laat een vastberaden De Boer weten.
Het botert al een aantal jaren niet tussen De Boer en Van den Heerik. De eerste exploiteert galerie De Blauwe Meije en de bijbehorende bed and breakfast en daar heeft Van den Heerik eerder juridische procedures tegen gevoerd.
Stadsdichter Nienke Gorter stopt per 1 april. De Commissie Stadsdichter Woerden maakt dit bekend, zoals ze zelf stelt, met 'flinke tegenzin'. Ook de dichter zelf is niet blij dat ze dit besluit moet nemen.
WOERDEN/ZEGVELD - Zelf zegt ze daarover: "Helaas heb ik door veranderde werkomstandigheden vanaf heden nog maar weinig vrije tijd. Te weinig om mijn functie als stadsdichter naar eigen tevredenheid uit te kunnen voeren. Om die reden heb ik besloten mijn stadsdichterschap na mijn eerste zittingstermijn van een jaar over te dragen aan een volgende enthousiaste dichter met meer tijd. Al bijna een jaar mag ik mij stadsdichter van Woerden noemen. Wat heb ik met veel plezier gedicht en voorgedragen. Trots aanwakkeren bij inwoners, trots op Woerden, dat was mijn doel. Als vanzelf prees ik Woerden de hemel in met gedichten als 'Woerden-wonderen', 'Woerden' en 'Als ik Woerden was', want wat is er veel waardevols in Woerden te ervaren om over te schrijven. Tot de volgende
stadsdichter aangesteld is, zal ik mijn taken zo goed mogelijk blijven uitvoeren." Hieronder haar nieuwe bijdrage:
Overdracht Stadsdichter
Letter aan letter lijmend
Plakte ik woorden tot zin
Gevend met gevoel
Ontsnapten woorden uit mijn pen
Nu het stadsdichterschap
Onder mijn arm gesloten
Lopend naar station
Voel ik trots, trots overal
Op de plekken, mooie plaatsen
De panden en het plaatje
Van mijn stad, van onze stad
Waar mijn woorden mochten tollen
Genietend deel van zijn
En ik in vele rollen
Spelen mocht en dollen
Met een woordentocht
Die wervelde een jaar en haar
Zet ik nu weer op de trein
Om door te gaan, te geven
Aan een nieuwe eigenaar
Jij mag nu met letters schetsen
Als betekenaar verwoorden
Hoe Woerden wordt beleefd
En ik
Kijk om
En blijf achter
Met een glimlach zonder woorden
Sprakeloos en trots
Nienke Gorter
Nienke Gorter heeft zo'n twintig stadsgedichten gemaakt tijdens haar Stadsdichterschap. Die zijn in de Woerdense Courant gepubliceerd en staan nog altijd op www.cultuurlokaal.nl De Commissie Stadsdichter is intussen op zoek gegaan naar een opvolger voor de vertrekkende dichteres.
Spies & Spijs In het Groene Hart zijn dorpen die zeer spaarzaam of niet bedeeld z restaurants die voor deze rubriek in aanmerking komen. Nieuwveen is bijvoorbeeld dorp. Zegveld was dat tot voor kort ook, maar nu is er Spies & Spijs.
Hans Pfauth
Het concept van Spies & Spijs troffen we nog niet eerder aan in het Groene Hart. Je begint bij de 'verstafel' waar je zelf uit een ruim aantal componenten het voorgerecht kunt samenstellen. Daarna wacht je tot de passadore, wat zoveel betekent als vleesserveerder, langskomt met een grillspies. Als de vleessoort je aanspreekt, snijdt hij een stukje af en met een tangetje deponeer je het op je bord. Tot slot brengt de bediening je naar de vitrine met een eveneens ruime keuze aan nagerechten.
Onbeperkt
De gasten kunnen onbeperkt eten van al het gebodene. Een tijdslimiet ontbreekt. Dit alles, inclusief maar liefst vier drankjes van het 'Hollands pakket' - ruwweg fris, bier en wijn -kost doordeweeks €32,50 per persoon. Maar omdat we nog net in februari op bezoek zijn, profiteren we van de maandkorting van 3 euro. Hoewel buiten de storm met code oranje tegen de ramen bonkt, zit de grote zaak in dit kleine dorp deze doordeweekse avond bijna vol. Senioren zijn bepaald niet ondervertegenwoordigd.
Volgens de website ontbreekt een menukaart, maar aan tafel ontwaren we toch een exemplaar met de spies-soorten. Van het rund zijn er het staartstuk en de bavette, van het varken de worstjes, de haas en de spareribs. Het lam levert de bout en de kip draagt de dij bij. Op bestelling is een vegetarische spies voorhanden.
Maar eerst zetten we koers naar de verstafel. Een lijst meldt 39 keuzes, van gekookt ei tot cassavechips, van kidneybonen tot tonijn en van ansjovisfilets tot gemarineerde komkommer. Verder liggen er een stuk of acht kazen, zeven salades en vier vleeswaren.
We beladen twee bordjes met onder meer rode bietensalade, garnalencocktail, couscoussalade, Coppa di Parma en tonijn, die uit blik blijkt te komen. Het is overwegend goed en simpel eten. De kok kun je er niet echt op beoordelen. De presentatie heeft een nadeel. Boven de uitge¬stalde waren blaast de noodzakelijke koeling waardoor alles aan de te
koude kant is. Op tafel liggen twee fiches met een rode zijde en het opschrift 'Nu FF niet' en een groene kant met 'Ja ik wil'.
Omdat we toe zijn aan de spiesen gaan de fiches op groen. Na korte tijd arriveert de passadore met lamsbout en even later met een braadstuk uit de nek van het varken. Het vlees is in beide gevallen mals, het lam is iets te zout. De opvallend vriendelijke bediening zet een enorme emmer patat op tafel. Voor de andere bijgerechte mag je naar het buffet.
Kipgehaktbal
In ongeveer een uur tijd komen een stuk of tien spiesen langs. De drie met worstjes laten we passeren, de redelijke kipgehaktbal met gegrilde groenten niet. De bestelde vegetarische spies laat langer op zich wachten. Die is flink en bestaat uit zoute sojavleesballetjes, courgette en paprika. De op de menukaart beloofde bavettespies zien we de hele avond niet. Van het dessertbuffet kiezen we de goede bavarois van sinaasappel-Grand Marnier en de zoete van boerenjongens die ook wat droge cake bevat.
GYM
Het restaurant is gevestigd in een voormalige zaal voor feesten en partijen in het gemeenschapscomplex De Milandhof. Volgens een serveerster maakt de winst van het restaurant er het behoud van andere activiteiten, zoals de bejaardengym, mogelijk. Je eet hier dus kennelijk voor het goede doel. De inrichting is eigentijds, onder meer dankzij de gloeidraadlampen. Alleen het plafond van grijze vezelplaten valt uit de toon. En de bloemen in het vaasje zijn kunst, hoewel ze wel in het water staan.
Door Winny van Rij
Het eerste Rondje Zegveld vindt zaterdag 1 april plaats, een nieuwe run in het Groene Hart. Bart Bremmer en Hilda Brak organiseren dit om aandacht te vragen voor Compassion, het goede doel waarvoor Bremmer de muskathlon, een marathon, gaat lopen in Oeganda.
ZEGVELD - Bremmer stuitte op het initiatief van Stichting de 4e Musketier, een christelijke organisatie voor mannen die karakterweekenden, events en marathons organiseert, de zogenaamde muskathlons. "Op dezelfde dag vindt in vijf landen de muskathlon plaats waarbij je kunt hardlopen, mountainbiken of hiken." Aan iedere muskathlon hangt een goed doel. "Ik doe de muskathlon in Oeganda voor Compassion, een christelijke organisatie die opkomt voor kansarme kinderen in ontwikkelingslanden. Ik wil 10.000 euro ophalen en dacht al gauw aan een hardloopwedstrijd," zegt Bremmer die in de Coop waarvan hij met zijn vader eigenaar is en De Bruijn Adviesgroep al snel twee sponsors vond.
Leuke route
Zijn tante Hilda Brak werkt bij genoemde adviesgroep en hoorde van de plannen. "Ik train zelf bij Clytoneus en het leek me goed hulp aan te bieden want er komt heel wat kijken bij de organisatie van zo'n evenement. Hekken, lint, pakketten met startnummers, elektronische tijdwaarneming en bijbehorende chips, verkeersregelaars." Dat worden waarschijnlijk personen uit het dorp zelf. "Je hebt wel mensen nodig die er staan, die gezag uitstralen." Samen met nog vele andere vrijwilligers zijn Brak en Bremmer druk bezig Rondje Zegveld voor te bereiden. "Het is een leuke route," zegt Brak die het rondje zelf al even heeft geprobeerd. "Afwisselend, niet teveel rechte stukken, door de polder en het dorp." Het begin- en eindpunt is bij de Milandhof. "Hier kan iedereen zich inschrijven," vervolgt Bremmer. De prijs is laag gehouden om zoveel mogelijk mensen aan te trekken. Kinderen zijn gratis, meedoen aan de 5 km kost € 3,- en de 10 km € 5,-. "ledereen kan zich tot een kwartier voor de start aanmelden, maar vooraf inschrijven kan al via de website."
De kinderen starten om 13.30 uur en rennen 1,5 km alleen door het dorp, de 5 km-lopers starten om 14.00 uur en de 10 km-lopers vanaf 14.10 uur. Zelf zijn ze waarschijnlijk te druk om die dag mee te rennen, maar Bremmer traint flink, nu drie keer per week, maar dat zal straks meer en langer worden. "Ik deed al de halve marathon met de Linschotenloop, dus dit moet ook lukken."
Sloppenwijk
De muskathlon waaraan lokale mensen meedoen van 12 tot 19 mei. "We bezoeken ook een sloppenwijk, een schooltje en een kerk." Misschien kan hij daar ook zijn sponsorkindje ontmoeten. Meer informatie op: www.rondjezegveld.nl
door Bran Remie
Elly van Hanswijk (56) nam samen met haar man het verwaarloosde pand over dat nu eetcafé De Halve Maan is. Omdat haar man een marktkraambouwbedrijf runt, moest ze het alleen doen. Na de twee zware jaren en een verbouwing loopt de zaak nu. De Halve Maan heeft een een biljartruimte: ,„De plaatselijke biljartclub hoeft nu niet meer naar Nieuwkoop toe."
Wat is uw favoriete plek in De Meije?
„Mijn eetcafé De Halve Maan, dat nu vijf jaar bestaat. Ik woon sinds de verbouwing twee jaar geleden boven het eetcafé."
Wat is uw ergernis?
„Niet echt een ergenis, maar een bittere noodzaak is het vrachtverkeer dat door ons lintdorp rijdt naar Woerden. Ik snap als geen ander dat bedrijven producten nodig hebben. Ik verkoop allerlei streekproducten, dus bij mij laden ze ook uit. Toch heb ik gemerkt dat het verkeer drukker is geworden. Je kan een bredere weg willen, maar er is geen ruimte voor wegverbreding."
Wie in De Meije inspireert u?
„In De Meije leeft heel erg het verhaal 'met elkaar, door elkaar en voor elkaar'. Ik merk dat mijn gasten uit De Meije het mij gunnen om dit bedrijf te kunnen runnen en met regelmaat De Halve Maan bezoeken. Dat voelt als een warm deken. We kochten het pand toen de electriciteitskabels door punaises aan de muur hingen en wisten dat we het moesten verbouwen. Dat kostte geld. De eerste twee jaar waren moeilijk. Nu bezoeken toeristen en dorpgenoten ons met regelmaat."
Als u de baas van De Meije was, dan?
„Ik zou De Meije laten zoals het is. Wel zou ik - om te zorgen dat De Meije blijft zoals het is willen dat jonge mensen de kans krijgen om hier woningen te kopen. Ik ben bang voor de vergrijzing. De jeugd maakt weinig kans omdat het een gebied voor de rijkere klasse is. De weinig kinderen die hier wonen, moeten nu naar Nieuwkoop of Woerden naar school."
Waarvan wordt u blij en gelukkig?
„De omgeving. De natuur hier is in alle vier seizoenen prachtig. Ik durf te stellen dat wij het mooiste kerstplaatje van Nederland hebben. De oude watertoren Pietje Potlood prijkt prachtig in een een sneeuwlandschap. In de zomer kun je heerlijk wandelen door het watergebied en lange tochten maken door de polder."