De Utrechtse studente Marit Snepvangers heeft een documentaire gemaakt over het wel en wee van de fanfareorkesten in en rond haar geboorteplaats Woerden. In het laatste jaar van haar studie aan de Hogeschool voor Kunsten Utrecht liep ze stage bij Cultuurplatform Woerden. Vooral de hechte onderlinge band van de fanfareleden heeft haar positief verrast.
Rik Sneijder
Woerden - De 23-jarige Utrechtse studente Marit Snepvangers volgde het Woerdense fanfareleven en -leed met haar camera en brengt een hechte familie in beeld.
Dit leven bij de harmonie of de fanfare is veel mooier en indrukwekkender dan ik had durven hopen”, zegt de student aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, Marit Snepvangers. Zij zit in het laatste jaar van haar opleiding en heeft afgelopen vier maanden stage gelopen bij Stichting Cultuurplatform Woerden.
De 23-jarige is geboren en getogen in de stad. Van een wereld vol fanfare- en harmoniemuziek kon zij zich tot vier maanden geleden absoluut geen voorstelling maken. Die wereld bestond vroeger en als het nog zou bestaan, zijn de bewoners van deze muzikale wereld minimaal vier keer ouder dan zij zelf.
Marit wilde een maatschappelijk en cultureel georiënteerde stage lopen. Dat trekt haar aan en daar wil zij ook na haar studie mee verder. Na een belletje met Esther Didden, voorzitter van het Cultuurplatform, was het snel geregeld. Een docufilm over het fanfareleven in Woerden. Dat gaat het worden. Fanfareorkesten hebben veel moeite om overeind te blijven en zoeken stuk voor stuk nieuwe leden.
„Mijn beeld van deze wereld is totaal veranderd. Het is een heel waardevolle stage geweest. Het leven in een fanfarewereld is veel meer dan muziek maken alleen. Het is een echt hechte community en die bestaan nauwelijks meer. Ik zou willen dat er meer aandacht voor de fanfare en de harmonie komt”, vertelt de jonge filmmaker.
Wat Marit Snepvangers meteen opviel bij het maken van de 20 minuten durende documentaire was de enorme inzet die leden van de muziekverenigingen voor hun orkest hebben en vooral ook hoeveel zij voor elkaar over hebben. Het is een hechte familie, vertelt zij. De student volgde vier muzikanten van Harmonie de Vriendschap in Woerden, fanfare Kunst na Arbeid in Zegveld en uit Kamerik het fanfareorkest Nieuw Leven.
Hij was nog net niet de vader die zijn kinderen alleen op zondag tijdens het avondeten zag. Maar Job van Meijeren had wel het gevoel dat het combineren van al zijn bezigheden steeds lastiger werd. De knoop doorhakken was lastig, maar onvermijdelijk, legt hij thuis in zijn woning in Zegveld uit: hij stopte als lid van de Woerdense gemeenteraad.
Frappant is dat Van Meijeren eerder altijd heeft gezegd: ‘Dit overkomt mij niet. Ik maak mijn periode in de gemeenteraad af.’ Wakker gelegen van het besluit heeft hij niet. Het voelt ook niet als kiezersbedrog, meent hij. „Mijn kiezers hebben al die jaren waar voor hun geld gekregen.”
Achteraf vraagt de Zegvelder zich wel wel eens verwonderd af hoe hij het al die jaren heeft volgehouden. Het leven als volksvertegenwoordiger in combinatie met een vier-daagse baan en een gezin met drie kinderen (2,4 en 6 jaar) is zwaar. „Het is zwaar omdat je in verschillende werelden moet leven”, legt Van Meijeren uit. „Je moet jezelf managen en het werk houdt nooit op. Ik was overal raadslid. Ik kan dat werk ook alleen maar voor honderd procent doen. Niet half. Ik wil wat voor mensen betekenen.”
De drukke politieke agenda betekende in de praktijk: vele avonden weg en ook op de vrije vrijdag was Van Meijeren in zijn functie van volksvertegenwoordiger veelvuldig op pad. „Ik probeerde wel vaak bij het avondeten te zijn. Ik heb uitgerekend dat ik het afgelopen jaar 125 avonden ben weggeweest.” Wat hem uiteindelijk heeft getriggerd is het besef dat hij, eenmaal thuis, merkte dat hij er met zijn hoofd niet bij was, er niet voor de kinderen was. Hoe vaak kreeg hij niet de opmerking 'Pap, moet je vanavond weer weg?’ naar zijn hoofd geslingerd.
Het besluit om het raadswerk na twaalf jaar, waarvan de laatste vier jaar als fractie-voorzitter, neer te leggen, leverde hem honderden positieve reacties op sociale media op. Veel van die berichten kwamen van collega’s die net als hij worstelen met het zogeheten dertigers-dilemma. „Al deze reacties hebben mij goed gedaan.”
De bijval uit de hoek van collega-raadsleden is niet verrassend, gezien de resultaten van een onderzoek van de Nederlandse Vereniging voor Raadsleden uit november 2021. Nog voor de verkiezingen in maart 2022 liet toen zeker 20 procent van de ondervraagde raadsleden weten er al zeker van te zijn binnen afzienbare tijd te zullen stoppen met het raadswerk. De belangrijkste reden: de hoeveelheid tijd die ze hieraan moeten besteden. Stoppende raadsleden willen vooral hun (vrije) tijd liever gaan besteden aan andere hobby’s of aan de familie.
Eerst af kicken
Ook Job van Meijeren heeft gemerkt dat het werk als gemeenteraadslid de afgelopen jaren intenser is geworden. „De lokale overheid heeft van het Rijk meer taken gekregen en de politiek is tegenwoordig meer versplinterd. Er zijn meer fracties gekomen. Een van de gevolgen is dat je uitgebreidere gesprekken voert. Dat is op zich mooi allemaal, maar het vraagt wel veel van de raadsleden.”
Privé mag hij de lokale politiek de rug toe keren, via zijn werk blijft hij nog wel verbonden met het werk van de gemeenteraad. Het voormalige CDA-raadslid werkt sinds anderhalf jaar bij een bedrijf dat gemeenten adviseert over participatie en samenwerking tussen partijen in de raad. In Woerden gaat hij voorlopig even niets doen. „De mensen gaan me niet zien. Ik ga eerst afkicken.” Voor zijn eigen dorp Zegveld blijft Van Meijeren zich wel inzetten. En hij wordt iets meer papa.
Door Bas Oude Ophuis & Jan Uittenbroek
Met onze kaartjes vol geloofs- en levensvragen op zak gaan we in gesprek met medeparochianen voor een Openhartig gesprek. Voor het eerste gesprek van 2023 reden we naar de Onze Lieve Vrouw Geboortekerk van De Meije voor onze ontmoeting met Mike Voorend (28).
Het is in alle eerlijkheid een weinig uitnodigende bewolkte avond. Net buiten Zegveld doet de harde wind zijn best om onze auto's uit balans te brengen, zo niet van de weg te blazen. Gerafelde en door de elementen half opgegeten omgekeerde vlaggen verraden dat het hier vaker kan spoken. De weg lijkt in de duisternis nergens naar toe te leiden. Eenmaal op locatie oogt het dorp verlaten. Een grindpad brengt ons naar een parkeerplaats aan de achterzijde van de kerk, alwaar Maria vanuit de nabijgelegen grot een oogje in het zeil houdt. Als de jaarwisseling niet net had plaatsgevonden doet weinig in de pastorie vermoeden dat de 21ste eeuw alweer ruim twee decennia een feit is. Men is in afwachting van een verbouwing. Een naoorlogse topografische wandkaart over katholiek Nederland van A.H. van Luyn siert een van de gepleisterde wanden. Een korte rondleiding door het knusse kerkje verraadt dat ook hier de tweede beeldenstorm zijn tol heeft geëist. Desondanks heeft het een bepaalde eigenheid behouden. Even later wordt voor de gelegenheid de thermostaat in de huiskamer wat hoger gedraaid. In een eveneens gedateerd interieur reflecteren we met Mike vooral op ons geloof in het hier en nu.
Mike steekt meteen van wal en noemt als een van zijn eigenschappen dat hij graag met iedereen in gesprek gaat en ook vaak een uitgesproken mening heeft. Dan weten we dat vast. "Mensen weten wat ze aan mij hebben, of dat nu in de kerk is of bij de voetbalclub." Mike groeide op in Zegveld waar hij nu ook woont met zijn vrouw Bernadette. Zij trouwden vorig jaar in de kerk van De Meije en maakten onlangs een huwelijksreis naar Nieuw-Zeeland en Australië. Mike volgde zijn studie bestuurskunde in Leiden en Rotterdam en werkt nu bij de Sociale Verzekeringsbank in Amstelveen. Hij kwam als kind graag en vaak op de boerderij van zijn oom, die ervaring komt nog vaak terug in het gesprek. Op de basisschool werd hij wel eens gepest omdat hij als enige in de klas katholiek was en hij was voor Feyenoord... Dat leverde soms opmerkingen op, maar Mike leerde daardoor wel voor zichzelf opkomen. Ook zijn studietijd in Amerika is belangrijk geweest voor hem. "Ik leerde daar openlijk te praten over het geloof en zag hoe kerken en gelovigen daar gemakkelijker dan hier naar buiten treden." Door de ziekte van zijn vader ging hij op jonge leeftijd nadenken over leven en dood en kreeg hij ook het besef om, in het hier en nu, van het leven te mogen genieten. Mike heeft een broer, die soms meegaat naar de kerk.
Wat doe je concreet in en voor de kerk?
"Ik ben voorzitter van de pastoraatsgroep. Vanuit de pastoraatsgroep zijn wij de schakel tussen onze locatie en de pastores en gaan we in die hoedanigheid achter zaken en vragen aan. Verder ben ik betrokken bij de kort-en-krachtig vieringen hier. En ik heb meegewerkt aan oecumenische vieringen en diverse activiteiten voor jongeren. Ik zie mezelf niet als een vroom persoon hoor, ik ga niet naar de kerk omdat ik alles weet, maar om iets te leren."
Wat vind je van de Nederlandse kerksituatie?
"De kerk loopt vaak achter het tijdsbeeld aan, zeker voor wat betreft jongeren. De kerk moet zich altijd blijven ontwikkelen, signalen sneller oppakken, veel meer naar buiten treden en het soms anders aanpakken. Zoals wij nu bijvoorbeeld in De Meije doen met de kort-en-krachtig vieringen op vrijdagavond. Ook heb ik voorgesteld mededelingenborden te plaatsen bij de kerken, dat zag ik ook in Amerika."
Hoe is het idee ontstaan van deze kort-en-krachtig vieringen?
"Als jongeren vormsel gedaan hebben is het vaak moeilijk om hen bij de kerk te blijven betrekken. Samen met pastor Janneke hebben we dit concept bedacht. We bidden, er is muziek, een korte overdenking en na afloop is er ruimte voor ontmoeting en gezelligheid. Ik vind dat dit ook wel eens op een zondagmorgen zou passen in plaats van eucharistie. Wees soms dwars is mijn uitgangspunt. Misschien kan het ooit."
Er is dan geen eucharistie, vind je deze viering nog wel katholiek?
"Ik vind deze vieringen heel goed passen naast de traditionele zondagmorgenvieringen. En ja ik vind deze vrijdagavondviering zeker ook katholiek. Ik heb het spirituele van de katholieke viering nodig, vind het noodzakelijk. In Amerika ben ik ook katholiek gebleven, de kerkgenootschappen daar waren voor mij te rationeel. Je moet het geloof niet kapot willen redeneren."
Heb je levenslessen meegekregen van huis?
"Jazeker, dat is 'voor de ander klaar staan'. Zonder tegenprestatie te verlangen. Ik herinner dat ik als kind wel eens een centje kreeg voor een klusje. Van mijn vader moest ik dat dan teruggeven. Nu snap ik dat heel goed. Als iemand iets nodig heeft moet je er zijn. Het voelt voor mij beter om te helpen dan geholpen te worden. Ik doe dat in de kerk, maar ook bij mijn voetbalclub Siveo. Ik zag en zie dit mijn ouders ook doen. Ik ben ze heel erg dankbaar voor hun enorme liefde en al deze wijze lessen."
Wie of wat inspireert jou?
"Mijn vrouw Bernadette. Zij is een baken van rust en bezinning voor mij. In mijn vorige werk heerste een grote angstcultuur, zij helpt mij dan enorm om daarmee om te gaan. Bernadette is niet gelovig opgevoed, maar zij respecteert en ondersteunt wat ik doe in deze parochie. We zijn vorig jaar in deze kerk getrouwd. Iedereen vond de viering prachtig en voelde zich welkom hier. Ook voor mijn schoonouders die weinig met het geloof hebben was dit erg speciaal. Daarnaast inspireert muziek mij enorm, net als bij mijn vader en broer. Tot verveling van onze omgeving toe kunnen wij daar urenlang over praten. Zelf speel ik ook (een beetje) gitaar. Ik luister wat oudere muziek uit de jaren 70 zoals de Eagles, maar voornamelijk de grote countrysterren van nu, zoals Morgan Wallen, Brett Eldredge en Midland. Muziek is emotie en dat spreekt elke dag tot mijn verbeelding."
Welk boek heb je het laatst gelezen?
"Dat zal jullie in dit gesprek misschien verbazen: het boek over Johan Derksen. Ik las het op vakantie. Hij geeft uitgesproken zijn mening over van alles. Ik benijd zijn openheid. Dat heb ik ook graag. Het wordt wel vaak banaal en ik noem het dan maar 'kantinepraat', maar hij geeft ook wel de mening van het volk. Verder las ik in een ander boek de uitspraak 'toen pissen plassen werd is het gezeik begonnen'. Daar moet ik erg om lachen en er zit wel een kern van waarheid in. Een beetje minder moeilijk doen lijkt me wel goed."
Hoe zie je de toekomst?
"Door de Bijbel heb ik hoop. In de Bijbel lees ik een tijdlijn die voor mij klopt en actueel is. En wie goed doet, goed ontmoet. En gelukkig zie ik genoeg goedheid om me heen. Ik denk wel dat de emotionele welvaart sterk is afgenomen door de jaren heen, vooral voor jongeren. De sociale media hebben daar een grote invloed op, daar ben ik dan ook min of meer mee gestopt. En in de waan van deze tijd en alle verschillen die we constant benoemen belichten we te veel elkaars negatieve dingen. Soms ben ik pessimistisch over de toekomst, maar uiteindelijk is de Bijbel mijn kompas."
Wat maakt jou in 2023 happy?
"Als iedereen gezond en gelukkig is. Ik denk graag terug aan de tijd dat ik als jochie bij mijn oom op de boerderij was. Dat wil ik later ook, een eigen stukje land met wat dieren waar ik me vrij kan voelen, onafhankelijk kan zijn, een beetje meer los van autoriteit..."
Vind je jouw kerk een plek waar kinderen en jongeren zich thuis kunnen voelen?
"Jazeker, hier kun je je thuis voelen. Jongeren hebben het vaak lastig in deze tijd. Er zijn zoveel invloeden. Ik heb eigenlijk medelijden met deze generatie. Er is veel eenzaamheid en jongeren hebben vaak een negatief zelfbeeld. Het leven is complex. De kerk geeft je een kompas mee. Juist in deze tijd kan de kerk een baken zijn voor jongeren. De kerk mag in deze tijd best een duidelijkere stem hebben en durf hebben om van zich te laten horen, ongeacht of je door sommige media wordt neergesabeld. Dat doen sommige media evenwel, ook als je niks zegt. Dus wat maakt het uit. Nu geldt: onbekend maakt onbemind. Daar moeten we als kerk, jij, ik en alle parochianen verandering in brengen en waar nodig mandaat voor krijgen van de kerk."
Bedankt Mike voor je Openhartigheid.
Wilt u zelf iemand voordragen voor deze rubriek mail dat dan naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
Tot de volgende keer!
De Meije - De bezwaren die boeren hadden tegen de plannen om landbouwgrond aan de zuidkant van riviertje de Meije om te zetten in natuur, zijn afgewezen. Volgens de gemeente Woerden worden in de plannen geen extra beperkingen opgelegd aan omliggende veehouderijen in Zegveld.
Dat schrijven burgemeester en wethouders in een brief aan de gemeenteraad. Tegen de plannen voor de zogeheten ‘Schraallanden langs de Meije’, met een oppervlakte van 23 hectare, kwamen elf bezwaren/ziens wijzen binnen. Het college heeft deze allemaal verworpen. Het gebied maakt deel uit van het Natura 2000-gebied de Nieuwkoopse Plassen en de Haeck. Dit ligt voor het grootste deel in Zuid-Holland. Een klein deel (‘Schraallanden langs de Meije’) ligt ten zuidoosten van rivier de Meije in de provincie Utrecht. Het betreft een kwetsbaar natuurgebied, dat al in handen is van Staatsbosbeheer.
De bedoeling is om in het gebied een buffer-/overgangszone tussen de ‘Schraallanden langs de Meije’ en het omliggende agrarische gebied aan te leggen. Daarvoor moet het waterpeil omhoog, moet er schoon water komen en moeten buffers worden aangelegd om dat water vast te houden. Dit is nodig, aldus gemeente en provincie, omdat het bestaande natuurgebied langs de Meije te maken heeft gehad met verdroging en verzuring.
Meer biodiversiteit
Van veehouders die aan dit gebied grenzen, wordt verwacht dat ze hun bedrijf extensiveren voor meer biodiversiteit. Dat betekent dat ze meer grond gaan gebruiken voor hetzelfde aantal vee. Als de plannen voor een nieuwe natuurbuffer doorgaan, is dat niet mogelijk, vrezen ze. Onterecht, aldus gemeente en provincie.
- René Cazander
ZEGVELD - Het Veenweiden Innovatiecentrum (VIC), ofwel de proefboerderij in Zegveld, is gestart met de ontwikkeling van een Veenweideninnovatiecentrum in de Friese Veenweiden. Een grote stap voor een initiatief dat oorspronkelijk voor de Westelijke veenweiden is opgezet. De activiteiten van het VIC bleven de afgelopen jaren niet onopgemerkt in arrdere provincies en zorgden voor spin-off effecten, zoals klei in veen in Noord-Nederland. Sinds enkele jaren neemt provincie Friesland deel aan programma's van VIC Zegveld. Dat heeft geresulteerd in de vraag om aan de slag te gaan met de ontwikkeling van Stichting VIC Fryslên. Hoe een en ander vorm gaat krijgen, zal de komende tijd in samenspraak met regionale partners duidelijk worden.
MEIJE - Volgens het bestuur van Nieuwkoopse coöperatie Boeren met Perspectief heeft de provincie Zuid-Holland aangeven dat er vrijwel geen stikstof meer mag worden uitgestoten rond het Natura 2000-gebied Nieuwkoopse Plassen & De Haeck.
Dat zou het einde van de veehouderij in de Meije-graslanden kunnen betekenen. Deze informatie zorgde afgelopen week voor veel onzekerheid rond een bijeenkomst met de provincie. Volgens belangenorganisatie LTO Noord is het plan om vrijwel geen stikstof meer uit te stoten in alle haast via een spoedbijeenkomst aan de boeren in het gebied medegedeeld. Vervolgens heeft de provincie een bijeenkomst belegd voor alle driehonderd boeren in het gebied rond de Nieuwkoopse Plassen. De provincie heeft deze bijeenkomst last-minute afgelast vanwege alle hoogoplopende emoties, maar niet alle genodigden waren op tijd van de afgelasting op de hoogte.
DICHTE DEUR
LTO Noord is ontevreden over het plan en is teleurgesteld in de manier van communiceren. "Eerst krijgen veehouders op een haastig belegde bijeenkomst te horen dat hun toekomst verdwijnt. Vervolgens wordt er een grotere bijeenkomst belegd en staan bijna tweehonderd boeren voor een letterlijk dichte deur," zegt Arie Verborst, voorzitter LTO Noord Zuid-Holland. De provincie reageert: "Wij hebben getracht om via een persbericht en de (sociale) media zoveel mogelijk bekendheid te geven aan het uitstellen van de bijeenkomst, maar dat is helaas niet bij iedereen gelukt. Wij bieden daarvoor onze excuses aan."
ONVERSTANDIG
Bij de Nieuwkoopse Plassen loopt momenteel een gebiedsproces. Hierin werken alle betrokkenen in het gebied samen aan een oplossing. LTO Noord heeft de onvrede en teleurstelling kenbaar gemaakt bij de provincie. Die wil na alle commotie even een pas op de plaats maken.
ZEGVELD - Na maanden van voorbereidingen start op maandag 20 februari het werk aan de Meijekade in de gemeente Woerden. In opdracht van hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden begint de aannemer met het plaatsen van stalen damwanden langs de kade. Dat gebeurt met een kraan vanaf de weg. Om het werk secuur en veilig uit te voeren is de Meije op de plek van de werkzaamheden afgesloten voor al het verkeer. Er geldt een omleidingsroute die met borden is aangegeven. Op verzoek van de bewoners langs de Meije is er een uitzondering gemaakt voor scholieren: zij kunnen op schooltijden langs het werk fietsen. Dit gebeurt onder begeleiding van een medewerker van de aannemer.
Bereikbaar
De woningen en bedrijven langs de Meije blijven tijdens de werkzaamheden bereikbaar vanaf één kant (Middenweg of Bosweg). In de weekenden is de Meije open voor al het verkeer.
Het plaatsen van de damwand op het deel Oude Meije - Meije duurt tot eind mei. Vanaf 17 april start de aannemer ook met werkzaamheden aan de Meije tussen de Middenweg en de Hazekade. Hier komt een nieuwe beschoeiing en beplanting. Tevens wordt de weg geasfalteerd en krijgen de inritten van de bewoners een aansluiting op de nieuwe weg. Ook die werkzaamheden zijn eind mei klaar. Daarna zijn de andere gedeeltes aan de beurt. Het hele project is naar verwachting eind oktober klaar.
De kade langs de Meije beschermt het gebied tegen overstromingen. De kade is veilig, maar voldoet niet meer aan de strenge norm voor dijken en kades. Daarom gaat het waterschap de kade verbeteren.
René Cazander
De Meije - Veehouders in De Meije zijn laaiend. Waar ze al jaren bang voor zijn, wordt realiteit. Hun bedrijven moeten definitief wijken voor natuur. „Het was toch wel echt schrikken toen ik het hoorde.”
De getroffen boeren hebben hun bedrijf of hun vee staan in de zogeheten Meije-graslanden, een weidegebied aan de zuidkant van de Nieuwkoopse Plassen en gelegen aan de Meije. De provincie Zuid-Holland wil hier de uitstoot van stikstof voor 2030 terugbrengen naar nul. Dat betekent dat de acht veehouders die daar hun bedrijf en koeien hebben lopen en de vier boeren die in het gebied vee hebben staan, weg moeten. Zij worden uitgekocht.
De gedupeerden kregen het slechte nieuws maandagmiddag op een op stel en sprong belegde bijeenkomst in het gemeentehuis van Nieuwveen van de gedeputeerde Meindert Stolk (CDA) van de provincie Zuid-Holland te horen. „We kregen afgelopen donderdag een mailtje. Dit is de manier waarop ze met boeren omgaan”, klinkt het venijnig uit de mond van Richard Vergeer (30). Hij is een van de gedupeerde veehouders.
Boos weggelopen
Op de bijeenkomst in Nieuwveen liepen de gemoederen heel hoog op. Zelfs zo hoog, dat twee boeren boos zijn weggelopen, vertelt Vergeer. Hij wil samen met zijn broer Paul (24) het bedrijf van zijn vader (36 hectares en honderd koeien) en waar hij ook geboren is, overnemen. Dat zit er niet meer in. „Ik ben de vierde generatie. Al sinds 2019 weten we dat we in de gevarenzone zitten. Toch is het wel echt schrikken als je het hoort. Het verbaasde me ook, want twee weken geleden kregen we nog te horen dat het zo goed gaat met de Nieuwkoopse Plassen. Waarom moeten wij dan weg, vraag ik mij af?”
Die prangende vraag heeft ook Sjaak Voorend, die de belangen van de boeren behartigt. „Op 1 februari kregen we een rapport van de provincie dat het de goede kant op gaat met de natuur in Nieuwkoop. Waarom dan nu ineens de boeren snel uit het gebied jagen? In april weten we pas wie de piekbelasters zijn. En dan gaat de provincie Zuid-Holland hier nu al op vooruit lopen? Terwijl andere provincies juist voor het platteland opkomen. De gedeputeerde had geen goede argumenten waarom nu alle boeren weg moeten.”
Afgelast
Gisteravond stond in De Boerinn in Kamerik een avond gepland om een kleine driehonderd boeren in het gebied rond de Nieuwkoopse Plassen bij te praten. Deze bijeenkomst, georganiseerd door de pro-vincies Zuid-Holland en Utrecht, is op het laatste moment afgelast.
Niet alle boeren waren hiervan op de hoogte, met als gevolg dat gisteravond 150 van hen boos en tevergeefs naar Kamerik waren afgereisd. Volgens een officieel persbericht van de provincie Zuid-Holland was de avond afgelast omdat tijdens de sessie afgelopen maandag in Nieuwveen ’zorgen zijn geuit en veel vragen zijn gesteld. Onder andere over de mogelijke schadeloosstelling voor de betrokkenen. De provincie kan op dit moment nog niet alle vragen beantwoorden.’
In hetzelfde persbericht laat de provincie Zuid-Holland weten het te ‘betreuren dat het gesprek heeft geleid tot onrust.’ De provincie wil ‘met de agrarische ondernemers in het Natura 2000-gebied graag het gesprek hervatten en gezamenlijk zoeken naar oplossingen.’
Voorend vermoedt dat er een hele andere reden is voor de annulering: „De gedeputeerde is door zijn eigen CDA-achterban teruggefloten. Omdat de provincie zomaar zonder argumenten de eis van o-emissie heeft neergelegd en voor 1 maart al een definitief besluit wil nemen. Zo ga je niet zorgvuldig om met de betrokkenen in het gebied en jaag je de mensen tegen je in het harnas.”
Voor de gemeente Nieuwkoop is het besluit van de provincie eveneens een verrassing. „Wat ons betreft zijn de plannen rigoureus en kwam dit onverwacht. Gelukkig betreft het nog geen definitief besluit. En we zijn blij dat Gedeputeerde Staten even pas op de plaats maakt”, reageert wethouder Ines de Ridder.
Impact
De plannen van Gedeputeerde Staten hebben een enorme impact op een aantal boeren in het Natura2000-gebied in de regio, meent ze. „Wat we horen van de betrokken boeren is dat ze juist een zorgvuldig proces willen en geen bom in dit proces zoals dat maandag gebeurd is. Wij sluiten ons hierbij aan. Er loopt een zorgvuldig proces met alle partijen. Rigoureuze onomkeerbare besluiten die dat doorkruisen, zijn wat ons betreft niet gewenst.”
De wethouder vindt het belangrijk dat de gesprekken worden hervat en samen wordt gezocht naar oplossingen. „Wij zien veel boeren die innovatief en oplossingsgericht willen meedenken. Deze energie zien wij als een kracht en roepen de provincie dan ook op deze plannen serieus te onderzoeken.”
Rob van Hoogdalem (68) gaat vanaf 6 mei met een antieke trekker en een huisje langs alle 342 gemeenten in Nederland kaas rondbrengen. De tocht moet vijf maanden gaan duren. De Zegvelder wil hiermee geld en naamsbekendheid ophalen voor de inloophuizen Leven met kanker.
Met een trekker en een huisje van zo’n drie bij twee meter gaat Rob van Hoogdalem over een aantal maanden op pad. Het wagentje is gemaakt door een jongen die een hersenbloeding heeft gehad. „Hij was vroeger timmerman en zo’n leuke jongen om mee te werken. Hij heeft dit huisje vrijwel helemaal gemaakt.” De trekker met het huisje achterop kan twintig kilometer per uur. „Hij rijdt het lekkerst als die zestien gaat, dus daar ga ik voor. Een beetje boerenliedjes zingen en van de natuur genieten, dat is toch prachtig.”
Het doel van de Zegveldse avonturier is om alle burgemeesters een kaas te overhandigen. „We hopen dat ze er allemaal voor open staan. We gaan nu een beetje beginnen met ze te benaderen. In ieder geval wil ik in elke gemeente een kaas verkopen.”
En waarom hij dan kazen gaat verkopen? „Ja, dat had eigenlijk alles kunnen zijn, ik vond kazen wel leuk. Het had niet echt een speciale reden.” Van Hoogdalem wordt in het noorden van het land een beetje geholpen. „Er gaat een tjalk, een antiek vrachtschip, langs de Waddeneilanden varen om daar de gemeenten kaas aan te bieden.”
Fietsen naar de Noordkaap
De 68-jarige actieveling gaat niet voor het eerst op pad voor de inloophuizen. In 2021 fietste Van Hoogdalem naar de Noordkaap en terug, een tocht van bijna achtduizend kilometer, voor het inloophuis in Woerden. „Tijdens die tocht kwam ik erachter hoeveel mensen niet afwisten van het bestaan van een inloophuis. Toen ik terug was van de fietsrit ben ik gelijk begonnen met deze actie. Wat de vrijwilligers in inloophuizen Leven met kanker doen, daar heb ik zoveel bewondering voor. Ik wil die mensen wat teruggeven met deze acties." Dat Van Hoogdalem na zijn fietstocht direct met dit project aan de slag ging, is op zijn minst bijzonder te noemen. „Ik had eigenlijk meer energie dan toen ik wegging.” De reiziger hoeft niet alles zelf te regelen. „We zijn gelijk met een groepje begonnen om voorbereidingen te treffen. Eerst moet je alle materialen bij elkaar gaan verzamelen. Als dat gelukt is, ga je het idee voorstellen bij de inloophuizen. Via het inloophuis in Woerden is het bij de algemene raad van de inloophuizen beland, de IPSO. Daarna begint de bouw van het karretje en wordt de route uitgestippeld. Ik moet drie gemeenten per dag gaan bezoeken.”
Dagelijkse update
De hele reis wordt er een dagelijkse update gemaakt op het Facebook-account Robs kaastour. „De hele reis film ik. Dat wordt dan gemonteerd tot een mooi geheel. Dat heb ik met de fietstocht ook gedaan en toen ben ik geëindigd op 1200 volgers. Die reacties gaven zoveel energie.”
Dat de reis niet in januari is gestart is maar goed ook. Op dit moment wordt de dynamo van de antieke trekker gerepareerd. Met alle antieke meuk ligt een tegenslag natuurlijk op de loer. „We hebben een andere antieke trekker aangeboden gekregen. We hebben dus één reserve, mocht deze kapot gaan tijdens de rit.”
Alle opbrengsten van de tocht door Nederland worden verdeeld over de 83 inloophuizen Leven met kanker. De opbrengsten zullen bestaan uit de verkoop van kaas, donaties en het huisje dat geveild wordt bij terugkomst. De kosten die zijn gemaakt voor dit project, worden uit eigen zak betaald. „De volle honderd procent gaat naar de inloophuizen.”
In een brief aan de gemeenteraad kondigde fractievoorzitter Job van Meijeren (32) van het CDA in Woerden eind januari vrij onverwachts zijn afscheid aan. Hij stapt uit de politiek om meer tijd te besteden aan zijn jonge gezin.
Tijdens het boodschappen doen, in de kerk op zondag en op het schoolplein als hij zijn kinderen van school haalde: overal waar Van Meijeren de afgelopen weken kwam, was er wel iemand die hem aansprak op zijn vertrek. Een ‘moedig besluit’ hoorde hij vaak. In zijn eigen woonplaats Zegveld vinden ze het vooral jammer. Iets dat hij wel snapt. “Ik was de enige Zegvelder in de raad. Nu is er niemand meer terwijl het belangrijk is om als dorp ‘in het zicht’ te blijven.”
Netwerkpolitiek
Van Meijeren was twaalf jaar actief in de Woerdense gemeenteraad, eerst als fractie-assistent, sinds 2014 als raadslid en sinds 2018 als fractievoorzitter. Terwijl het CDA landelijk gezien bij elke verkiezing een verlies moest slikken, bleven de christendemocraten in Woerden de grootste. Van Meijeren kan daar wel een verklaring voor geven. “Wij zijn echt een lokale partij, met een grote achterban en herkenbare volksvertegenwoordigers. We doen aan netwerkpolitiek. Inwoners kunnen ons altijd aanspreken, ook als ze zich ergens boos over maken. Dan ga ik vaak langs voor een kop koffie en luister ik naar zijn of haar verhaal.”
Het werk van een raadslid bestaat zeker niet alleen uit het ‘doorploegen’ van dikke stappels dossiers ter voorbereiding van de maandelijkse raadsvergadering. Veel raadsleden ervaren dan ook een hoge werkdruk. Voor dertigers en veertigers ligt die misschien nog wel een stukje hoger. Van Meijeren combineert het raadswerk met een baan van 32 uur en een gezin, met kinderen van 6, 4 en 2 jaar oud. Tijd om een verhaaltje voor te lezen voor het slapengaan is er nauwelijks. “Vorig jaar was ik 125 avonden op pad”, zegt hij. “Je woont vergaderingen bij, bezoekt wijk-avonden en voert gesprekken met inwoners.” Als hij een keer een avondje thuis was, bleek het voor hem lastig om de knop om te zetten. “Als ik iets doe, wil ik het goed doen. Als een inwoner me belt of mailt voor een gesprek, maak ik daar tijd voor. Dat hoort bij je taak van volks-vertegenwoordiger.”
Toch begon het eind vorig jaar te knellen bij Van Meijeren. “Ik begon me af te vragen of ik zo wel door kon gaan. Als je doordeweeks drie a vier avonden weg bent, moetje gezin je missen. Dat wilde ik niet meer.” Na lang nadenken hakte hij tijdens de kerstperiode de knoop door en viel het besluit om te stoppen als raadslid. “Politiek gezien komt het afscheid te vroeg, maar voor ons gezin is dit het juiste moment.”
Toon debat
Hij gaat de politiek zeker missen. Tegelijkertijd maakt hij zich zorgen, met name over de toon van het debat. Die is de laatste jaren verhard. “Al heel gauw deugt iets niet. Tuurlijk, er gaan dingen fout hier in Woerden en dat mag je best benoemen. Maar er gaan ook heel veel dingen goed. Daar hoor je nooit iemand over.”
Hij zou graag meer ‘positieve’ politiek willen zien, maar twijfelt of dat gaat gebeuren. “Met kritiek haal je natuurlijk sneller de krant.” Politiek is een hard vak. Zo zag hij in zijn eerste periode als raadslid vijf wethouders sneuvelen. Ook raadsleden staan tegenwoordig volop in de wind. Vooral bij grote onderwerpen, zoals de aanleg van de Rembrandtbrug en plaatsing van windmolens, is dat goed te merken. “Soms zijn mensen niet blij met het standpunt van je fractie. Dat maken ze je dan ook wel persoonlijk duidelijk.”
Het is volgens Van Meijeren de kunst om tijdens de discussie breed te luisteren, “dus niet alleen naar de hardste schreeuwers. Je moet bij het nemen van besluiten namelijk de belangen van alle inwoners goed afwegen.”
Van Meijeren werkt voor Necker, een gespecialiseerd onderzoeksbureau voor het openbaar bestuur. Hij hoort tijdens bezoeken aan gemeenteraden in het land dat veel raadsleden worstelen met de hoge werkdruk. Een pasklare oplossing om die druk te verminderen is er niet, maar Van Meijeren heeft wel wat ideeën. “Je kan de raad uitbreiden of de vergoeding verhogen. Of het raadswerk op maandag doen. Nu gebeurt dat op donderdagavond. Dat is nou niet het meest effectieve moment van de dag.”
Op 23 februari is het afscheid gepland van Van Meijeren. Daarna neemt hij de tijd om politiek ‘af te kicken’. Het boek is wat de CDA’er betreft zeker nog niet gesloten, “maar voorlopig zien ze mij niet meer terug.”
ZEGVELD - Het team ‘De Zegvelders Buiten Zegveld’ is zaterdag in de Milandhof winnaar geworden van de 41e editie van het verenigingenspel in Zegveld.
Op de tweede plek eindigde het team van D66, gevolgd door team Kring 2.0 op plek drie. In totaal deden er 65 team mee aan het spel. Het ging veelal om bedrijven-, verenigings- en vriendenteams. Tijdens het spel moesten de teams een groot aantal vragen beantwoorden in verschillende categorieën. Jaap Burggraaf, nauw betrokken bij de organisatie van het evenement, kijkt met een goed gevoel terug op de avond. Vanwege corona ging het verenigingenspel de afgelopen twee jaar niet door. “We hebben er dus lang op moeten wachten. Mooi om weer een gevulde sporthal te zien met alle teams.”