Meer info over ZegveldZorgt?
Kamerleden in Zegveld voor rivierkreeften
ZEGVELD - Tweede Kamerleden Derk Boswijk (CDA) en Roelof Bisschop (SGP) brachten vrijdag een werkbezoek aan het agrarische bedrijf van familie De Leeuw in Zegveld. Ze namen een kijkje langs de percelen in de Slimmenwetering waar een pilot plaatsvindt voor het wegvangen rivierkreeften.
De Kamerleden waren hiervoor uitgenodigd door Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden (HDSR), Hoogheemraadschap Schieland en Krimpenerwaard en de gemeente Woerden. Aanleiding voor het werk-bezoek was de brandbrief aan de Tweede Kamer van afgelopen december waarin zorgen zijn geuit over de toenemende problematiek van uitheemse rivierkreeften.
Explosie
In opdracht van HDSR hebben Fabrice Ottburg en Ivo Roessink van de Wageningen University & Research (WUR) onderzoek gedaan naar de populatiegrootte van de uitheemse rivierkreeften in Zegveld en de gevolgen voor de waterkwaliteit en afwezigheid van de ondergedoken waterplanten. Ottburg vatte de uitkomst in zijn presentatie krachtig samen: ‘Niets doen is geen optie’. De explosie van deze rivierkreeften is slecht voor de waterkwaliteit en biodiversiteit van de Nederlandse wateren.
De kreeften veroorzaken met hun eet- en graafgedrag flinke schade aan waterplanten en oevers. Daarnaast eten ze veel kleine waterdieren, zoals eieren en larven van macrofauna, amfibieën en vissen, en verknippen ze waterplanten die het water helder houden. Zonder waterplanten hebben (blauw)algen vrij spel, met troebel en stinkend water tot gevolg. Het maakt de inspanningen van het waterschap, gemeenten en agrariërs voor schoon en gezond water complex en zorgelijk met het oog op de kwaliteitsdoelen die in 2027 behaald moeten zijn.
Flora en fauna verdwijnt
Bert de Groot, hoogheemraad van Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden: “Naast de schade die de kreeften aanrichten, is een minstens zo groot probleem dat het gevoel overheerst dat het ecologisch beheer en onderhoud op dit moment toch allemaal geen zin heeft.” Koen Spruit heeft als agrariër ervaring uit eerste hand met de schade die wordt aangericht door de verschillende soorten Amerikaanse ri-vierkreeften: “Je ziet de flora en fauna in de sloten voor je ogen verdwijnen en dat doet zeer.” Ook de verslechtering van de waterkwaliteit door de rivierkreeften is voor agrariërs een doorn in het oog. “We doen er alles aan om de waterkwaliteit te verbeteren en dan heb je zo’n externe factor die de kwaliteit in een oogwenk weer verslechterd en worden wij weer afgerekend op die kwaliteit”, legt Spruit uit. De Groot: “Alles bij elkaar opgeteld zal er meer actie moeten komen om te kijken hoe we om moeten gaan met deze kreeften.”
Landbouwtransitie
Wethouder Ad de Regt van de gemeente Woerden ziet oplossingsmogelijkheden voor deze problematiek in de landbouwtransitie. “De manier waarop geboerd kan worden, verandert. Ons streven is dat boeren in de toekomst ook geld kunnen verdienen met natuurbeheer. Mogelijk kunnen ze dan ook iets betekenen bij de bestrijding van uitheemse rivierkreeften.”
Een andere veelbesproken oplossingsrichting tijdens dit werkbezoek is de beroepsvisserij en het wel of niet inzetten van amateurvissers. Duidelijk is wel dat het probleem van de uitheemse rivierkreeften vraagt om een landelijke aanpak om de ecologische toestand in ons water niet verder achteruit te laten gaan.
Bron: Het Kontakt 15 juni 2023
‘Zegveld Zomert’
ZEGVELD - Op de eerste zaterdag van juli vindt traditiegetrouw ‘Zegveld Zomert’ plaats. Het dorpsevenement van de Culturele Stichting Zegveld wordt gehouden op de parkeerplaats naast De Florijn. Er is op 1 juli vanaf 13.00 uur voor jong en oud van alles te doen. Zo zijn er weer tal van attracties, zoals de ‘Water Roll Stormbaan’ en de ‘Bungee Trampoline’. Tevens wordt er een beachvolleybal toernooi georganiseerd en zal de traditionele rommelmarkt niet ontbreken. De kleintjes kunnen zich laten schminken, ‘s Avonds is er een dorpsbarbecue. Het evenement wordt afgesloten met een drankje en leuke muziek.
Bron: Het Kontakt 15 juni 2023
HOE IS HET NU MET...? MICHEL WOUTERS
Horeca-ondernemer Michel Wouters is sinds vorig jaar de trotse eigenaar van Brasserie De Halve Maan in De Meije. Door pittige familieomstandigheden moest Michel zijn eerste grote liefde: restaurant Strand Zomer in Nieuwkoop verkopen, maar hij is en blijft zielsgelukkig in De Meije.
Liefde voor De Meije zit diep
Zet de goedlachse Michel Wouters (39) buiten met een dienblad en hij babbelt genoeglijk met al z’n klanten op het ruime terras. Of het nu gaat over de mooiste fietsroutes, het blauwe vogelhuisje in de boom bij het terras of over de vraag of het dit jaar weer bewoond is: Wouters babbelt gezellig mee. Hij houdt ervan en dat spat er vanaf. Terwijl hij drankjes en broodjes tonijn bezorgt, zwaait hij zich de vrije arm van het lijf om z’n dorpsgenoten die langsfietsen te begroeten.
De Meije. Het is een pareltje in het Groene Hart een lintdorp met kerk, school, watertoren Pietje Potlood en natuurlijk de brasserie. Het is sinds drie jaar de woonplaats van Wouters en zijn vriendin Sher. Zij werkt in de kinderopvang in Amsterdam en springt waar nodig bij in De Halve Maan. Ze willen hier nooit meer weg, legt Wouters even later uit als hij tussendoor wat tijd heeft voor een kort interview. „Ik heb in mijn leven op heel veel plekken gewoond in grote steden, maar dit is het mooist.”
„Mijn ouders kochten jaren geleden hier een woonboerderij en het bleek zo groot dat ik er met mijn vriendin Sher ook kon wonen. „We vonden dat best een stap maar we zeiden: we gaan het een weekendje proberen. We werden direct verliefd. Nou ja, we zijn eigenlijk nooit meer weggegaan. „De natuur is geweldig mooi, de mensen zijn aardig en we zijn hier echt verwelkomd.”
Kink in de kabel
Toen eind vorig jaar Brasserie De Halve Maan te koop kwam, twijfelde Wouters geen seconde. Hij was toen al eigenaar van Strand Zomer in Nieuwkoop. Dit restaurant ligt een paar honderd meter verwijderd van De Meije. Maar toen kwam er een kink in de kabel en door familieomstandigheden - zijn vader die hem terzijde stond in Strand Zomer werd erg ziek - stond Wouters voor de keuze: welk restaurant zou hij houden? Dat was pittig, blikt Wouters terug, maar de 39-jarige horecaman koos vol overtuiging voor de brasserie.
Vorig jaar kocht Wouters de brasserie van de vorige eigenaar Elly van Hanswijk. Wouters zorgde voor meer licht in het restaurant, schilderde de muren blauw en zorgde voor een design-inrichting. Hij plaatste ook hekken waar de wielrenners hun duizenden euro’s kostende heilige ros in hun zicht in kunnen parkeren en besloot de kaart uit te breiden met iets chiquere gerechten. „Maar de gehaktbal is nog niet verdwenen”, haast Wouters zich te melden.
Parkeren hoeft overigens ook geen probleem te zijn, schetst Wouters geruststellend. „Parkeren kan bij de kerk hiernaast, maar ook bij de school”, wijst hij naar achter, voorbij de katholieke kerk.
Wouters werkte twintig jaar lang in de horeca, onder andere bij Van der Valk. Sindsdien besloot hij tijdens zijn werk geen pak meer te dragen, vertelt hij met een glimlach. Hij geeft graag een rondleiding door zijn restaurant waarin schapenkoppen aan de muur hangen, aangeschaft via een personeelslid met schaapjes thuis.
„Ik voel me vereerd dat ik hier mag werken op deze mooie plek met veel geschiedenis.” Een geschiedenis die lang teruggaat. Wouters wijst naar de muur waar de foto hangt van de bemanning van een neergeschoten bommenwerper. „In de oorlog hier in De Meije neergestort. Familie van de omgekomen bemanning komt nog elk jaar hiernaartoe”, legt Wouters uit.
‘Op mijn gympies’
In De Meije zijn volgens Wouters veel mensen vanuit de Randstad komen wonen en dus is een tournedos van 35 euro op de kaart geen ramp. „Ik dacht: ‘ik moet het ervoor vragen, maar zou het wel gaan werken? Maar het blijkt te werken, gelukkig.”
Maar hij serveert ook nog de ‘gewone' gerechten. Dat past ook bij Wouters, verduidelijkt hij: „Weet je, ik ben gewoon van hard werken op mijn gympies hoor, doe maar gewoon.”
„Het gaat mij om sfeer en beleving en gezelligheid. Als ik ’s ochtends begin en de eerste wielrenners komen, dan wordt het gezellig. Daarna komen de andere fietsers vanuit de Randstad hier naartoe. Daarna serveren we de lunch, de borrel en ’s avonds het diner, die afwisseling vind ik echt heel tof.”
Ook een leuke afwisseling de ‘Dolle donderdag’, zoals Wouters dat met een grote grijns noemt. „Die is de laatste weken ontstaan met wat mannen die hier een avondje komen drinken. Altijd erg gezellig.”
Bron: AD Woerden 8 juni 2023
Een loopplank kan de otter al helpen.
ZEGVELD - Het plaatsen van een loopplank onder een brug kan otters al helpen om veilig de Milandweg in Zegveld over te steken. Dat verklaart boswachter Juriaan van Leeuwen van Natuurmonumenten.
Otters gaan er veel op uit en wandelen tussen de Nieuwkoopse Plassen en de Kamerikse Nessen, een natuurgebied langs het riviertje De Grecht. De Milandweg vormt op deze route een knelpunt. “Hier ligt een groot gevaar dat otters doodgereden worden”, zegt Van Leeuwen. Iets dat in januari van dit jaar al een keer gebeurde. Toen werd langs de weg in Woerdense Verlaat een dode otter aangetroffen. Hoewel er watergangen zijn onder de Milandweg, gebruiken de dieren die niet. “Otters trekken vaak langs grote vaarten en sloten, maar dat doen ze niet zwemmend. Dus waar grote sloten een (drukke) weg kruisend, liggen knelpunten.”
Afrastering
Het verschilt per knelpunt hoe deze opgelost moeten worden. Het knelpunt op de Milandweg, dat in de gemeente Woerden ligt, is volgens Van Leeuwen relatief eenvoudig op te lossen. “Daar ligt een brug over de vaart. Onder deze brug zou een loopplank aangelegd kunnen worden. Dan kan de otter zijn traject eenvoudig vervolgen. Wat altijd goed is om te doen is om knelpunten af te rasteren, dat otters toch niet alsnog de weg kruisen, maar juist gestuurd worden naar de faunapassage. Het verschilt altijd per locatie wat de kosten daarvan zijn. Loopplanken met een afrastering zijn natuurlijk wel goedkoper dan het aanleggen van een faunabuis onder de weg.”
Naast de aanpak van knelpunten hoeft er in Woerden niet veel te gebeuren om het de otter naar de zin te maken. “Lang niet de volledige gemeente is leefgebied voor de otter, en dat hoeft ook niet. Echter, daar waar de otter wel komt, is het nodig om te zorgen dat ‘ie er veilig kan komen.”
Pechgevallen
Hoe groot de otterpopulatie in de Kamerikse Nessen precies is, is ook voor Van Leeuwen onduidelijk. “Ze laten zich niet zien, maar weten dat ze er zijn door waarnemingen op wildcamera’s, otteruitwerpselen en dode otters die we vinden naast het plassengebied.” Ondanks dat dit laatste regelmatig gebeurt, gaat het goed met het roofdier in het Groene Hart. “Ze staan vaak op onze wild camera’s en ze worden ook in steeds meer andere gebieden waargenomen. Hoe meer otters er zijn, hoe meer er dood gevonden worden. Het blijft daarom belangrijk om knelpunten op te lossen, maar pechgevallen hou je altijd.”
Bron: Het Kontakt 1 juni 2023
